<p class="ql-block"> 冬愈尽,春将始,大寒已至,年味也渐渐浓重。大寒,是一年中最后一个节气。大寒,代表着寒冷的结束,也是新生的开始。耐得住冬日里最后的一丝冷寂,才能遇见华枝春满。古人说:“夫大寒至,霜雪降,然后知松柏之茂也”。给冬天留一个深情的拥抱,给春天迎一抹诗意的明媚。</p><p class="ql-block"> 请浏览大寒诗词,迎接冬天别样的风景!</p> <p class="ql-block">【一】宋·陆游《大寒出江陵西门》</p><p class="ql-block">规格:100X50cm</p> <p class="ql-block"> 大寒出江陵西门</p><p class="ql-block"> 宋-陆游</p><p class="ql-block">平明羸马出西门,淡日寒云久吐吞。</p><p class="ql-block">醉面冲风惊易醒,重裘藏手取微温。</p><p class="ql-block">纷纷狐兔投深莽,点点牛羊散远村。</p><p class="ql-block">不为山川多感慨,岁穷游子自消魂。</p> <p class="ql-block">【二】明·张嗣纲《山居大寒雪》</p><p class="ql-block">规格:100X50cm</p> <p class="ql-block"> 《山居大寒雪》</p><p class="ql-block"> 明·张嗣纲</p><p class="ql-block">山居逢岁腊,衣薄觉严寒。</p><p class="ql-block">折竹声催听,飞禽影断看。</p><p class="ql-block">僮仆痴环户,牛羊懒出栏。</p><p class="ql-block">最疑天气极,指日转春官。</p> <p class="ql-block">【三】宋·邵雍《大寒吟》</p><p class="ql-block">规格:100X50cm</p> <p class="ql-block"> 《大寒吟》</p><p class="ql-block"> 宋·邵雍</p><p class="ql-block">旧雪未及消,新雪又拥户。</p><p class="ql-block">阶前冻银床,檐头冰钟乳。</p><p class="ql-block">清日无光辉,烈风正号怒。</p><p class="ql-block">人口各有舌,言语不能吐。</p> <p class="ql-block">【四】清·屈大均《大寒》</p><p class="ql-block">规格:100X50cm</p> <p class="ql-block"> 大 寒</p><p class="ql-block"> 清-屈大均</p><p class="ql-block">穷阴天外积,寒绝逼春来。</p><p class="ql-block">尚苦连朝雾,南风湿不开。</p><p class="ql-block">已新长至柳,重吐小年梅。</p><p class="ql-block">腊酒谁家早,莺知为我催。</p>