鹿影诗情

刘宏骏 留拙山人

<h3>来美两年,第一感受是自然环境的良好。人和自然、和动物的关系可以这么亲近、这么融合。屋前院后、林间路边、绿地湖畔常常可以和松鼠照面、与鹿相遇、为大雁让路、与野兔相望,甚至和狐狸对眼。动物不怕人,人也不干涉动物,更不会去伤害。各自过自己的生活,比邻而居,彼此观照。这份和自然和动物的默契与信任,是要多少年才能建立起来的,这种文明令人感动,也会让你从心底里赞叹和自觉去遵守维护。</h3><h3><br /></h3><h3>与鹿是见面最多,拍得最多的动物了。经常一出家门就与鹿不期而遇。鹿的身形、鹿的生活状态、鹿的眼神等等,都让我着迷。我用各种方法去接近,去观察,用手机记录鹿儿的各种状态。用图片和文字来分享,还取名为&quot;鹿透社&quot;,不知不觉中,记录的小鹿从带着斑点的棕色换装成与树木表皮一色的保护色,季节也春夏秋冬轮转了一遍。照片也有上千张,诗文也不少了。从中采撷了几十幅配上诗文,做个小结,并与所有热爱自然和动物的朋友们一起分享。</h3><h3><br /></h3> <h3 style="text-align: center; ">全家福</h3> <h3 style="text-align: center; ">野草没鹿踪,浅溪润鸟音</h3><h3 style="text-align: center; ">寻常无人处,自然得天心</h3> <h3 style="text-align: center; ">喂乳图</h3> <h3 style="text-align: center; ">山间骤雨至,野鹿绿荫庇</h3><h3 style="text-align: center; ">菌子新伞开,明朝含露食</h3> <h3 style="text-align: center; ">晨露滋草香,轻行踏叶黄</h3><h3 style="text-align: center; ">薄岚笼林幽,霭霭鹿影藏</h3> <h3>夕阳斜斜地照进林间,染得林下渐以泛黄的茂草更是一片金黄。一只走出林间的小鹿在啃草,抬头见了我有些犹豫,打亮了一会儿,扭身入到林间,还几次回头看着朝牠挥手的我。不远处一只母鹿带着另一个小鹿从树木后越过,没入齐膝高的草丛中,眼前的小鹿也追随着腾跃而去,只有翘起的白色尾巴在草尖上闪了几下。一只松鼠在我头顶上的橡树啃食橡果,摇得树叶沙沙,咬剩的橡果从天而降,落在了脚边。林中深处,布鲁杰鸟在唤着同伴,该是归巢的时间了。(鹿透社)</h3><h3></h3> <h3 style="text-align: center; ">踏叶无声鹿蹄轻<br /></h3><h3 style="text-align: center; ">仰天空闻雁鸣远</h3> <h3 style="text-align: center; ">林疏落叶厚,蹄轻沾草香</h3><h3 style="text-align: center; ">子幼窥新奇,母鹿惕四望</h3><h3></h3> <h3 style="text-align: center; ">秋色渐起鹿儿壮</h3><h3 style="text-align: center; ">漫山红叶只待霜</h3><h3 style="text-align: center; ">荻花结穗雁声近</h3><h3 style="text-align: center; ">长云万里思高堂</h3><h3></h3> <h3 style="text-align: center; ">三个小家伙,结伴相逐嬉</h3><h3 style="text-align: center; ">草密隐细身,白尾翘依稀</h3> <h3>第一次看到这两个鹿,是新来的。尾随了五十多米,近到十几米的距离,鹿看到了我也不躲,互相致意,各管各 。公鹿有四岁了,身躯强壮,一直在警惕的观察着,保护母鹿觅食。前几天就看到牠们,当时是母鹿在远远的观察着,公鹿在林中的树杈上磨角,蹭得树枝在晃,这才发现了这个有着漂亮鹿角的公鹿。为了不去惊动牠,只在远处看着。过来一会儿再去看,没有动静了,等一走近,猛的从茂密的树丛后越起两只鹿,跨过浅溪,冲入对面的茂林中。今天算是第一次照面了。(鹿透社)</h3> <h3>小鹿已长大,离开了母鹿的庇护,和兄弟一前一后,相距百米独自在林中觅食。必须在秋季里快快成长,变得健壮起来,以迎接冬季严寒无处觅食的考验。(鹿透社)</h3> <h3>行车返家入小区,见三只鹿,居路两侧,一左两右,两鹿有角,年齿尚幼。右侧一卧一立,卧鹿无角屈腿卧于厚叶,惕立者近旁守护。另一鹿立于路左,顾盼关切。余驱车缓进,近及数尺,卧鹿也未动分毫,未见其伤,不明其故,眼神交处,也未察恐惧之色。遂离,返家思之,犹感诧异,平常之鹿,近及数米,必返身避之,焉有近数尺而安卧之理?折回四顾,已不见踪影,唯右侧林中隐隐影动,有四只鹿,料无大碍,心稍安之。</h3><h3></h3> <h3 style="text-align: center; ">松下有脂香,埋首自嚼珍</h3><h3 style="text-align: center; ">蹑足两丈余,相顾不语声</h3> <h3 style="text-align: center; ">林稀窥鹿影,叶黄知秋深</h3> <h3>鹿在前面,借着树干,藏住身子,再近一点,惦着脚尖踩在一块青苔上,尽量少踩落叶上,沙沙的声音,会惊扰到胆怯的小鹿。牠抬起头看着我,不要移动了,向牠摇手。牠看了一会又低头啃食,再次向前移一小步,快速构图,用口哨召唤牠,趁牠抬头伸直脖子,按下快门。蹲下再挪一小步,只有两丈的距离了,小鹿已习惯我的存在了,没有跑掉,好再来一张,稍转一小角度,让背景的光正好衬托鹿的身影。按下,有了。倒退着向鹿儿招手告别,不打扰了,继续享用美餐吧!