<p class="ql-block"><b>昵 称:大漠微风</b></p><p class="ql-block"><b>美 篇 号:307276768</b></p><p class="ql-block"><b>文/ 摄影:大漠微风</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:15px;"> 高新区赏樱花随手拍</b></p> <p class="ql-block"> 仲春时节,西安城内,无论是公园里、马路边,还是居民小区内,不夸张的说,凡是目光所及之处,皆有花的靓影,各种花卉竞相开放,争奇斗艳,梅花谢了有玉兰,玉兰走了有樱花、梨花桃花杏花、紧随其后的芍药牡丹…,大有“你方唱罢我登场”的架势。</p><p class="ql-block"> 樱花,古人说是春神遗落人间的降雪,千年时光里,文采华章,有如青帝彩笔初点缃叶,恰似诗仙浅唱低吟,曾几何时,幻作贵妃身披的霓裳,云霞叹息,盛唐不再,是犹如世事大梦一场般苏轼把酒沉浮叹歌…</p><p class="ql-block"> 樱花,也是有故事的花。</p><p class="ql-block"> 今天,大漠微风请您欣赏樱花,赏西安的樱花。</p> <p class="ql-block"> 科技六路和高新路十字路口。</p> <p class="ql-block"> 梅花谢后樱花绽,浅浅匀红。</p><p class="ql-block"> 试手天工。</p><p class="ql-block"> 百卉千葩一信通。</p><p class="ql-block"> 余寒未许开舒妥,怨雨愁风。</p><p class="ql-block"> 结子筠笼。</p><p class="ql-block"> 万颗匀圆讶许同。</p> <p class="ql-block"> 樱桃千万枝,照耀如雪天。</p> <p class="ql-block"> 小园新种红樱树,</p><p class="ql-block"> 闲绕花行便当游。</p><p class="ql-block"> 何必更随鞍马队,</p><p class="ql-block"> 冲泥蹋雨曲江头。</p><p class="ql-block"> 白居易的这首诗写的,闲情雅致,心态平和:我就不去人头攒动的曲江了,不就是看花赏春嘛,在我自家的小花园里,闲来无事,绕上几圈,权当踏青春游了。 </p><p class="ql-block"> 何尝不是我现在的心态,最近一段时间,青龙寺正是赏樱踏青的最佳时节,游人要提前预约获得验证确认才可以成行,每天限额2万人。想想游人如织的场景,虽然热闹,但观赏质量堪忧,还是不去了。</p><p class="ql-block"> 我和白居易的不同是人家是自愿的,我是迫不得已。</p> <p class="ql-block"> 三月雨声细,樱花疑杏花。</p> <p class="ql-block"> 山樱抱石荫松枝,</p><p class="ql-block"> 比并余花发最迟。 </p><p class="ql-block"> 赖有春风嫌寂寞,</p><p class="ql-block"> 吹香渡水报人知。</p><p class="ql-block"> 抱石而生,与松为邻,够坚韧、够孤傲。耐得住寂寞、耐得住孤独,在孤寂中坚守,终得春风知音。诗言志,这是王安石发自内心的感慨。</p> <p class="ql-block"> 樱花烂漫几多时,</p><p class="ql-block"> 柳绿桃红两未知。</p> <p class="ql-block"> 初樱动时艳,擅躁灼辉芳。</p><p class="ql-block"> 缃叶未开芷,红葩已发光。</p> <p class="ql-block"> 樱桃花参差,香雨红霏霏。</p> <p class="ql-block"> 朝日满园春过半,</p><p class="ql-block"> 绝艳为云云欲散。</p> <p class="ql-block"> 山深未必得春迟,</p><p class="ql-block"> 处处山樱花压枝。 </p><p class="ql-block"> 桃李不言随雨意,</p><p class="ql-block"> 亦知终是有晴时。</p> <p class="ql-block"> 一年能得几日看,</p><p class="ql-block"> 却对半开愁烂漫。</p> <p class="ql-block"> 花滴露,柳摇烟,艳阳天。</p><p class="ql-block"> 雨霁山樱红欲烂,谷莺迁。</p> <p class="ql-block"> 花滴露,柳摇烟,艳阳天。</p><p class="ql-block"> 雨霁山樱红欲烂,谷莺迁。