胡军:慧眼明目,心画润心

余风

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">题胡军兄油画</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">余风</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">风景四时秀,天地一心安。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">山水吾所爱,悠悠复潺潺。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">时光清浅处,月色满江山。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">万籁此都寂,萧瑟亦怡然。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">风景四时秀</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 多年前,在胡军兄的个人画展上,流连忘返,备受震撼,从此爱上油画。彼时,我刚刚开始自学国画,而胡兄的油画,却恰好给了我另一种视角,另一种油然与怦然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">天地一心安</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 第一次知道了胡兄的创新追求,在于中西合璧,即把国画的写意融于油画,把国画的意蕴融于油画。胡兄孜孜以求,多年不懈,他表达出来的东西,展现出一种全新的艺术形式,一种独具魅力的文化样貌。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">山水吾所爱</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 伫足胡兄的画前,一种既熟悉又陌生的感觉,让我觉得有点儿奇妙。曾有一篇旧作,《摄影与诗:点燃与被点燃》,说的是欣赏摄影作品时的感悟。此刻,胡兄的油画,竟然也让我生出极为相似的感觉!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">悠悠复潺潺</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 诗为心画,画亦心诗。</p><p class="ql-block"> 胡兄的画,不啻绝美的中国山水诗。这样说,也许有人会觉得有些不可思议,因为胡兄画的毕竟是油画!我要说,这正是奇妙之处。不论中西,若说“诗为心画“,相信大家都会认同。苏东坡评王维曰“诗中有画,画中有诗“,即道出了诗画艺术在本质上的完美融合。胡兄致力于油画语言表达的中国魅力,不止于形,更在乎神,可谓韵味隽永,画即心诗。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">时光清浅处</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 心无尘杂,心有灵犀。</p><p class="ql-block"> 有些艺术作品,在看似纷繁的色彩之下,在貌似高雅的线条之中,往往会给人些异样的感觉,总会有“不对味儿”的一丝儿,让人敬而远之。好的作品是这样的吗?艺术到底是什么?看胡兄的画,你一定不会这样,而只会心生向往,陶然其间。因为作为艺术家,他心无尘杂,故而他用心血绘就的,不是功利的迎合,而是心有灵犀的吸引。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">月色满江山</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 心存万象,一念而已。</p><p class="ql-block"> 跟胡兄请教,忽然间心有所动。他说,很多作品并非写生,而是写意,心里想怎么画就怎么画。这不就是中国山水的写意吗?在我看来,写意即写心也。以胡兄人生行走数十载之所阅所历,早已是心存万象,心有丘壑,则挥动画笔,所留之痕,即为心画,所见仁善,一念而已。艺术家留给我们的,不正应如此吗?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">万籁此都寂</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 山水浸润,心旷神怡。</p><p class="ql-block"> 近来与胡兄虽无谋面,却多有交流。但在微信上欣赏作品图片,毕竟不如直接欣赏作品。一走进画厅,走近作品,立马就有一种特别不一样的气息扑面而来。胡兄安居江山这“如此多娇”之天赐山水中,无限风光之浸润,竟在作品中有如此神奇的滋养,那气息,那气象,最宜瞑想,最宜放心,最宜拒喧哗与骚动,最宜却傲慢与偏见。所谓此时无声胜有声,那画之韵与人之神撞个满怀,我不信,谁不会窥之忘返!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">萧瑟亦怡然</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 慧眼明目,仁心润心。</p><p class="ql-block"> 艺术之魅,在乎真善美。此言不虚。我们很难把美的东西与非真善挂上钩。艺术的本质就是美,发现美,表现美,唤醒美。艺术家的天赋之职,就是要练就一双慧眼,于纷杂万物中去伪存真,于枷锁人生中打捞希望,以美击溃丑,以仁善消弭阴暗。好的艺术,一定是可以有这样的魅力甚至是“魔力“———</p><p class="ql-block"> 明了你的眼,</p><p class="ql-block"> 润了你的心;</p><p class="ql-block"> 无论人生如何,</p><p class="ql-block"> 你永葆诗和远方。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>