读《蜀道难》

采菊东篱

<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(1)噫吁嚱,危乎高哉。蜀道之难,难于上青天。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">开篇慨叹,蜀道之艰难,比登天都难。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(2)蚕从及鱼凫,开国何茫然。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(3)尔来四万八千岁,不与秦塞通人烟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(4)西当太白有鸟道,可以横绝峨眉巅。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(5)地崩山摧壮士死,然后天梯石栈相钩连。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(蚕从和鱼凫这两个蜀国国王,什么时候建立蜀国,已无从考证了。但从那时到现在已经四万八千年了,秦蜀两国被秦岭阻隔,不能互通往来。不过西边太白山有一条鸟能飞过的小道,可以到达峨眉山顶。蜀国就派五壮士前往秦地,山崩地裂壮士被压死了,两地才有了天梯石栈互通的羊肠小路。)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">这条山路有多高多陡多弯多险,我们无法想象。但我们都知道黄鹤猿猴是善飞善攀援的高手,它们都在这路面前一愁莫展,何况人呢。作者就通过具体的事物描摹,让我们如攀援在绝壁上,行走在险谷中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(6)上有六龙回日之高标,下有冲波逆折之回川。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(7)黄鹤之飞尚不得过,猿猱欲度愁攀援。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(上有能挡住太阳神六龙车的峰巅,下有激流奔涌回旋的大川。善于高飞的黄鹤都飞不过去,猿猴想要攀援也会愁闷郁结。)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">这真是历尽千辛万苦,还不知能不能挪一步;走了半天,也不知转过一道弯没有。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(8)青泥何盘盘,百步九折萦岩峦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(9)扪参历井仰胁息,以手抚膺坐长叹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(青泥岭有多么曲折,百步之内绕着岩峦要转九个弯。仰着头,屏住呼吸,经过参星和井星,手都可触摸到,惊恐啊,用手抚摸着胸囗长吁短叹。)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">读到这里,觉得蜀道之难,可不就是难于上青天啊。此生走一回,不敢第二次。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(10)问君西游何时还,畏途巉岩不可攀。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(朋友你西游什么时候回来呀,可怕岩山栈道实在难以攀登啊!)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">读到这里,蜀道的险难已具体可感,难于上青天。接下来作者又用悲鸟、杜鹃的啼叫来烘托这山高谷深,林繁树茂的偏远荒凉,更增添了蜀道无人能来,无人能往的艰难之感。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(11)但见悲鸟号古木,雄飞雌从绕林间。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(12)又闻子规啼夜月,愁空山。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(只见那悲鸟在古树上哀鸣啼叫,雄雌相随在原始森林里。月夜听到杜鹃悲惨的啼声,令人愁思绵绵啊,这荒野的空山。)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">读到这里,读者也会不由自主地发出惊叹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(13)蜀道之难,难于上青天,使人听此凋朱颜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(蜀道真难走啊,简直难于上青天,叫人听到这些怎么不脸色实变?)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">可写到这里,作者还意犹未尽,对蜀道难的状貌还觉得未勾勒完备,因此又一咏三叹,一波三折,在这种循环往复,跌宕起伏里,我们不仅在感觉上加深了蜀道难的认知,更是在听觉上,视觉上又增添画面感,这不就是我们现在想要看的远出山远水的山水美景吗?似乎觉得蜀道难的恐怖感消失了,代之而来的是赏美景的愉悦。当然,李白当年绝不是写景,而是以景写蜀道之难的状貌。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(14)连峰去天不盈尺,枯松倒挂倚绝壁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(15)飞湍瀑流争喧豗,砯崖转石万壑雷。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(山峰座座相连离天还不到一尺,枯松老枝倚贴在绝壁之间。漩涡飞转,瀑布飞泻,争相喧闹着,激流冲撞着岩石,像万壑雷鸣一般。)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">至此,勿用赘言,蜀道之难,确实难于上青天啊。读者不勉要问一问客人,为什么要到这里来呢?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(16)其险也如此,嗟尔远道之人胡为乎来哉?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(这去处恶劣艰险到这种地步,唉呀呀,你这远方而来的客人,为什么而来到这险要的地方?)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蜀道因其自然环境险要而难行,并且还有虎狼猛兽出行而让人胆寒,又因自然环境险要而致人文环境及其恶劣。蜀道之难,登峰造极。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(17)剑阁峥嵘而崔嵬,一夫当关万夫莫开。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(18)所守或匪亲,化为豺与狼。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(19)朝避猛虎,夕避长蛇。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(20)磨牙吮血,杀人如麻。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(21)锦城虽云乐,不如早还家。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(22)蜀道之难,难于上青天,侧身西望长咨嗟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">(剑阁巍峨耸立,高入云端,只要一人把守,千军万马难攻开。驻守的官员若不是自己的近亲,难免要像豺狼,为非造反。清晨要躲避猛虎灾难,傍晚要防范长蛇袭击。豺狼虎豹磨牙吮血,毒蛇猛兽杀人如麻,叫人不安,令人胆寒。锦官城虽是个快乐的地方,还不如早早地回家。蜀道太难走啊,简直难于上青天,侧身西望,不免令人感慨长叹。)</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">时代变迁,沧海桑田。如今“蜀道难”已成“蜀道畅”,山河今朝,风采无限,我们坐上高铁飞驰在蜀道上,是古人不可想象的神话。</span></p>