</p><p class="ql-block"> 饮处交飞玉斝,游时倒把金鞭。</p> <p class="ql-block"> 莫说樱桃花迟发,</p><p class="ql-block"> 今年我作看花人。</p> <p class="ql-block"> 枝头烂漫,堆云叠雪,神仙游戏。</p> <p class="ql-block"> 又见珠悬,玲珑映日,玉酣红醉。</p> <p class="ql-block"> 赏樱日本盛于唐,</p><p class="ql-block"> 如被牡丹兼海棠。</p><p class="ql-block"> 恐是赵昌所难画,</p><p class="ql-block"> 春风才起雪飞香。</p><p class="ql-block"> 这是明朝诗人宋濂写日本人赏樱花的诗。读起来总感觉有几分怪异,后三句写樱花的特点,没问题,但是和谁欣赏没关系,谁欣赏,他的具有牡丹的华贵与具有海棠柔美的属性都不会改变,所以我的理解,日本人赏樱状况盛于唐朝,只是一种文化交流的现象。恰恰说明美的东西不同的民族、不同的国度是可以共享的。</p> <p class="ql-block"> 嫣然欲笑媚东墙,</p><p class="ql-block"> 绰约终疑胜海棠。</p> <p class="ql-block"> 非白非朱色转加,</p><p class="ql-block"> 微寒轻暖殢云霞。</p> <p class="ql-block"> 花开占得春光早,</p><p class="ql-block"> 雪缀云装万萼轻。</p> <p class="ql-block"> 樱桃谢了梨花发,红白相催。</p> <p class="ql-block"> 春风先发苑中梅,</p><p class="ql-block"> 樱杏桃梨次第开。 </p><p class="ql-block"> 荠花榆荚深村里,</p><p class="ql-block"> 亦道春风为我来。</p><p class="ql-block"> 白居易的这首《春风》,写出了几种花开的顺序,在唐城墙遗址公园游玩时我拍到了梨花和桃花。</p> <p class="ql-block"> 舞空柔弱看无力,</p><p class="ql-block"> 带月葱茏似有情。</p> <p class="ql-block"> 寿艳樱花秋艳枫,</p><p class="ql-block"> 夏初嫩绿间深红。</p> <p class="ql-block"> 樱桃花下送君时,</p><p class="ql-block"> 一寸春心逐折枝。 </p><p class="ql-block"> 别后相思最多处,</p><p class="ql-block"> 千株万片绕林垂。</p> <p class="ql-block"> 樱花落尽阶前月,象床愁倚薰笼。</p><p class="ql-block"> 远似去年今日,恨还同。</p><p class="ql-block"> 双鬟不整云憔悴,泪沾红抹胸。</p><p class="ql-block"> 何处相思苦?纱窗醉梦中。</p><p class="ql-block"> 诗歌,从古至今,向来都是有感而作,同样是赏樱,李煜看到的是“樱花落尽阶前月”,这个场景足够凄凉,樱花虽美,终究会凋零,愁苦与相思,无奈与悲凉,萦绕于心,毫无办法。</p><p class="ql-block"> 想到李煜的这首词,似乎能看到他眼里的泪水。</p><p class="ql-block"> 亡国之君不好当,赏花花无色,嗅花花不香</p><p class="ql-block"> 同样,亡国之奴不好做,在此想起来一起陈年旧事,当年去某地出差,朋友陪同游“**风情一条街”、赏樱花,并且强调樱花树苗是从**国空运引进,保证“原汁原味”。说实话,樱花不错,但彼情彼景,总是想起这片故土上曾经被殖民的苦难历史,眼前浮动的是那些不愿做亡国奴的先烈们的音容。只记得我是唱着《义勇军进行曲》离开的那个地方。</p><p class="ql-block"> 花招谁惹谁了?但没办法,这是融化在血液中、深刻在骨子里的记忆,改不掉了。当时我认为这种“原汁原味”的引进是文化入侵,甚至是文化殖民。多年过去了,后来或公出、或开会又几次去过那座美丽的海滨之城,但没再去过那几个特殊的地方,包括特征明显的**料理店之类的地方。</p> <p class="ql-block"> 高新二路</p><p class="ql-block"> 春风才起雪飞香</p><p class="ql-block"> 高新二路有樱花一条街之称。</p> <p class="ql-block"> 樱花,源于中国。</p><p class="ql-block"> 西安的樱花,有盛唐的基因,有唐宋以来的中华优秀文化的文脉传承。</p>