<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">黛玉葬花</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">(《红楼梦》二十七~二十八回)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 宝玉因不见了林黛玉,便知他躲了别处去了,想了一想,索性迟两日,等他的气消一消再去也罢了。因低头看见</span><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">许多凤仙石榴等各色落花,锦重重的落了一地,</b><span style="font-size:22px;">因叹道:“这是他心里生了气,也不收拾这花儿来了。待我送了去,明儿再问着他。”说着,只见宝钗约着他们往外头去。宝玉道:“我就来。”说毕,等他二人去远了,便把那花兜了起来,登山渡水,过树穿花,一直奔了那日同林黛玉</span><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">葬桃花</b><span style="font-size:22px;">的去处来。将已到了花冢,犹未转过山坡,只听山坡那边有呜咽之声,一行数落着,哭的好不伤感。宝玉心下想道:“这不知是那房里的丫头,受了委曲,跑到这个地方来哭。”一面想,一面煞住脚步,听她哭道是:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花谢花飞花满天,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">红消香断有谁怜?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">游丝软系飘春榭,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">落絮轻沾扑绣帘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">闺中女儿惜春暮,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">愁绪满怀无释处,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">手把花锄出绣闺,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">忍踏落花来复去。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">柳丝榆荚自芳菲,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不管桃飘与李飞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">桃李明年能再发,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">明年闺中知有谁?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">三月香巢已垒成,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">梁间燕子太无情!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">明年花发虽可啄,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">却不道人去梁空巢也倾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一年三百六十日,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">风刀霜剑严相逼,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">明媚鲜妍能几时,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一朝飘泊难寻觅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花开易见落难寻,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">阶前闷杀葬花人,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">独倚花锄泪暗洒,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">洒上空枝见血痕。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">杜鹃无语正黄昏,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">荷锄归去掩重门。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青灯照壁人初睡,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">冷雨敲窗被未温。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">怪奴底事倍伤神,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">半为怜春半恼春:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">怜春忽至恼忽去,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">至又无言去不闻。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">昨宵庭外悲歌发,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">知是花魂与鸟魂?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花魂鸟魂总难留,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">鸟自无言花自羞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">愿奴胁下生双翼,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">随花飞到天尽头。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">天尽头,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">何处有香丘?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">未若锦囊收艳骨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一抔净土掩风流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">质本洁来还洁去,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">强于污淖陷渠沟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">尔今死去侬收葬,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">未卜侬身何日丧?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">侬今葬花人笑痴,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">他年葬侬知是谁?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">试看春残花渐落,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">便是红颜老死时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一朝春尽红颜老,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">花落人亡两不知!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">宝玉听了不觉痴倒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 话说林黛玉只因昨夜晴雯不开门一事,错疑在宝玉身上。至次日又可巧遇见饯花之期,正是一腔无明正未发泄,又勾起伤春愁思,因把些残花落瓣去掩埋,由不得感花伤己,哭了几声,便随口念了几句。不想宝玉在山坡上听见,先不过点头感叹,次后听到“侬今葬花人笑痴,他年葬侬知是谁”,“一朝春尽红颜老,花落人亡两不知”等句,不觉恸倒山坡之上,怀里兜的落花撒了一地。试想林黛玉的花颜月貌,将来亦到无可寻觅之时,宁不心碎肠断!既黛玉终归无可寻觅之时,推之于他人,如宝钗,香菱,袭人等,亦可到无可寻觅之时矣。宝钗等终归无可寻觅之时,则自己又安在哉?且自身尚不知何在何往,则斯处,斯园,斯花,斯柳,又不知当属谁姓矣!----因此一而二,二而三,反复推求了去,真不知此时此际欲为何等蠢物,杳无所知,逃大造,出尘网,使可解释这段悲伤。正是:花影不离身左右,鸟声只在耳东西。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 那林黛玉正自伤感,忽听山坡上也有悲声,心下想道:“人人都笑我有些痴病,难道还有一个痴子不成?”想着,抬头一看,见是宝玉。林黛玉看见,便道:“啐!我道是谁,原来是这个狠心短命的……”刚说到“短命“二字,又把口掩住,长叹了一声,自己抽身便走了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 这里宝玉悲恸了一回,忽然抬头不见了黛玉,便知黛玉看见他躲开了,自己也觉无味,抖抖土起来,下山寻归旧路,往怡红院来。</span></p>