《山早在山早》

溪山苇渡

<p class="ql-block">诗人/山早</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在没有人迹的时候,</p><p class="ql-block">就应该有山,</p><p class="ql-block">当有人迹的时候,</p><p class="ql-block">山早已叠嶂,</p><p class="ql-block">山的出现远比人要早,</p><p class="ql-block">山无争议的是人的先祖,</p><p class="ql-block">学会了识字的人,</p><p class="ql-block">顾名思义地叫出了一个名字,</p><p class="ql-block">那就是——山早。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">当一个叫山早的人,</p><p class="ql-block">回到了一个叫山早的地方,</p><p class="ql-block">那极致的融入得到了永结,</p><p class="ql-block">人与自然合伙了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山里的清晨最早,</p><p class="ql-block">首缕阳光踩着它才能爬上天,</p><p class="ql-block">山里的雄鸡能报晓,</p><p class="ql-block">叫白了这方天下,</p><p class="ql-block">山里人耕作得早,</p><p class="ql-block">从不在炕上做黄粱梦,</p><p class="ql-block">夕阳还没有穿破云重,</p><p class="ql-block">夜幕已经披挂着来,</p><p class="ql-block">金色的霞光收拾地快,</p><p class="ql-block">早早地卷起铺盖,</p><p class="ql-block">等山里吹来了早风,</p><p class="ql-block">分不清是春还是夏,</p><p class="ql-block">关起一头头木疙瘩门,</p><p class="ql-block">吱扭吱扭响得挠人,</p><p class="ql-block">家家户户点起一盏盏早灯,</p><p class="ql-block">和天上早闪的星星辉映,</p><p class="ql-block">抬头一堆堆,</p><p class="ql-block">低头一点点。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一个叫山早的诗人,</p><p class="ql-block">闲得躲进了山里,</p><p class="ql-block">用木鱼的脑子,</p><p class="ql-block">敲出了一些乱七八糟的文字,</p><p class="ql-block">并且还堆成了文山,</p><p class="ql-block">愚得把山折腾成了人,</p><p class="ql-block">蠢得把人鼓捣作了山,</p><p class="ql-block">这是否有些狂妄,</p><p class="ql-block">嬉笑怒骂皆成了力量,</p><p class="ql-block">不死的只有精神,</p><p class="ql-block">生命在当前太不可靠,</p><p class="ql-block">山早无数次写道:</p><p class="ql-block">人要早早地学会山的仰止,</p><p class="ql-block">山要早早地学会人的眺望。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山早啊山早,</p><p class="ql-block">山早啊山早,</p><p class="ql-block">山早啊山早,</p><p class="ql-block">山早在山早,</p><p class="ql-block">山早与山早一步之遥!</p>