正月二十日读古诗词

趙景雲

<p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:22px; color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日读古诗词</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">杨柳夜寒犹自舞 鸳鸯风急不成眠</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);"><span class="ql-cursor"></span></b></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">江城子·乙卯正月二十日夜记梦</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】苏 轼</p><p class="ql-block"> 十年生死两茫茫,不思量,自难忘。千里孤坟,无处话凄凉。纵使相逢应不识,尘满面,鬓如霜。</p><p class="ql-block"> 夜来幽梦忽还乡,小轩窗,正梳妆。相顾无言,惟有泪千行。料得年年肠断处,明月夜,短松冈。</p><p class="ql-block">你我夫妻诀别已经整整十年,强忍不去思念可终究难忘怀。孤坟远在千里之外,没有地方能诉说心中的悲伤凄凉。即便咱夫妻相逢怕是你也认不出我来了,我四处奔波早已是灰尘满面两鬓如霜。昨夜在梦中回到了家乡,看见你正在小窗前对镜梳妆。你我二人默默相对无言,只有泪落千行。料想你年年都为我柔肠寸断,在那凄冷的月明之夜,在那荒寂的短松冈上。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日往岐亭郡人潘古郭三人送余于女王城东禅庄院</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】苏 轼</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">十日春寒不出门,不知江柳已摇村。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">稍闻决决流冰谷,尽放青青没烧痕。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">数亩荒园留我住,半瓶浊酒待君温。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">去年今日关山路,细雨梅花正断魂。</p><p class="ql-block">因为初春的严寒,十天没有出过门,可是春天来得太快了,竟然不知道江边的柳树已经在摇来摆去,长出了鹅黄。渐渐地,听到山谷中冰雪融化的声音,原野上的草色青青,已经遮挡了被野火烧过的痕迹,一片生机。</p><p class="ql-block">潘、古、郭三位在几亩荒僻的田园里盛情挽留我在此居住,还有半瓶浑浊的酒待朋友们来暖热。</p><p class="ql-block">不由得令我想起:去年的今日,前往在黄州的路途中,微风细雨中,那梅花正开得艳!</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">六年正月二十日复出东门仍用前韵</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】苏 轼</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">乱山环合水侵门,身在淮南尽处村。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">五亩渐成终老计,九重新扫旧巢痕。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">岂惟见惯沙鸥熟,已觉来多钓石温。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">长与东风约今日,暗香先返玉梅魂。</p><p class="ql-block">我居住在黄州淮南尽头的一个偏僻小村,房屋四周被乱山环绕,还有江水时不时地侵袭自家的屋门。</p><p class="ql-block">在朋友的帮助下,置办了五亩薄田,我甚至想为在这里终老做好打算,可是朝廷的新政扫除了我的窠巢,不留一点痕迹。</p><p class="ql-block">日日来,常常在江边,那沙鸥不仅仅见惯了我的身影,更是和我很熟,连那经常垂钓时所坐的石头也变得半温了。</p><p class="ql-block">很久前,我就和东风做了今日的约定,让梅花的香魂先返回去,让梅花再度开放。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日与潘郭二生出郊寻春忽记去年是日同至女王城作诗乃和前韵</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】苏 轼</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">东风未肯入东门,走马还寻去岁村。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">人似秋鸿来有信,事如春梦了无痕。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">江城白酒三杯酽,野老苍颜一笑温。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">已约年年为此会,故人不用赋招魂。</p><p class="ql-block">春天的东风还不肯吹进东面的城门,我和潘、郭二位朋友已经骑着马出城去寻找去年我们游玩过的村落了。人就好像秋天的大雁一样,来去都会有音信痕迹可寻。可是往事就好像春天的一场大梦一样,连一点痕迹都没有留下。我们去江城边上的酒馆,喝上三杯酒家自酿的好酒。这里的民风淳朴,乡间的老人虽然饱经风霜,但他们用温暖的笑容来欢迎我们。