七绝·冯氏绝句56法练笔次韵示例116首(下)

禾溪居士

<p class="ql-block">第二十九法</p><p class="ql-block">58、暮春之一</p><p class="ql-block">逐水东流尽落红,愁予黄鸟乱啼中。</p><p class="ql-block">分明欲挽春无力,柳絮纷飞漫舞风。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">59、乡思之五</p><p class="ql-block">莫问乡园何日还,隔云望断万重山。</p><p class="ql-block">分明梦里才归去,飞越吴川与楚关。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第29法:</p><p class="ql-block">以“分明”二字著在第三句首者。如唐张祜《听筝》:“十指纤纤玉笋红,雁行轻遏翠弦中。分明似说长城苦,水咽寒云一夜风”;宋杨万里《龙山送客》:“念念还乡未得还,偶因送客到龙山。分明认得西归路,又是回车却入关”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十法</p><p class="ql-block">60、绮怀之六</p><p class="ql-block">人间最怕苦相思,扣户闻风惊复疑。</p><p class="ql-block">才下眉尖愁绪解,分明心上又攒时。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">61、暮春之二</p><p class="ql-block">暮春时节几多愁,似雪纷霏飏柳球。</p><p class="ql-block">呖呖啁啁啼不住,分明莺语满村头。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第30法:</p><p class="ql-block">以“分明”二字著在第四句首者。如唐王昌龄《长信秋词》:“真成薄命久寻思,梦见君王觉后疑。火照西宫知夜饮,分明复道奉恩时”;明童承叙《宫词》:“三三两两不知愁,结束罗裙学打球。傍晚忽闻仙乐近,分明只在殿东头”。</p> <p class="ql-block">第三十一法</p><p class="ql-block">62、观钓</p><p class="ql-block">平湖信步岸边游,恰值渔翁泛小舟。</p><p class="ql-block">一种慕鱼心两样,吾来观钓汝投钩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">63、乡思之六</p><p class="ql-block">如钩晓月隐晨星,春草凄凄清露零。</p><p class="ql-block">一种他乡羁滞客,子规声里不堪听。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第31法:</p><p class="ql-block">以“一种”二字著在第三句首者。如唐白居易《观游鱼》:“绕池闲步看鱼游,正值儿童弄钓舟。一种爱鱼心各异,我来施食尔垂钩”;明刘绩《听胡琴》:“胡弦轻轧语星星,破入甘州便泪零。一种尊前沈醉客,解听争似不曾听”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十二法</p><p class="ql-block">64、绮怀之七</p><p class="ql-block">细细东风淡淡香,游蜂觅粉扑阶廊。</p><p class="ql-block">幽怀一种无情味,过了清明谢野棠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">65、怀友之五</p><p class="ql-block">执别当年带醉中,或朝西去或朝东。</p><p class="ql-block">伤情一种分飞客,君是飘萍我转蓬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第32法:</p><p class="ql-block">“一种”二字著在第三句三四两字。如明夏寅《春夜曲》:“宝鸭烟消几缕香,月移花影过长廊。春情一种无聊赖,自起烧灯照海棠”;清沈受宏《同钱太史泛舟座有女郎湘烟戏题》:“酒绿灯青夜语中,家乡同隔海云东。伤心一种天涯客,卿是飞花我断蓬”。</p> <p class="ql-block">第三十三法</p><p class="ql-block">66、乡思之七</p><p class="ql-block">谁教楚客久羁留,驰影难追空白头。</p><p class="ql-block">长记离乡秋柿熟,风中散落暗香流。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">67、乡思之八</p><p class="ql-block">倦飞孤雁宿汀沙,萧瑟风摇白苇花。</p><p class="ql-block">犹忆乡山春日暖,飘香谷酒酿村家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第33法:</p><p class="ql-block">第三句用表“记忆”之字(如“记得”、“长记”、“略记”、“犹记”、“犹忆”、“忆得”、“尚忆”、“还忆”、“偶忆”、“长忆”、“最忆”、“忽忆”、“空忆”、“却忆”等),而第四句则其所忆之事也。