【红楼30】;《红楼梦》金陵十二金钗的命运

一枝梅

<h1>  《红楼梦》里,漫言红袖啼痕重,更有情痴抱恨长。十二金钗,一场梦幻。梦迷梦醒,风雨路三千。幻境常是客,尘缘世中痴。人间风月,一场虚妄。繁华终成梦,哀悲难定。情天恨海,只为了那个情字,奈何,伤怀,寂寥。纵然曾经金玉满堂,也终归是一场追怀和悲悼。她们都经历了或长或短,悲欢离合的一生。<br>  十二钗正册里的林黛玉、薛宝钗、贾元春、贾探春、史湘云、妙玉、贾迎春、贾惜春、王熙凤、贾巧姐、李纨、秦可卿。虽有着不同的经历不同的命运,但到头来,都是那样的凄凄凉凉。悲悲哀哀。</h1> <h1 style="text-align: center; ">林黛玉</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>林黛玉 判词: (钗、黛二合一):</h1><h3></h3><h1> 可叹停机德, 堪怜咏絮才.</h1><h1> 玉带林中挂, 金簪雪里埋。 </h1><h3> </h3><h3></h3><h1> 林黛玉,贾母外孙女,从小聪明清秀,父母爱如珍宝。母亲早亡,贾母疼爱,贾府抚养。入住大观园潇湘馆,号潇湘妃子。她生得倾城倾国容貌,兼有旷世诗才,与宝玉相亲相爱,然最终“风刀霜剑严相逼”,于贾宝玉、薛宝钗大婚之夜泪尽而逝。留下一曲,哭断了肝肠。</h1><h1></h1> <h1></h1><h1 style="text-align: left;"> 【葬花呤】</h1><h1><br></h1><h1 style="text-align: left;">花榭花飞飞满天, 红绡香断有谁怜?</h1><h1 style="text-align: left;">游丝软系飘春榭, 落絮轻沾扑绣帘</h1><h1 style="text-align: left;">闺中女儿惜春暮, 愁绪满怀无处诉;</h1><h1 style="text-align: left;">手把花锄出绣帘, 忍踏落花来复去。</h1><div style="text-align: center; "><br></div><h1 style="text-align: left;">柳丝榆荚自芳菲,不管桃飘与李飞; </h1><h1 style="text-align: left;">桃李明年能再发,明岁闺中知是谁?</h1><div style="text-align: center; "><br></div><h1 style="text-align: left;">三月香巢初垒成,梁间燕子太无情;</h1><h1 style="text-align: left;">明年花发虽可啄,却不道人去梁空巢也倾!</h1> <h1>一年三百六十日,风刀霜剑严相逼;</h1><h1>明媚鲜妍能几时,一朝飘泊难寻觅。</h1><div><br></div><h1>花开易见落难寻,阶前愁杀葬花人;</h1><h1>独把花锄偷洒泪,洒上空枝见血痕。</h1><div><br></div><h1>杜鹃无语正黄昏,荷锄归去掩重门;</h1><h1>青灯照壁人初睡,冷雨敲窗被未温。</h1><div><br></div><h1>怪侬底事倍伤神,半为怜春半恼春;</h1><h1>怜春忽至恼忽去,至又无语去不闻。</h1> <h1>昨庭外悲歌奏,知是花魂与鸟魂?</h1><h1>花魂鸟魂总难留,鸟自无语花自羞;</h1><div><br></div><h1>愿侬此日生双翼,随花飞到天尽头。</h1><h1>天尽头!何处有香丘?</h1><div><br></div><h1>未若锦囊收艳骨,一杯净土掩风流;</h1><h1>质本洁来还洁去,强于污淖陷渠沟。</h1><div><br></div><h1>尔今死去侬收葬,未卜侬身何日丧?</h1><h1>侬今葬花人笑痴,他年葬侬知是谁?</h1><div><br></div><h1>试看春残花渐落,便是红颜老死时;</h1><h1>一朝春尽红颜老,花落人亡两不知!</h1> <h1 style="text-align: center;">薛宝钗</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1 style="text-align: left;">薛宝钗判词: (钗、黛二合一):<br></h1><h1> 可叹停机德, 堪怜咏絮才.</h1><h1> 玉带林中挂, 金簪雪里埋。</h1><h1><br></h1><h1> 薛宝钗,宝玉姨表姊弟,号蘅芜</h1><h1>君,脸若银盆,眼同水杏,唇不点而丹,眉下画而横翠。温和贞静,豁达大度,随分安时,恪守妇德,城府颇深。虽有“不离不弃,芳龄永继”的金锁,也落得独守空闺,抱恨终身的结果。