十年生死两茫茫,千年离愁唯你长

酒吧门口的猫

<h3><font color="#167efb"><b><i>唐多令·离别</i></b></font></h3><h3><font color="#167efb"><b><i>何处成愁。离人心上秋。纵芭蕉,不雨也飕飕。</i></b></font></h3><h3><font color="#167efb"><b><i>都道晚凉天气好,有明月、怕登楼。</i></b></font></h3><h3><font color="#167efb"><b><i>年事梦中休。花空流水。燕辞归、客尚淹留。</i></b></font></h3><h3><font color="#167efb"><b><i>垂柳不萦裙带住。漫长是、系行舟。</i></b></font></h3><div><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>怎样的一个“愁”,是离别之人心上加个秋。纵然是秋雨停歇之后,风吹芭蕉的叶片,也吹出冷气飕飕。别人都说晚凉时天气最好,可我却怕登上高楼,那明月光下的清景,更令我滋生忧愁。</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>雨霖铃</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i>寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇。都门帐饮无绪,留恋处,兰舟催发。执手相看泪眼,竟无语凝噎。年去去,千里烟波,暮霭沉沉楚天阔。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>多情自古伤离别,更难堪冷落清秋节!今宵酒醒何处,杨柳岸,晓风残月。此去经年,应是良辰好景虚设。便纵有千种风情,更与何人说?</i></b></font></div><div><b><i><br></i></b></div><div><b><i><br></i></b></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>自古多情的人最伤心的是离别,更何况又逢这种萧瑟冷落的秋季,这离愁哪经受的了?这一别经年,不能和心爱的人一起,良辰美景也如同虚设。即使有满腹的情意,又与谁一同欣赏呢?</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>玉楼春 /欧阳修</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>尊前拟把归期说,欲语春容先惨咽。人生自是有情痴,此恨不关风与月。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>离歌且莫翻新阕,一曲能教肠寸结。直须看尽洛城花,始共春风容易别。</i></b></font></div><div><b><i><br></i></b></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>饯别的酒宴前,莫再演唱新的一阕,清歌一曲,已让人愁肠寸寸郁结。此时只需要把满城牡丹看尽,你与我同游相携,这样才会——少些滞重的伤感,淡然无憾地与归去的春风辞别。</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>卜算子 /乐婉<br></i></b></font><font color="#167efb"><b><i>相思似海深,旧事如天远。泪滴千千万万行,更使人、愁肠断。<br></i></b></font><font color="#167efb"><b><i>要见无因见,拚了终难拚。若是前生未有缘,待重结、来生愿。<br></i></b></font><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></h3><h3><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></h3><h3><font color="#b04fbb"><b><i>这一别之后,痛苦的相思将如沧海一样深而无际,而美好的往事将像天上的云一样遥不可及。如今流尽了千千万万行的泪,却依旧留不住即将远去的恋人,怎不叫人愁肠寸断。</i></b></font></h3> <h3><b><i><font color="#167efb">浣溪沙 /晏殊<br></font><font color="#167efb">一向年光有限身,等闲离别易销魂,酒筵歌席莫辞频。<br></font><font color="#167efb">满目山河空念远,落花风雨更伤春,不如怜取眼前人。<br></font><font color="#b04fbb"><br></font></i></b></h3><h3><b><i><font color="#b04fbb">在短暂的人生中,别离是不只一次会遇到的,而每一回离别,都占去有限年光的一部分,词人唯有宽解自己:痛苦是无益的,不如对酒当歌, 自遣情怀吧。</font></i></b></h3> <h3><font color="#167efb"><b><i>鹧鸪天 /刘著</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>雪照山城玉指寒,一声羌管怨楼间。江南几度梅花发,人在天涯鬓已斑。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>星点点,月团团。倒流河汉入杯盘。翰林风月三千首,寄与吴姬忍泪看。</i></b></font></div><div><b><i><br></i></b></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>羌笛幽怨,不禁使人回想江南梅花的花开花落,几度春秋。岁月无情染白主人公的青青双鬓。追忆往昔别离状,恍如就在眼前。</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>踏莎行 /欧阳修</i></b></font></h3><h3><b><i><font color="#167efb"><br></font><font color="#167efb">候馆梅残,溪桥柳细。草薰风暖摇征辔。离愁渐远渐无穷,迢迢不断如春水。 </font><font color="#167efb"><br></font><font color="#167efb">寸寸柔肠,盈盈粉泪。