如宋欧阳修《过中渡》:“得归还自欲淹留,中渡桥边柳拂头。记得来时桥上过,断冰残雪满河流”;明归有光《初发白河》:“胡风刮地起黄沙,三月长安不见花。却忆故乡风景好,樱桃初熟正还家”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十四法</p><p class="ql-block">68、绮怀之八</p><p class="ql-block">惊枕莺啼细柳枝,宿酲未解醒迟迟。</p><p class="ql-block">莫嫌窗外花零早,恰是心间念起时。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">69、暮春之三</p><p class="ql-block">嫣红纷谢逐波流,满路游丝几许愁。</p><p class="ql-block">莫向东风报春去,莺声只在柳梢头。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">70、乡思之九</p><p class="ql-block">暮云冉冉落西阳,黛巘连绵流水长。</p><p class="ql-block">莫怪征鸿飞即去,北州虽远亦家乡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第34法:第三句用“莫怪”、“莫嫌”、“莫向”、“莫算”等字作起,而第四句则皆申明其意者也。如唐贾岛《赠人斑竹拄杖》:“拣得林中最细枝,结根石上长身迟。莫嫌滴沥红斑少,恰是湘妃泪尽时”;李商隐《宫词》:“君恩如水向东流,得宠忧移失宠愁。莫向尊前奏花落,凉风只在殿西头”。明王恭《春雁》:“春风一夜到衡阳,楚水燕山万里长。莫怪春来便归去,江南虽好是他乡”。</p> <p class="ql-block">第三十五法</p><p class="ql-block">71、乡思之十</p><p class="ql-block">街树纵横十二衢,满城皓雪耀冰壶。</p><p class="ql-block">馆空早是天涯滞,莫向长宵怨鹧鸪。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">72、杂感之一</p><p class="ql-block">世上人来孤寂中,繁华如梦转头空。</p><p class="ql-block">攀援竞胜为常理,莫怪疏亲冷暖风。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第35法:</p><p class="ql-block">“莫向”、“莫怪”等字著在第四句首,而第三句则先说明其意者也。如唐郑谷《席上赠歌者》:“花月楼台近九衢,清歌一曲倒金壶。坐中亦有江南客,莫向春风唱鹧鸪”;明王儒卿《寄吴郎》:“旧事巫山一梦中,佳期回首竟成空。郎心亦是浮萍草,莫怪杨花易逐风”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十六法</p><p class="ql-block">73、怀友之六</p><p class="ql-block">忍听孤窗雨打声,倦栖野鹤唳长汀。</p><p class="ql-block">不须登阁抬眸望,别后风寒烟水亭。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">74、杂感之二</p><p class="ql-block">早知世态异凉温,命运殊悬贵贱门。</p><p class="ql-block">不用劳心盲取媚,要持傲骨守清魂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第36法:</p><p class="ql-block">第三句用“不须”或“不用”二字作起者。如唐杜牧《题城楼》:“鸣轧江楼角一声,微阳潋潋落寒汀。不用凭栏苦回首,故乡七十五长亭”;宋陆游《杭头晚兴》:“山色苍寒野色温,下程初闭驿亭门。不须更把浇愁酒,行尽天涯惯断魂”。</p> <p class="ql-block">第三十七法</p><p class="ql-block">75、杂感之三</p><p class="ql-block">妙悟高人智若愚,淑贤儿媳悦翁姑。</p><p class="ql-block">职场新手寻师问,此法推行收效无。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">76、杂感之四</p><p class="ql-block">原本尘间少异材,皆须饱历雨风来。</p><p class="ql-block">游人指点黄陵说,古柏应为始祖栽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第37法:</p><p class="ql-block">第三句用“问”、“道”、“说”、“语”、“望”、“指”等字,第四句则其所问、所道之语也。如唐朱庆余《近试上张水部闺意》:“洞房昨夜停红烛,待晓堂前拜舅姑。妆罢低声问夫婿,画眉深浅入时无”;元宋元《讨柴》:“海树年深成大材,一时斧伐作薪来。山人指点长松说,尽是刘郎去后栽”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十八法</p><p class="ql-block">77、归闲之一</p><p class="ql-block">深山筑屋竹松怜,农叟为邻度暮年。</p><p class="ql-block">长说时蔬鲜可口,清风朗月不须钱。