<h3> 牡丹,雍容华贵, 美艳绝尘,是花中骄傲之王, 历来被奉为庭园贵品,是富贵、吉祥、幸福、繁荣的象征。千百年来,她不但以其天姿国色为天下花圃争辉,还在无数艺术佳品中留下了令人难忘的卓越风采。她也是中国历代诗人吟咏的对象,将它看作为美满和理想的化身而热情歌颂,留下了许多脍炙人口的词篇。</h3> <p class="ql-block"> 赏牡丹 </p><p class="ql-block"> 唐 · 刘禹锡</p><p class="ql-block"> 庭前芍药妖无格,池上芙蕖净少情。</p><p class="ql-block"> 唯有牡丹真国色,花开时节动京城。</p> <p class="ql-block"> 牡丹 </p><p class="ql-block"> 唐 · 薛涛</p><p class="ql-block"> 去春零落暮春时,泪湿红笺怨别离。</p><p class="ql-block"> 常恐便同巫峡散,因何重有武陵期。</p><p class="ql-block"> 传情每向馨香得,不语还应彼此知。</p><p class="ql-block"> 只欲栏边安枕席,夜深闲共说相思。</p> <p class="ql-block"> 清平调</p><p class="ql-block"> 李白 </p><p class="ql-block"> 云想衣裳花想容,春风拂槛露花浓。</p><p class="ql-block"> 若非群玉山头见,会向瑶台月下逢。</p> <p class="ql-block"> 唐 · 李商隐</p><p class="ql-block"> 下苑他年未可追,西州今日忽相期。</p><p class="ql-block"> 水亭暮雨寒犹在,罗荐春香暖不知。</p><p class="ql-block"> 舞蝶殷勤收落蕊,佳人惆怅卧遥帏。</p><p class="ql-block"> 章台街里芳菲伴,且问宫腰损几枝。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block"> 惜牡丹花 </p><p class="ql-block"> 白居易</p><p class="ql-block"> 惆怅阶前红牡丹,晚来唯有两枝残;</p><p class="ql-block"> 明朝风起应吹尽,夜惜衰红把火看。</p><p class="ql-block"> 寂寞萎红低向雨,离披破艳散随风。</p><p class="ql-block"> 晴明落地犹惆怅,何况飘零泥土中。</p> <p class="ql-block"> 思黯南墅赏牡丹 </p><p class="ql-block"> 唐 · 刘禹锡</p><p class="ql-block"> 偶然相遇人间世,合在增城阿姥家。</p><p class="ql-block"> 有此倾城好颜色,天教晚发赛诸花。</p> <p class="ql-block"> 牡丹花(唐·罗隐)</p><p class="ql-block"> 似共东风别有因,绛罗高卷不胜春。</p><p class="ql-block"> 若教解语解倾国,任是无情也动人。</p><p class="ql-block"> 芍药与君为近侍,芙蓉何处避芳尘。</p><p class="ql-block"> 可怜朝令功成后,辜负秾华过此身。</p> <p class="ql-block"> 牡丹种曲(唐·李贺)</p><p class="ql-block"> 莲枝未长秦蘅老,走马驮金断春草。</p><p class="ql-block"> 水灌香泥郤月盆,一夜绿房迎白晓。</p><p class="ql-block"> 美人醉语园中烟,晚华已散蝶又阑。</p><p class="ql-block"> 梁王老去罗衣在,拂袖风吹蜀国弦。</p><p class="ql-block"> 归霞帔拖蜀帐昏,嫣红落粉罢承恩。</p><p class="ql-block"> 檀郎谢女眠何处,楼台月明燕夜语。</p> <p class="ql-block"> 红白牡丹(唐·吴融)</p><p class="ql-block"> 不必繁弦不必歌,情中相对更情多。</p><p class="ql-block"> 殷鲜一半霞分绮,洁澈傍边月飐波。</p><p class="ql-block"> 看久愿成庄叟梦,惜留须待鲁阳戈。</p><p class="ql-block"> 重来应共今来别,风堕香残衬绿莎。</p> <p class="ql-block"> 牡丹(唐·王睿)</p><p class="ql-block"> 牡丹妖艳乱人心,一国如狂不惜金。</p><p class="ql-block"> 曷若东园桃与李,果成无语自成阴。</p> <p class="ql-block"> 赏牡丹(唐·王建)</p><p class="ql-block">此花名价别,开艳益皇都。香遍苓菱死,红烧踯躅枯。软光笼细脉,妖色暖鲜肤。满蕊攒黄粉,含稜缕绛苏。好和熏御服,堪画入宫图。晚态愁新妇,残妆望病夫。教人知个数,留客赏斯须。一夜轻风起,千金买亦无。</p> <p class="ql-block"> 牡丹(唐·徐凝)</p><p class="ql-block"> 何人不爱牡丹花?占断城中好物华。</p><p class="ql-block"> 疑是洛川神女作,千娇万态破朝霞。</p> <p class="ql-block"> 牡丹(唐·李商隐)</p><p class="ql-block"> 锦帏初卷卫夫人,绣被犹堆越鄂君。</p><p class="ql-block"> 垂手乱翻雕玉佩,招腰争舞郁金裙。</p><p class="ql-block"> 石家蜡烛何曾剪,荀令香炉可待熏。</p><p class="ql-block"> 我是梦中传彩笔,欲书花叶寄朝云。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 牡丹(唐·罗邺)</p><p class="ql-block"> 落尽春红始见花,花时此屋事豪奢。</p><p class="ql-block"> 买栽池馆恐无地,看到子孙能几家。</p><p class="ql-block"> 门倚长衢攒绣毂,幄笼轻日护香霞。</p><p class="ql-block"> 歌钟对此争欢赏,肯信流年鬓有华。</p> <p class="ql-block"> 戏题牡丹(唐·韩愈)</p><p class="ql-block"> 幸自同开俱隐约,何须相依斗轻盈。</p><p class="ql-block"> 陵晨并作新妆面,对客偏含不语情。</p><p class="ql-block"> 双燕无机还拂掠,游蜂多思正经营。</p><p class="ql-block"> 长年是事皆抛尽,今日栏边暂眼明。</p> <p class="ql-block"> 夜看牡丹(唐·温庭筠)</p><p class="ql-block"> 高低深浅一阑红,把火殷影绕露丛。</p><p class="ql-block"> 希逸近来成懒病,不能容易向春风。</p> <p class="ql-block">谢谢观赏,欢迎点评。</p>