我们已经约定了,每年春季的时候都要出东门踏青,所以,我的老朋友们啊,你们就不必担心了,我在黄州过得很好。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日晨起弄笔</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】陆 游</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">深院窗扉晓色迟,新愁宿醉两参差。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雨声欲与梦想入,春意不随人共衰。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">零落残梅临小彴,纵横野水赴清池。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">物华撩我缘何事?似恐新年渐废诗。</p><p class="ql-block">正月二十日,诗人宿醉醒来,思绪满怀,意犹未尽,遂赋诗感叹</p><p class="ql-block">庭院深深,夜来空旷无声,门窗掩映,拂晓姗姗而来。细雨淋淋沥沥,滴答落下,进入梦中相伴;梅花枝叶稀疏,凋谢飘零,随着池水流淌;岁月缓缓无声,拨动心弦,心境落寞寂寥,就怕新的一年中渐渐荒废写新诗!</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日出城</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】张九成</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春风驱我出,骑马到江头。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">出门日已暮,独游无献酬。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">江山多景物,春色满汀洲。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">隔岸花绕屋,斜阳明戍楼。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">人家渐成聚,炊烟天际浮。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">日落雾亦起,群山定在不。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">江柳故撩人,萦帽不肯休。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">风流乃如此,一笑忘百忧。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">随行亦有酒,无地可迟留。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">聊写我心耳,长歌思悠悠。</p><p class="ql-block">微风轻拂,催促马蹄声声,前行江边;日暮黄昏,汀洲芳草萋萋,春色满园。</p><p class="ql-block">两岸花开,掩映几处村居茅屋,炊烟袅袅;斜阳余晖,照耀楼台亭阁明亮,高高伫立。雾霭沉沉,远望群山层峦叠嶂,漂浮不定;杨柳依依,畅饮美酒忘却忧愁,留恋不舍。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十立春观雪次韵向文刚</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】王庭圭</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雪拥东皇下紫虚,霓旌凤驭肃前驱。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">天将平地开银阙,人似春冰在玉壶。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">绿蚁飘香浮翠斝,青丝传菜出行厨。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">老农惯识丰年兆,正欠渔蓑入画图。</p><p class="ql-block">大雪簇拥着春神东皇降临人间,仿佛霓旌凤辇在前肃穆引导。</p><p class="ql-block">天地间仿佛被平整地开启了一座银色的宫殿,人们行走在雪地上,就像在春冰覆盖的玉壶中漫步。</p><p class="ql-block">绿色的酒蚁(美酒面上浮起的泡沫)香气四溢,漂浮在翠绿的酒杯中,厨师们忙着用青细绳传递菜肴。</p><p class="ql-block">老农们熟识瑞雪兆示着丰年,只是我还缺少一件渔蓑衣来融入这如画的雪景之中。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日雪</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】程公许 </p><p class="ql-block" style="text-align:center;">东皇弭节未多时,忽作漫空六出飞。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">商略田功兴嗣岁,翕张天巧惜阴机。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">麦才覆土欣苏醒,梅久烘晴稍发挥。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">萧寺掩关终日卧,忍寒不著兽红围。</p><p class="ql-block">春神东皇刚刚稍作停留,天空就飘起了雪花,雪花仿佛是大自然精心筹划的农田之雨,预示着来年的丰收。田间的麦苗在雪的滋润下苏醒,梅花也在雪的映衬下更显风姿。诗人则身处简陋的寺庙中,忍受着严寒,却不愿披上华贵的兽皮红裘。