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">78、归闲之二</p><p class="ql-block">三竿才起夕阳归,数亩蔬畦不掩扉。</p><p class="ql-block">竞说虫多泥草沃,养于竹栅鸭鹅肥。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第38法:</p><p class="ql-block">“说”字著在第三句第二字,故所说者不特第四句,即第三句后五字,亦所说之事也。如唐张祜《退宫人》:“开元皇帝掌中怜,流落人间二十年。长说承天门上宴,百官楼下拾金钱”;清朱凤翔《村外闲吟》:“荷锄时趁月明归,稚子依依候竹扉。竞说田家风味美,稻花落后鲤鱼肥”。</p> <p class="ql-block">第三十九法</p><p class="ql-block">79、归闲之三</p><p class="ql-block">渐开薄雾唱鸡声,霞吐东冈晓户明。</p><p class="ql-block">理罢蔬畦无个事,庭中躺椅晒融晴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">80、归闲之四</p><p class="ql-block">枝上喧啾鸟弄晴,卉繁木秀趁春明。</p><p class="ql-block">锄耘蔬圃闲无事,去看前坡新笋生。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第39法:</p><p class="ql-block">第三句末结以“无一事”或“无个事”、“无他事”、“无别事”、“闲无事”、“浑无事”三字,以见其所事者,惟第四句所云云而已。如宋苏轼《春日》:“鸣鸠乳燕寂无声,日射西窗泼眼明。午醉醒来无一事,只将春睡赏春晴”;元高明《题青山白云图》:“昨夜山中宿雨晴,白云绿树最分明。茅庐早起无他事,去看南溪新水生”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十法</p><p class="ql-block">81、杂感之五</p><p class="ql-block">莫道为官别样娇,难扛风雨虑晨宵。</p><p class="ql-block">无端扯出糟心事,富贵须臾易市朝。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">82、绮怀之九</p><p class="ql-block">绿暗红凋春已深,蜂稀蝶少鸟空吟。</p><p class="ql-block">无端又被风吹絮,惹恼相思一寸心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第40法:</p><p class="ql-block">第三句以“无端”二字作起,所以示于首二句外,忽插入他意也。如唐李商隐《为有》:“为有云屏无限娇,凤城寒尽怕春宵。无端嫁得金闺婿,辜负香裘事早朝”;宋张咏《雨夜》:“帘幕萧萧竹院深,客怀孤寂伴灯吟。无端一夜空阶雨,滴破思乡万里心”。</p> <p class="ql-block">第四十一法</p><p class="ql-block">83、归闲之五</p><p class="ql-block">绿柳笼烟叶欲齐,啁啾不住鸟欢啼。</p><p class="ql-block">怡情只有云头日,犹为农人燠石堤。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">84、乡思之十一</p><p class="ql-block">身似飞蓬久别家,抬眸西望夕阳斜。</p><p class="ql-block">无情最是东流水,依旧飘浮送柳花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第41法:</p><p class="ql-block">第三句三四两字用“最是”或“只有”、“惟有”,而第四句则或用“依旧”、“犹还”等字以呼应之。如唐韦庄《金陵图》:“江雨霏霏江草齐,六朝如梦鸟空啼。无情最是台城柳,依旧烟笼十里堤”;宋张泌《寄人》:“别梦依依到谢家,小廊回合曲栏斜。多情只有春庭月,犹为离人照落花”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十二法</p><p class="ql-block">85、杂感之六</p><p class="ql-block">肌肤胜雪似搓酥,淡沫胭脂褶皱无。</p><p class="ql-block">最是娉婷如拂柳,更疑天女降仙都。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">86、归闲之六</p><p class="ql-block">昼耕夜读自宜家,汲取山泉慢煮茶。</p><p class="ql-block">最是疏闲娱意事,雨中池畔看荷花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第42法:</p><p class="ql-block">“最是”二字用在第三句首,与前法小异。如唐韩愈《初春》:“天街小雨润如酥,草色遥看近却无。最是一年春好处,绝胜烟柳满皇都”;清孙原湘《画梅》:“新年无客到山家,雨洒幽窗鼎沸茶。最是称心清绝事,对梅花恰画梅花”。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">第四十三</p><p class="ql-block">87、渔翁之四</p><p class="ql-block">出没波中一小船,暮归泊岸自高眠。