楼高莫近危阑倚。平芜尽处是春山,行人更在春山外。</font><br><font color="#b04fbb"><br></font></i></b></h3><h3><b><i><font color="#b04fbb"><br></font></i></b></h3><h3><b><i><font color="#b04fbb">旅舍旁的梅花已经开过了,只剩下几朵残英,溪桥边的柳树刚抽出细嫩的枝叶。暖风吹送着春草的芳香,远行的人就这美好的环境中摇动马缰,赶马行路。因为所别者是自己深爱的人,所以这离愁便随着分别时间之久、相隔路程之长越积越多,就像眼前这一溪春水,来路无穷,去程不尽。</font></i></b></h3> <h3><font color="#167efb"><b><i>凤凰台上忆吹箫 /李清照</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>香冷金猊,被翻红浪,起来慵自梳头。任宝奁尘满,日上帘钩。生怕离怀别苦,多少事、欲说还休。新来瘦,非干病酒,不是悲秋。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>休休,这回去也,千万遍《阳关》,也则难留。念武陵人远,烟锁秦楼。惟有楼前流水,应念我、终日凝眸。凝眸处,从今又添,一段新愁</i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>早晨起来,懒得梳妆。任凭华贵的梳妆匣落满灰尘,任凭朝阳的日光照上帘钩。我生怕想起离别的痛苦,有多少话要向他倾诉,可刚要说又不忍开口。人渐渐消瘦,不是因为喝多了酒,也不是因为悲秋。算了罢,这次他必须要走,即使唱上一万遍《阳关》离别曲,也无法将他挽留。</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>采桑子 /吕本中</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>恨君不似江楼月,南北东西,南北东西,只有相随无别离。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>恨君却似江楼月,暂满还亏,暂满还亏,待得团圆是几时?</i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>恨你为何不像江边楼上高悬的明月,不管人们南北东西四处漂泊,明月都与人相伴不分离。恨你为何像江边楼上高悬的明月,刚刚圆满就又缺了,等到明月再圆不知还要等到何时?</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>蝶恋花 /陆游</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>禹庙兰亭今古路。一夜清霜,染尽湖边树。鹦鹉杯深君莫诉。他时相遇知何处。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>冉冉年华留不住。镜里朱颜,毕竟消磨去。一句丁宁君记取。神仙须是闲人做。</i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>通往禹庙、兰亭的路,从古到今只有一条。一夜寒霜,使湖边的树林像染过一样。请您不要说酒杯太深,这一次分别,又不知在何方才能相逢。时光飞逝,美好年华难以留住,镜里的年轻容颜,很快就老去了。</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>清平乐 /晏几道</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>留人不住,醉解兰舟去。一棹碧涛春水路,过尽晓莺啼处。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>渡头杨柳青青,枝枝叶叶离情。此后锦书休寄,画楼云雨无凭。</i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>怎么也挽留不住心爱的人,他酒醉后登上画船,扬帆而去。渡口空空荡荡只剩下杨柳郁郁青青,枝枝叶叶都满含着别意离情。从此后休要寄锦书再诉衷情,画楼里的欢娱不过是一场春梦,那山盟海誓毕竟空口无凭。</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>蝶恋花 早行 /周邦彦</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>月皎惊乌栖不定,更漏将残,辘轳牵金井。唤起两眸清炯炯。泪花落枕红绵冷。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>执手霜风吹鬓影。去意徊徨,别语愁难听。楼上阑干横斗柄,露寒人远鸡相应。</i></b></font></div><div><b><i><br></i></b></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>两人手拉着手来到庭院,任霜风吹着她的头发。离别如此难舍难分,告别的话语听得让人落泪断肠。楼上星光正明亮,北斗星横在夜空。天色渐明,远处传来鸡叫,仿佛催人分别。</i></b></font></div> <h3><font color="#167efb"><b><i>江神子 恨别 /苏轼</i></b></font></h3><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>天涯流落思无穷。既相逢。却匆匆。摧手佳人,和泪折残红。为问东风余几许,春纵在,与谁同。</i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i><br></i></b></font></div><div><font color="#167efb"><b><i>隋堤三月水溶溶。背归鸿。去吴中。回首彭城,清泗与淮通。寄我相思千点泪,流不到,楚江东。</i></b></font></div><div><b><i><br></i></b></div><div><font color="#b04fbb"><b><i>三月的隋堤,春水缓缓。此时鸿雁北归,我却要到飞鸿过冬的湖州。回望旧地,清清浅浅的泗水在城下与淮河交汇。想要让泗水寄去相思的千点泪,怎奈它流不到湖州地。</i></b></font></div>