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日上山庄二月晦日归不见花</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】冯时行</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">山巑屼,立屏幛。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">山上无花不见春,下山花落空惆怅。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">嫣香空后芳草萌,芳草萋萋愁更生。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">子规啼血不见花,春又别我天之涯。</p><p class="ql-block">诗人于正月二十日上山,二月晦日(最后一天)归来时却未见花开</p><p class="ql-block">诗中描述了山上的景象,以及归来后看到芳草萌生却愁绪更生的心情。杜鹃鸟啼血也未见花,春天仿佛已经远别天涯……从而传递诗人内心的失落和愁绪,表达诗人对春天逝去的惋惜和对未见到花开的遗憾。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日俗号天穿日</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);"><span class="ql-cursor"></span>以煎饼置屋上谓之补天</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】李 覯</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">娲皇没后几多年,夏伏冬愆任自然。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">只有人间闲妇女,一枚煎饼补天穿。</p><p class="ql-block">诗人李覯描绘了正月二十日“天穿日”的习俗,即人们将煎饼放在屋顶上,寓意补天。他提到女娲补天的传说已经远去,现在的人们只是按照习俗行事。通过对习俗的描绘,表达了诗人对传统文化的尊重和对古人智慧的敬仰。同时,也透露出一种对自然现象的朴素理解和应对。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">正月二十日过江氏园</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】朱 翌</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宛宛桥虹卧碧涟,深深古屋背长川。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">园官送菜无虚日,溪友留鱼不问钱。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">历数旧交俱老矣,及时行乐且欣然。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">梅花更有黄千叶,携取一杯花下传。</p><p class="ql-block">诗人经过江氏园,描绘了园中的美景和主人的热情款待。</p><p class="ql-block">诗中以白描手法,勾勒桥如彩虹、古屋背川、园官送菜、溪友留鱼等景象,以及旧交老去、及时行乐的心情。同时,传递了诗人内心的愉悦和满足,表达了诗人对自然美景的热爱和对友情的珍视。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">醉落魄·正月二十日张园赏海棠作</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】管 鉴</p><p class="ql-block"> 春阴漠漠。海棠花底东风恶。人情不似春情薄。守定花枝,不放花零落。</p><p class="ql-block"> 绿尊细细供春酌。酒醒无奈愁如昨。殷勤待与东风约。莫苦吹花,何似吹愁却。</p><p class="ql-block">正月二十日,张园赏花,触景生情,赋词抒怀</p><p class="ql-block">已是初春时节,却乍暖还寒,细雨淋漓,绵绵不绝。海棠花开,东风吹拂,枝叶摇曳生姿,落红飘落,翩翩起舞。</p><p class="ql-block">端起酒杯在春风中细细品尝,酒醒时分,愁绪万缕,萦绕心头。殷切的问讯这习习微风,莫要一直吹落花朵,且请把缕缕忧伤吹散吧!</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">浣溪沙·辛亥正月二十四日发合肥</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】姜 夔</p><p class="ql-block"> 钗燕笼云晚不忺。拟将裙带系郎船。别离滋味又今年。</p><p class="ql-block"> 杨柳夜寒犹自舞,鸳鸯风急不成眠。些儿闲事莫萦牵。</p><p class="ql-block">戴上钗燕,挽结云鬟,晚来梳妆却无法欢心。一心想用裙带拴住你那将要离去的兰舟,别离的痛楚滋味又一次涌上心头。</p><p class="ql-block">岸边那寒夜中的杨柳枝在独自飞舞,河中的鸳鸯在疾风中无法安眠。有些事儿真的无需在心头萦绕牵挂。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;">蓦山溪•天穿节和朱刑掾二首</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】葛胜仲</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block">望云门外。油壁如流水。空巷逐朱幡,步春风、香河七里。</p><p class="ql-block">冶容炫服,摸石道宜男,穿翠霭,度飞桥,影在清漪里。