<p class="ql-block"> 遗迹</p><p class="ql-block"> 文/雪夜弯月</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 不知花树落几多。年年春风,吹你,吹我,也吹婆娑枝叶上横逸的流云。</p><p class="ql-block"> 根须自有岁月风雨遗留的痕迹。笔直的枝干,坚强而贞洁,不懂得卑躬屈膝、圆滑世故。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 伸展自己,做自己。“天上天下,唯我独尊!”命运的绳索握于自己的手中。</p><p class="ql-block"> 每一片叶子,都在阳光里欢笑,都是属于自己朴素而繁华的诗句。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 落下的叶子,没有死去,它们依旧属于大地。</p><p class="ql-block"> 枝干上的创口,是利斧留下的文章。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 坐于树下,我把内心的孤独,放逸于尘世——</p><p class="ql-block"> 风吹草低,轻柔而幸福!</p> <p class="ql-block"> 无非</p><p class="ql-block"> 文/雪夜弯月</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 无非是梦,于叶尖熠熠闪光。</p><p class="ql-block"> 劳尘太多浮夸,何妨一笑了之?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 做一片叶子。无忧无虑,不知情缘是何物。</p><p class="ql-block"> 坐于风中,听鸟雀的欢呼,听风摇曳的声音,听内心起伏的悲欢……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 得失荣辱,无非是放手。</p><p class="ql-block"> 经冬的寒冷,岂不怜惜春的温暖?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 坚挺的活着,这就是生命的意义。</p><p class="ql-block"> 所有的坎坷,无非是疼痛,是难过,是风雨过后的晴和。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 岁月赋予万物以痛,无非是心灵的考验、灵魂的敲打。</p><p class="ql-block"> 作一棵树如何?风来一笑,雨来,枝桠摇曳——</p><p class="ql-block"> 无非是流年的无奈,无非是命运的沉浮……</p> <p class="ql-block"> 春天,和一棵树对语</p><p class="ql-block"> 文/雪夜弯月</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 和春风约约,把心上残存的霜雪拍去。</p><p class="ql-block"> 何必在意尘世的得失?过去或者未来,生活总会有无数的变数……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 我知道事物的蜕变,知道情缘的褪色,知道命运的无常……</p><p class="ql-block"> 只是心间被笼上铁锁——</p><p class="ql-block"> 沉重而苦涩……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 多晒晒阳光,多与每一片叶子交流心思,多把问题交给时间,甚至交给东风吹去……</p><p class="ql-block"> 何妨一笑了之?人有悲欢离合,月有阴晴圆缺。在树下静坐,一切视之如常……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 我知道世间无非是名利得失,人情无非是冷暖自知。我知道,天空不会永远阴霾,雨水不能覆盖所有大地……</p><p class="ql-block"> 把心的枷锁砸碎,把梦重新燃烧——</p><p class="ql-block"> 做自己,不悲不喜,如一棵树直立于天地之间……</p> <p class="ql-block">图片拍摄:雪夜弯月</p><p class="ql-block">文本原创:雪夜弯月</p>