<p class="ql-block">古代诗文中的绝色佳丽皆凝成笔底烟霞。李白泼墨“云想衣裳花想容”,玉山倾倒的艳色惊动沉香亭北的云霭;白居易写杨妃“芙蓉如面柳如眉”,太液池的晨露都凝着胭脂泪光。</p><p class="ql-block">诗家多以寒潭映月喻明眸,借初雪新梅摹冰肌,更将翠羽裁成眉黛,却总在“秋水为神”处搁笔——曹植的洛神凌波时,连江心明月都化作她裙裾的璎珞。</p> 千古绝色 <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">一顾倾人城,再顾倾人国。</span></p><p class="ql-block">——《李延年歌》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">夫何瑰逸之令姿,独旷世以秀群。</span></p><p class="ql-block">——陶渊明《闲情赋》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">秀色掩今古,荷花羞玉颜。</span></p><p class="ql-block">——李白《西施/咏苎萝山》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">翩若惊鸿,婉若游龙。荣曜秋菊,华茂春松。——曹植《洛神赋》</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">顾盼遗光彩,长啸气若兰。</span></p><p class="ql-block">——曹植《美女篇》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">众里嫣然通一顾,人间颜色如尘土。</span></p><p class="ql-block">——王国维《蝶恋花》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">绣面芙蓉一笑开,斜飞宝鸭衬香腮。</span></p><p class="ql-block">——李清照《浣溪沙·闺情》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">两脸夭桃从镜发,一眸春水照人寒。</span></p><p class="ql-block">——崔钰《有赠》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。</span></p><p class="ql-block">——白居易《长恨歌》</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8);">更多精彩,请您阅读下篇。</span></p>