</p><p class="ql-block">纵然夜里风吹雨,梦亦神游山水边。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">88、怀古之八</p><p class="ql-block">古来志士上危楼,遥望燕云十六州。</p><p class="ql-block">总叹王师未征北,终难平复断肠愁。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">89、杂感之七</p><p class="ql-block">休生闲气自修身,展卷烹茶静养神。</p><p class="ql-block">任使天边风雨起,只须心定岂愁人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第43法:</p><p class="ql-block">第三句首用一“纵”字或“任”字、“总”字,而第四句则或用“只”字、“终”字、“亦”字、“也”字、“犹”字、“又”字等以呼应之。如唐司空曙《江村即事》:“罢钓归来不系船,江村月落正堪眠。纵然一夜风吹去,只在芦花浅水边”;李商隐《代赠》:“东南日出照高楼,楼上离人唱石州。总把春山扫眉黛,不知供得几多愁”;宋郭震《老卒》:“老来弓箭喜离身,说著沙场更怆神。任使将军全得胜,归时须少去时人”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十四法</p><p class="ql-block">90、乡思之十二</p><p class="ql-block">黑发离家白发还,羡人采菊老南山。</p><p class="ql-block">此间纵有灵丹药,怎驻曦轮复旧颜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">91、探梅</p><p class="ql-block">早为梅颠一片心,每于雪里向山寻。</p><p class="ql-block">人间纵得风光配,不是乌阳是太阴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第44法:</p><p class="ql-block">“纵”字用在第三句第三字者。如唐杨凌《明妃曲》:“汉国明妃去不还,马驮弦管向阴山。匣中纵有菱花镜,羞向单于照旧颜”;明赵师秀《采药径》:“十载仙家采药心,春风才过得幽寻。如今纵有相逢处,不是桃花是绿阴”。</p> <p class="ql-block">第四十五法</p><p class="ql-block">92、杂感之八</p><p class="ql-block">飖扬意气富家郎,游戏红尘含盛阳。</p><p class="ql-block">年少孰知途坎坷,纵亡犹欲抱花香。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">93、乡思之十三</p><p class="ql-block">雁影斜飞细雨飘,白云杳杳路迢迢。</p><p class="ql-block">乡情莫遣增随日,纵被醪浇恨未消。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第45法:</p><p class="ql-block">“纵”字用在第四句首者。如唐王维《少年行》:“出身仕汉羽林郎,初随骠骑战渔阳。孰知不向边庭苦,纵死犹闻侠骨香”;唐高蟾《春》:“明月断云青蔼蔼,平芜归思绿迢迢。人生莫遣头如雪,纵得东风也不消”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十六法</p><p class="ql-block">94、暮春之四</p><p class="ql-block">气渐熙蒸红渐稀,莺声撩乱满青圻。</p><p class="ql-block">怊惆春色如流水,尽载杨花旦暮归。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">95、绮怀之十</p><p class="ql-block">黯黯离怀落日低,鸟音似咽草凄凄。</p><p class="ql-block">君情难测如风色,一会东来一会西。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第46法:</p><p class="ql-block">第三句用一“似”字或“如”字以与他物作比,而第四句则申明其相似之点也。如唐王维《送沈子》:“杨柳渡头行客稀,罟师荡浆向临圻。唯有相思似春色,江南江北送君归”;明谢榛《怨歌行》:“长夜生寒翠幕低,琵琶别调为谁凄。君心无定如明月,才绕楼东复转西”。</p> <p class="ql-block">第四十七法</p><p class="ql-block">96、咏小草</p><p class="ql-block">煎熬酷日惧形枯,遭遇严风怕略无。</p><p class="ql-block">唯有春来萌动急,犹还滴绿若铺铺。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">97、怀古之九</p><p class="ql-block">翔鸾栖凤大明宫,几度成衰兴废中。</p><p class="ql-block">独有蓬莱池内水,千年还是漾西风。