无题

丛渊

作者原意一点通(续二十六) <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李商隐所作之诗,向来解释分歧。手法含蓄,善用典故。译本之多,误解之大,特别是有些诗皆标无题。但即使有标题,象“锦瑟”、“为有”,又是该诗开头二字,再说锦瑟也并非写的是锦瑟。如此有题反而更加无题。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在其诗中,最长的《偶成转韵七十二句赠四同舍》,到最短的五绝诗,都被历代一致认为唐诗中最难理解的。无论长短,含意深刻,想象力,独创性,形象化,无以伦比。古今评论,历来存疑。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">很想再说关于李商隐之诗,苦于无充足资料可参考,原先的又失踪了,其诗又过于深奥。于是时常关注此类文章,非常遗憾而丝毫无助。都为无观点无新意无内容的“三无产品”。白白浪费宝贵时间,又是加了鸡精味精,纯化学品,害人匪浅。只由自己逐字逐句去琢磨,与其同时又觉水平之低,只能湊合,见仁见智。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">有些教科书也有不少错误的,前言不达后语而解释不通,谨作参考。莫非网上的确定无疑?网上的就更加不对头了。不着边缘,不足挂齿。不过在此处还是有发现有收获:许多写作者可以与前辈—字不落,不谋而合。甚至能够穿越时空与远古深度暗合,遥相呼应。本事居然如此之大,令吾百思不得其解。真是天大的巧合啊!此时此刻,无言以对,膜拜!钦佩。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不知美友们有没有这种“晕笔”现象:说起来什么都懂,头头是道,觉得充实;写起来似懂非懂,无从下手,感到空虚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">还是先讲李商隐一首非常熟悉,脍炙人口的七律。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 无 题</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">相见时难别亦难,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">东风无力百花残。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">春蚕到死丝方尽,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蜡炬成灰泪始干。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">晓镜但愁云鬓改,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">夜吟夜觉月光寒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蓬山此去无多路,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青鸟殷勤为探看。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此诗暂作爱情诗论,因也可能写的是另一种意思,比如论道。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">首联二句,人间悲欢离合之时,生死离别之际,总是依依不舍,含情脉脉,热泪沾衣,倾诉衷肠。故说相见时难别亦难,尤其是经历者更有体会更懂。东风无力百花残,似乎不那么简单了,各版本只按原诗复写一下,照本宣科,从不予去解读之。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">作者在此不说花开花落知多少,不去怪花。而是怪春天,春来春去不常在。东风无力;春天无能而导致百花凋零。明知春光不能永驻,却还在言春天无能,春风无力,本当不会百花残。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">吾认为这句在该诗里写得最好,略见大家。思维与常人不同。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">自然界诚然不以人之意志而转移,春风花开,不能久矣。一切美好,化为乌有。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">颔联二句,为本诗之主。琅琅上口,千古传诵。以春蚕蜡炬生动形象之喻,表达作者自己只要活着,情感不灭的心情。写出对怀念女子的深爱之誓言以及一定要找到她之信心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">颈联二句,是在写被怀念女子的日常。照镜子头发变色而衰,夜读必须小心御寒。相当于作者在自己想象之中向女子问寒问暖,不能见面不放心,时常牵挂,念念不忘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">尾联二句,蓬山:一作蓬莱。青鸟:相传王母娘娘会见汉武帝刘彻之前,先派青鸟来报信。看:读Kān</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">,借用典故,差人打听,鸟儿是不会听作者使唤的。此二句许多书都有误解,下句领会错了造成上句无法解释,只好逃避,只能胡扯什么蓬山已经很近………只好去风马牛不相及。可见熟悉典故为重中之重。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">意思为她的居住地距离作者不太远,无多路。希望有人能为探看打听,并能传递好消息,尽快促使他俩早日重逢。</span></p>