</h1> <h1 style="text-align: center; ">[终身误]</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1 style="text-align: center; "> 都道是金玉良姻, </h1><h1 style="text-align: center; "> 俺只念木石前盟.</h1><h1 style="text-align: center; "> 空对着,</h1><h1 style="text-align: center; ">山中高士晶莹雪,</h1><h1 style="text-align: center; "> 终不忘,</h1><h1 style="text-align: center; ">世外仙姝寂寞林.</h1><h1 style="text-align: center; "> 叹人间,</h1><h1 style="text-align: center; ">美中不足今方信.</h1><h1 style="text-align: center; "> 纵然是齐眉举案,</h1><h1 style="text-align: center; "> 到底意难平。</h1> <h1 style="text-align: center;">贾元春</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1 style="text-align: left;">贾元春 判词:</h1><h1> 二十年来辩是非,</h1><h1> 榴花开处照宫闱,</h1><h1> 三春争及初春景?</h1><h1> 虎兔相逢大梦归。</h1><div><br></div><h1>  贾元春,贾政与王夫人之长女,贤孝才德,入宫封凤藻宫尚书,加封贤德妃。元妃虽给贾家带了“烈火烹油,鲜花著锦之盛”,但她却被幽闭在皇家深宫内。省亲时,她说一句,哭一句,把皇宫大内说成“终无趣”“得见人处”。后暴病而亡。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【恨无常】</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1 style="text-align: center; ">喜荣华正好,</h1><h1 style="text-align: center; ">恨无常又到。</h1><h1 style="text-align: center; ">眼睁睁、把万事全抛。</h1><h1 style="text-align: center; ">荡悠悠、把芳魂消耗。</h1><h1 style="text-align: center; ">望家乡,</h1><h1 style="text-align: center; ">路远山高。</h1><h1 style="text-align: center; ">故向爹娘梦里相寻告:</h1><h1 style="text-align: center; ">儿命已入黄泉,</h1><h1 style="text-align: center; ">天伦呵,</h1><h1 style="text-align: center; "> 须要退步抽身早!</h1> <h1 style="text-align: center;">贾探春</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1 style="text-align: left;">贾探春 判词:</h1><h1> 才自精明志自高,</h1><h1> 生于末世运偏消。</h1><h1> 清明涕送江边望,</h1><h1> 千里东风一梦遥。</h1><div><br></div><h1>   贾探春,号蕉下客。削肩细腰,长挑身材,鹅蛋脸儿,俊眼修眉,颊盼神飞。精明能干,有心机,能决断,有“ 玫瑰花”之诨名,对婢妾地位的生母轻蔑厌恶,冷酷无情。对贾府大厦将倾的危局颇有感触,只落得远嫁他乡。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【分骨肉】</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1 style="text-align: center; "> 一帆风雨路三千,</h1><h1 style="text-align: center; "> 把骨肉家园齐来抛闪.</h1><h1 style="text-align: center; "> 恐哭损残年,告爹娘,</h1><h1 style="text-align: center; "> 休把儿悬念.