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第47法:</p><p class="ql-block">第三句用“唯有”或“独有”、“只有”、“但有”二字作起,而第四句则或用“年年”、“时时”、“犹还”等字以呼应之。如唐杜牧《过勤政楼》:“千秋佳节名空在,承露丝囊世已无。唯有紫苔偏称意,年年因雨上金铺”;明皇甫濂《杨柳枝》:“韶华回首怅离宫,梁苑隋堤荒草中。独有江边杨柳色,垂垂还是怨秋风”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十八法</p><p class="ql-block">98、怀古之十</p><p class="ql-block">风起云蒸举义旗,一呼万应胜残时。</p><p class="ql-block">史书本是凡民写,惟有天机定合离。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">99、怀古之十一</p><p class="ql-block">媕咔幽禽未足悲,萧森汉柏武侯祠。</p><p class="ql-block">一千八百年间事,只有风音似往时。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第48法:</p><p class="ql-block">“惟有”、“只有”等字著在第四句首者。如唐刘禹锡《杨柳枝词》:“城外春风吹酒旗,行人挥袂日西时。长安陌上无穷树,惟有垂杨管别离”;宋陆游《楚城》:“江上荒城猿鸟悲,隔江便是屈原祠。一千五百年间事,只有滩声似旧时”。</p> <p class="ql-block">第四十九法</p><p class="ql-block">100、怀古之十二</p><p class="ql-block">年少章成原上春,浮沉升黜入光尘。</p><p class="ql-block">自从退老香山后,便做闲吟散淡人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">101、杂感之九</p><p class="ql-block">逢迎可意眼垂青,背后攀依有石屏。</p><p class="ql-block">一自跻升隆显处,深奸圆滑逐膻腥。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第49法:</p><p class="ql-block">第三句以“自从”或“一自”作起者。如唐李益《隋宫燕》:“燕语如伤旧国春,宫花欲落旋成尘。自从一闭风光后,几度飞来不见人”;贾岛《马嵬》:“长川几处树青青,孤驿危楼对翠屏。一自上皇惆怅后,至今来往马蹄腥”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十法</p><p class="ql-block">102、咏春</p><p class="ql-block">青山绿野举春烟,翠柳莺啼丽日天。</p><p class="ql-block">好是随风纸鸢纵,上行摩近宇千千。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">103、归闲之七</p><p class="ql-block">山围竹绕即为家,秋月璇娟春雨斜。</p><p class="ql-block">好是阳熙风暖处,鸳鸯对对晒晴沙。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第50法:</p><p class="ql-block">第三句以“好是”二字作起者。如唐韦庄《鄜州寒食》:“满街杨柳绿丝烟,画出清明二月天。好是隔帘花树动,女郎撩乱送秋千”;明王时保《湖口县》:“青山一簇几人家,帘卷湖光日未斜。好是客船来泊处,一行官柳暗平沙”。</p> <p class="ql-block">第五十一法</p><p class="ql-block">104、乡思之十四</p><p class="ql-block">举目西瞻立石铓,重云遮断损柔肠。</p><p class="ql-block">若为化作翩翾雁,千里翛然返梓乡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">105、绮怀之九</p><p class="ql-block">冬雪皑皑夏日风,伊行难梦恨无穷。</p><p class="ql-block">若为化得身如月,洒遍清辉入阁中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第51法:</p><p class="ql-block">第三句以“若为”二字作起者。如唐柳宗元《与浩初上人同看山寄京华亲故》:“海畔尖山似剑铓,秋来处处割愁肠。若为化得身千亿,散上峰头望故乡”;宋苏轼《菡萏亭》:“日日移床趁下风,清香不尽思何穷。若为化作龟千岁,巢向田田乱叶中”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十二法</p><p class="ql-block">106、归闲之八</p><p class="ql-block">山野安居远市城,早轻薄利弃浮名。</p><p class="ql-block">等闲静坐芸窗下,鼎煮新茶听雨声。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">107、归闲之九</p><p class="ql-block">柳种门前燕雀飞,后山竹筱密微微。