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block">秦头楚尾。千古风流地。试问汉江边,有解珮、行云旧事。</p><p class="ql-block">主人是客,一笑强颁春,烧灯后,赏花前,遥忆年年醉。</p><p class="ql-block">葛胜仲《蓦山溪》所营造的意境,是一幅既繁华又充满浪漫与怀旧色彩的天穿节庆典画卷。</p><p class="ql-block">云门外,车水马龙,油壁车如流水般穿梭,人们为了庆祝天穿节,纷纷走出家门,空巷而出,形成了一股股热闹的人流。他们追随着挂着红色幡旗的队伍,踏着和煦的春风,漫步在香气四溢的河流两岸,享受着节日带来的欢乐与祥和。女子们打扮得花枝招展,身着华丽的服饰,脸上洋溢着幸福的笑容。她们参与着摸石求子的习俗,祈求着来年的平安与幸福。在翠绿的雾气中穿行,走过飞架在河上的桥,她们的身影倒映在清澈的波纹中,宛如一幅动人的画卷。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">绿头鸭</b></p><p class="ql-block">送张仲容过维扬复之钱塘结婚正月二十日出京是其寿日也</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【元】宋 褧</p><p class="ql-block">缓摇鞭,销魂桥上留连。</p><p class="ql-block">恰春波、鸭头新绿,仓皇便买吴船。</p><p class="ql-block">就华堂、溶溶寿酒,作绣陌、草草离筵。</p><p class="ql-block">倾盖论交,分襟怨别,春风秋月仅经年。</p><p class="ql-block">都门道、纷纷轻薄,馀子政堪怜。</p><p class="ql-block">夫君妙,心期湖海,意气云天。</p><p class="ql-block">便明朝、拂衣径去,天涯幽恨无边。</p><p class="ql-block">暮维舟、沙鸥飏雪,春市酒、淮柳垂烟。</p><p class="ql-block">绿水迢迢,青山隐隐,浙江云拥洞房仙。</p><p class="ql-block">对西湖、烟浓雨淡,少少占芳妍。</p><p class="ql-block">归来好,扶摇九万,水击三千。</p><p class="ql-block">正月二十日,诗人送别友人张仲容,即将离开京城前往维扬(扬州)和钱塘(杭州)。</p><p class="ql-block">诗中描绘了离别的场景和友人的豪情壮志,以及诗人对友人的祝福和期待。通过描绘离别的场景和友人的形象,传递了诗人内心的感慨和不舍,表达了诗人对友人的深厚情谊和对未来的美好祝愿。</p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">正月二十日从吴天石处读纬云弟京邸春词</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【清】陈维崧</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">今年明月无情甚,偏向江东。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">只照军容,不放银花万树红。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">凤城飞下征南骑,一片刀弓。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">铁甲呼风,愁煞思乡沈侍中。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">何人又唱安公子,汉苑烟浓。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">魏寝霜封,犵岭蛮乡一万重。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雪消巴蜀添春水,谁驾艨艟。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">陡起鱼龙,此夜横江有阿童。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">早年丧乱曾尝过,复壁为佣。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">城旦为舂,儿女宵啼贼火红。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">回头三十年前事,笺恳天公。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">衰鬓如蓬,莫遣咸阳又举烽。</p><p class="ql-block">诗人陈维崧在正月二十日从吴天石处读到弟弟纬云在京城的春词,引发了对往事的回忆和对现实的感慨。</p><p class="ql-block">他描绘了军容、刀弓、铁甲等战争景象,以及巴蜀、横江等地理景观,表达了对家乡和亲人的思念。通过描绘战争和地理景象,传递了诗人内心的忧虑和愤慨,表达了诗人对家乡和亲人的深深思念和对战争的厌恶。同时,也透露出一种对和平生活的向往和期盼。</p> <p class="ql-block">正月二十日,天穿节,又称补天节。是我国民间纪念女娲补天拯救人类的纪念日,也是古代人们祈盼风调雨顺、万物欣荣、农业丰收和安乐和平的节日。它是中国民俗节日中,唯一由家庭主妇担纲祭祀的民俗节日,体现了古代女性在家庭生活中的重要性。</p><p class="ql-block">补天节,源于女娲补天的神话故事。传说正月二十日,女娲从昆仑山炼出五色石补天。《淮南子·览冥训》:“往古之时,四极废,九州裂,天不兼覆,地不周载;火爁焱而不灭,水浩洋而不息;猛兽食颛民,鸷鸟攫老弱。于是女娲炼五色石以补苍天,断鳌足以立四极,杀黑龙以济冀州,积芦灰以止水。苍天补,四极正; 水涸,冀州平;狡虫死,颛民生;背方州,抱圆天。”</p><p class="ql-block"><br></p>