</h1><h1 style="text-align: center; "> 自古穷通皆有定,</h1><h1 style="text-align: center; "> 离合岂无缘?</h1><h1 style="text-align: center; "> 从今分两地,</h1><h1 style="text-align: center; ">各自保平安.</h1><h1 style="text-align: center; "> 奴去也,莫牵连。</h1> <h1 style="text-align: center; ">史湘云</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>史湘云 判词:</h1><h1> 富贵又为何?襁褓之间父母违。</h1><h1> 展眼吊斜辉, 湘江水逝楚云飞。</h1><div><br></div><h1>  史湘云,贾母的内侄孙女,豪门千金,父母双亡,号枕霞旧友。 蜂腰猿背,鹤势螂形,美丽无比,心直口快,开朗豪爽,襟怀坦荡,从未把儿女私情略萦心上。嫁与卫若兰,丈夫痨症而亡,史湘云立志守寡终身。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【乐中悲】<br><br>  襁褓中父母叹双亡。<br>  纵居那绮罗丛,<br>谁知娇养?<br>幸生来英豪阔大宽宏量,<br>从未将儿女私情略萦心上。<br>好一似、霁月光风耀玉堂。<br>厮配得才貌仙郎,<br>博得个地久天长,<br>准折得幼年时坎坷形状。<br>终久是云散高唐,<br>水涸湘江。<br>这是尘寰中消长数应当,<br>何必枉悲伤!</h1> <h1 style="text-align: center; ">妙玉</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1> 妙玉 判词:</h1><h1> 欲洁何曾洁,云空未必空.</h1><h1> 可怜金玉质,终陷淖泥中.</h1><div><br></div><h1>  妙玉,出身世宦之家,自幼多病而遁入空门,自称槛外人,性情孤僻。文墨极通,经典极熟从她送宝玉生日帖,宝玉索红梅一索即得,宝玉伴送她回栊翠庵,窃听黛玉弹琴走火入魔,她实尘心未尽,后遭强徒劫去,不知所终。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【世难容】 <br><br>气质美如兰,<br>才华阜比仙.<br>天生成孤癖人皆罕.<br>你道是啖肉食腥膻,<br>视绮罗俗厌,<br>却不知太高人愈妒,<br>过洁世同嫌<br>.可叹这,<br>青灯古殿人将老,<br>辜负了,<br>红粉朱楼春色阑.<br>到头来,<br>依旧是风尘肮脏违心愿.<br>好一似,无瑕白玉遭泥陷,<br>又何须,王孙公子叹无缘。</h1> <h1 style="text-align: center; ">贾迎春</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>贾迎春 判词:</h1><h1> 子系中山狼,得志便猖狂。</h1><h1> 金闺花柳质,一载赴黄粱。</h1><div><br></div><h1>  贾迎春,贾赦与妾所生,贾府二小姐,号菱州。肌肤微丰,身材合中,腮凝新荔,鼻腻鹅脂。性情诚厚,老实无能,懦弱怕事,只知退让,任人欺负。父亲贾赦欠了孙家五千两银子,将她嫁给孙家,拿她抵债,嫁后不久,被孙绍祖虐待而死。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【喜冤家】<br><br>中山狼,无情兽,<br>全不念当日根由。<br>一味的骄奢淫荡贪欢媾。<br>觑着那,<br>侯门艳质同蒲柳;<br>作践得,<br>公府千金似下流。<br>叹芳魂艳魄,<br>一载荡悠悠!</h1> <h1 style="text-align: center; ">贾惜春</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>贾惜春 判词:</h1><h1> 堪破三春景不长,</h1><h1> 缁衣顿改昔年装。</h1><h1> 可怜绣户侯门女,</h1><h1> 独卧青灯古佛旁。</h1><div><br></div><h1>   贾惜春,号藕榭,排行第四。孤僻冷漠,心冷嘴冷,对别人的流泪哀伤无动于衷。因留妙玉奕棋而发生盗案,受到嫌疑,使幼小心灵受到严重的创伤,而萌出世之念。终于皈衣清。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【虚花悟】<br><br>将那三春看破,<br>桃红柳绿待如何?<br>  把这韶华打灭,<br>觅那清淡天和。