</p><p class="ql-block">等闲更钓南溪水,踏得沉沉暮色归。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第52法:</p><p class="ql-block">第三句以“等闲”二字作起者。如唐令狐楚《少年行》:“家本清河住五城,须凭弓箭得功名。等闲飞鞚秋原上,独向寒云试射声”;宋俞桂《江头》:“渔浦山边白鹭飞,西兴渡口夕阳微。等闲更上层楼望,贪看江潮不肯归”。</p> <p class="ql-block">第五十三法</p><p class="ql-block">108、绮怀之十</p><p class="ql-block">堪嗟劳燕苦离分,不忍千山杜宇闻。</p><p class="ql-block">正是酣春风物足,漫天飞絮恰思君。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">109、羁怀之七</p><p class="ql-block">天长水远路遐悠,红叶萧萧又暮秋。</p><p class="ql-block">正是羁怀难释际,劝君莫上最高楼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第53法:</p><p class="ql-block">第三句以“正是”二字作起者。如唐杜甫《江南逢李龟年》:“歧王宅里寻常见,崔九堂前几度闻。正是江南好风景,落花时节又逢君”;唐杜牧《南陵道中》:“南陵水面漫悠悠,风紧云寒欲变秋。正是客心孤回处,谁家红袖凭江楼”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十四法</p><p class="ql-block">110、咏梅之二</p><p class="ql-block">彤云不用朔风催,玉屑俄成鹤雪来。</p><p class="ql-block">如此冰天如此景,一枝崖壁独先开。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">111、归闲之十</p><p class="ql-block">溪光山影抹浮云,锄圃归来正夕曛。</p><p class="ql-block">如此村乡如此画,自然沉静远埃氛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第54法:</p><p class="ql-block">第三句一二及五六四字用“如此”二字者。如元杨维桢《张士诚席上作》:“江南岁岁烽烟起,海上年年御酒来。如此江山如此酒,老夫怀抱几时开”;清孙原湘《题扇》:“月光到地白于雪,花气上天香作云。如此乾坤如此夜,不知何处著尘氛”。</p> <p class="ql-block">第五十五法</p><p class="ql-block">112、无题之六</p><p class="ql-block">莫若幽栖乡野间,近临碧水远登山。</p><p class="ql-block">午眠睡起思垂钓,又享余华一刻闲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">113、无题之七</p><p class="ql-block">独坐花间聊抚琴,清音缭绕水声沈。</p><p class="ql-block">垂垂绿柳遮阳彩,又向南移数寸阴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">114、无题之八</p><p class="ql-block">苦坐公门似我曹,出游无暇日难熬。</p><p class="ql-block">情知东野溪边竹,又拔琅玕几节高。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第55法:</p><p class="ql-block">第四句第一字用“又”字,第五字则用“一”字或“数”字、“几”字,皆计算字也。如唐李涉《登山》:“终日昏昏醉梦间,忽闻春尽强登山。因过竹院逢僧话,又得浮生一日闲”;宋陆游《夏日杂题》:“午梦初回理旧琴,竹炉重炷海南沈。茅檐三日潇潇雨,又展芭蕉数尺阴”;明陈献章《得廷实书》:“洗竹添花张户曹,忽抛闲散事煎熬。东门春水无人钓,又长溪头几尺高”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十六法</p><p class="ql-block">115、从军行</p><p class="ql-block">钢刀铜胄耀寒光,横度关山万里长。</p><p class="ql-block">胡骑溃逃谁敢逐,大宛马上铁衣郎。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">116、怀古之十三</p><p class="ql-block">舍舟莫辨路东西,登岸犹余两脚泥。</p><p class="ql-block">桑竹良田疑世外,桃花源在武陵溪。</p><p class="ql-block">2025.1.15-2025.1.22</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第56法:</p><p class="ql-block">末句七字中前后三字皆名词,但以中间一字连缀之。如唐白居易《直中书省》:“丝纶阁下文章静,钟鼓楼中刻漏长。独坐黄昏谁是伴,紫薇花对紫薇郎”;宋陆游《梅花绝句》:“当年走马锦城西,曾为梅花醉似泥。二十里中香不断,青羊宫到浣花溪”。</p>