(鹿透社)</h3> <h3 style="text-align: center; ">草密可藏身,林稀难觅食</h3><h3 style="text-align: center; ">借得金辉暖,芥茎亦堪拾</h3> <h3>这片林地有三群鹿分时段分别来觅食,这是两兄弟,还有母子仨和一家四口的。现在正是橡果成熟的时节,松鼠在高枝上边吃边扔,掉地上的正好鹿可以吃。橡果的味道很似板栗,应该好吃且营养。小鹿在长大,毛色从棕色带斑点的转变成灰色,与树木的颜色一致了,能更好地隐身在林中。只有尾巴的背面是白色,在快速奔跑中直直的举起,给相从的鹿以指引,免得在茂草密林中失去方向。此时草色渐黄,果实成熟,正是鹿儿长个增膘的大好时节,也是北美红叶缤纷碧空如洗的最美时节。</h3> <h3 style="text-align: center; ">日出月在天,林静霞如练</h3><h3></h3><h3 style="text-align: center; ">鹿蹄碎薄冰,晨光侵骨寒</h3> <h3>出门的时候,脑子里就有这个画面,提醒自己准备好。刚停好车,回头就看到这个鹿,这个景,这个光线全都对。下车迎着鹿接近过去,边向鹿挥手迷惑牠,边快速构图按快门。还好小鹿被迷惑了一会儿才掉头跃入林中。</h3> <h3 style="text-align: center; ">鹿幼敏细声,叶疏难隐身</h3><h3 style="text-align: center; ">远观不使惊,追影叹林深</h3><h3></h3><h3 style="text-align: center; "></h3> <h3>晨晓未开,驱车而行。出门见鹿,立于路侧,影若雕塑,见车驶过,也自若也。互相观望,移窗留影,各别东西。自谓遇鹿呈祥,善哉!</h3> <h3 style="text-align: center; ">出门鹿来送,无言各西东</h3><h3 style="text-align: center; ">秋深林渐瘦,天凉岁近冬</h3> <h3 style="text-align: center;">停车摇窗问红叶</h3><h3 style="text-align: center;">秋风瑟瑟鹿不语</h3> <h3 style="text-align: center; ">踏叶觅鹿影,低身问友安</h3><h3 style="text-align: center; ">寂寥无野苹,长冬何驱寒</h3> <h3 style="text-align: center; ">晨晓微曦草色黄,群鹿隐约踏蹄霜</h3><h3 style="text-align: center; ">清寒寂寂空秋林,厚云欲雪何处藏</h3> <h3 style="text-align: center; ">在俺家后院尝新</h3> <h3 style="text-align: center; ">隔着栅栏相望</h3> <h3 style="text-align: center; ">在俺家前庭信步</h3> <h3 style="text-align: center; ">残雪尚依稀,浅晖照空寂</h3><h3 style="text-align: center; ">踏冰何所去,林旷听折枝</h3> <h3 style="text-align: center;">步轻犹惊鹿,隔栏频相望</h3><div style="text-align: center;">天寒乏芥苹,冰结草还黄 </div> <div style="text-align: center;">踏雪穿林近人家</div><div style="text-align: center;">四蹄奔忙果寒腹</div> <h3 style="text-align: center;">昨夜雪已霁,晨光寒林稀</h3><h3 style="text-align: center;">母鹿子相随,引颈嚼冰枝</h3> <h3 style="text-align: center;">枝上朱雀栖,篱外野鹿行<br></h3><div style="text-align: center;">山居农历年,清净祥和宁</div><div style="text-align: center;"> <br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">寂林含春曦,朦胧生画意</div><div style="text-align: center;">幼鹿踏冬草,踯躅觅新枝 </div> <h3 style="text-align: center; ">用一块废料刻了一个《祥鹿衔芝》挂饰</h3><h3 style="text-align: center;">祝朋友们</h3><h3 style="text-align: center;">新年快乐</h3><h3 style="text-align: center;">吉祥圆满</h3> <h3 style="text-align: center;">这么难得的一幕,竟然拍到了!</h3> <h3>下了两天的雪,树林里黑白分明,很容易看得清鹿儿的踪影了。一回家,就老远看到窗外树林里有五头鹿,三大两小。三头大鹿的把着两个方向,警惕的站岗,两个小的在边上自由的觅食。雪覆盖了地面,没有可食之草茎,唯有灌木丛上还有新芽或残存的浆果,两头小鹿索性踮着后腿,立身去啃食,还互相搭着保持平衡。一次又一次起立,去够取本已稀疏的枝条。小鹿渐渐向林子深处寻觅,三头大鹿依旧立在原地照看着场子,好久没动,也没有去觅食,护犊之情,冰雪可鉴!(鹿透社)</h3> <h3 style="text-align: center;">相望问安好,意会何须言</h3><div style="text-align: center;">同是山林客,共沐云和烟</div><div><br></div><div>晨送儿上学,鹿行于道,停车拍照,儿问拍了两年,还未拍够?余答还若初见,如老友偶遇,定挥手致意耳。山林翳翳,春雨淅淅,不觉已三春矣!</div>