<br>说什么,天上夭桃盛,<br>云中杏蕊多。<br>到头来,谁把秋捱过?<br>则看那,白杨村里人呜咽,<br>青枫林下鬼吟哦。<br>更兼着,连天衰草遮坟墓。<br>这的是,昨贫今富人劳碌,<br>春荣秋谢花折磨。<br>似这般,生关死劫谁能躲?<br>闻说道,西方宝树唤婆娑,<br>  上结着长生果。</h1> <h1 style="text-align: center; ">王熙风</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>王熙凤 判词:</h1><h1> 凡鸟偏从末世来, </h1><h1> 都知爱慕此生才.</h1><h1> 一从二令三人木,</h1><h1> 哭向金陵事更哀。</h1><div><br></div><h1>  王熙凤,浑号凤辣子,贾府大管家。一双丹凤三角眼,两弯柳叶掉梢眉,身材苗条,体态风骚,粉面含威春不露,丹唇未启笑先闻。精明强干,极尽权术机变,残忍阴毒之能事, 极度贪婪,最后落得个“ 机关算尽太聪明,反算了卿卿性命”的下场。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【聪明累】<br><br>机关算尽太聪明,<br>反算了卿卿性命.<br>生前心已碎,<br>死后性空灵.<br>家富人宁,<br>终有个家亡人散各奔腾.<br>枉费了,意悬悬半世心,<br>好一似,荡悠悠三更梦.<br>忽喇喇似大厦倾,<br>昏惨惨似灯将尽.呀!<br>一场欢喜忽悲辛.<br>叹人世,终难定!</h1> <h1 style="text-align: center; ">贾巧姐</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>贾巧姐 判词: </h1><h1> 势败休云贵,家亡莫论亲. </h1><h1> 偶因济村妇,巧得遇恩人。</h1><div><br></div><h1> 贾巧姐,小名巧姐儿。王熙凤独生女。自幼多灾多病,贾府败落、王熙凤死后,被卖与藩王作使女,幸有刘姥姥帮忙,带出大观园,嫁一个姓周的地主。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【留余庆】<br><br>留余庆,留余庆,<br>忽遇恩人,幸娘亲,<br>幸娘亲, 积得阴功.<br>劝人生,济困扶穷,<br>休似俺那爱银钱、<br>忘骨肉的狠舅奸兄!<br>正是乘除加减,<br>上有苍穹!</h1> <h1 style="text-align: center; ">李纨</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>李纨 判词</h1><h1> 桃李春风结子完,</h1><h1> 到头谁似一盆兰。</h1><h1> 如冰水好空相妒,</h1><h1> 枉与他人作笑谈。</h1><div><br></div><h1>  李纨,出身金陵名宦,父亲李守中曾为国子祭酒。纨就一直守寡,虽处膏粱锦绣之中,竟如“槁木死灰 ”一般,一概不闻不问,抚养亲子,陪侍小姑们女红、诵读而已。</h1> <h1 style="text-align: center; ">【晚韶华】<br><br>镜里恩情,<br>更那堪梦里功名!<br>那美韶华去之何迅!<br>再休提绣帐鸳衾。 <br>只这带珠冠,披凤袄,<br>也抵不了无常性命。<br>虽说是、人生莫受老来贫,<br>也须要阴骘积儿孙。<br>气昂昂头戴簪缨,<br>气昂昂头戴簪缨,<br>光灿灿胸悬金印;<br>威赫赫爵禄高登,<br>威赫赫爵禄高登,<br>昏惨惨黄泉路近。<br>问古来将相可还存?<br>也只是,<br>虚名儿与后人钦敬。</h1> <h1 style="text-align: center; ">秦可卿</h1><h1 style="text-align: center;"><br></h1><h1>秦可卿 判词:</h1><h1> 情天情海幻情深,</h1><h1> 情既相逢必主滛。</h1><h1> 漫言不肖皆荣出, </h1><h1> 造衅开端实在宁。</h1><div><br></div><h1> 秦可卿,营缮司郎中秦邦业从养生堂抱养的女儿,小名可儿,大名兼美。她长得袅娜纤巧,性格风流,行事又温柔和平,深得贾母等人的欢心,年轻早夭。</h1> <h1 style="text-align: center; ">[好事终]<br><br>画梁春尽落香尘。<br>擅风情,秉月貌,<br>便是败家的根本。<br>箕裘颓堕皆从敬,<br>家事消亡首罪宁。<br>宿孽总因情。</h1> <h3>感谢李耀宗先生提供精彩剧照</h3><h3>手绘图片来自网络,感谢!<br></h3><div>部分资料来源网络</div>