沐沐背诗词

老站

<p class="ql-block">1️⃣<b>《咏鹅》</b></p><p class="ql-block"> 唐·骆宾王</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>鹅,鹅,鹅,曲项向天歌。</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>白毛浮绿水,红掌拨清波。</b></p> <p class="ql-block">2️⃣<b>《春晓》</b></p><p class="ql-block"> 唐·孟浩然</p><p class="ql-block"><b> 春眠不觉晓,处处闻啼鸟。</b></p><p class="ql-block"><b> 夜来风雨声,花落知多少。</b></p> <p class="ql-block">3️⃣<b>《静夜思》</b></p><p class="ql-block"> 唐·李白</p><p class="ql-block"><b> 床前明月光,疑是地上霜。</b></p><p class="ql-block"><b> 举头望明月,低头思故乡。</b></p> <p class="ql-block">4️⃣<b>《悯农·其二》</b></p><p class="ql-block"> 唐·李绅 </p><p class="ql-block"><b> 锄禾日当午,汗滴禾下土。</b></p><p class="ql-block"><b> 谁知盘中餐,粒粒皆辛苦?</b></p> <p class="ql-block">5️⃣<b>《登鹳雀楼》</b></p><p class="ql-block"> 唐·王之涣</p><p class="ql-block"><b> 白日依山尽,黄河入海流。</b></p><p class="ql-block"><b> 欲穷千里目,更上一层楼。</b></p> <p class="ql-block">6️⃣<b>《江雪》</b></p><p class="ql-block"> 唐·柳宗元</p><p class="ql-block"><b> 千山鸟飞绝,万径人踪灭。</b></p><p class="ql-block"><b> 孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。</b></p> <p class="ql-block">7️⃣<b>《寻隐者不遇》</b></p><p class="ql-block"> 唐·贾岛</p><p class="ql-block"><b> 松下问童子,言师采药去。</b></p><p class="ql-block"><b> 只在此山中,云深不知处。</b></p> <p class="ql-block">8️⃣<b>《池上》</b></p><p class="ql-block"> 唐·白居易</p><p class="ql-block"> <b>小娃撑小艇,偷采白莲回。</b></p><p class="ql-block"><b> 不解藏踪迹,浮萍一道开。</b></p> <p class="ql-block">9️⃣<b>《赋得古原草送别》</b></p><p class="ql-block"> 唐·<span style="font-size:18px;">白居易</span></p><p class="ql-block"><b> 离离原上草,一岁一枯荣。</b></p><p class="ql-block"><b> 野火烧不尽,春风吹又生。</b></p><p class="ql-block"><b> 远芳侵古道,晴翠接荒城,</b></p><p class="ql-block"><b> 又送王孙去,萋萋满别情。</b></p> <p class="ql-block"><b>🔟《夜宿山寺》</b></p><p class="ql-block"> 唐·李白</p><p class="ql-block"> <b>危楼高百尺,手可摘星辰。</b></p><p class="ql-block"><b> 不敢高声语,恐惊天上人。</b></p> <p class="ql-block"><b>11.《古朗月行》</b></p><p class="ql-block"> 唐·李白</p><p class="ql-block"> <b>小时不识月,呼作白玉盘。</b></p><p class="ql-block"><b> 又疑瑶台镜,飞在青云端。</b></p> <p class="ql-block"><b>12.《山村咏怀》</b></p><p class="ql-block"> 北宋·邵雍</p><p class="ql-block"><b> 一去二三里,烟村四五家。</b></p><p class="ql-block"><b> 亭台六七座,八九十枝花。</b></p> <p class="ql-block"><b>13.《画》</b></p><p class="ql-block"> 唐·王维</p><p class="ql-block"><b> 远看山有色,近听水无声。</b></p><p class="ql-block"><b> 春去花还在,人来鸟不惊。</b></p> <p class="ql-block"><b>14.《相思》</b></p><p class="ql-block"> 唐·王维</p><p class="ql-block"><b> 红豆生南国,春来发几枝。</b></p><p class="ql-block"><b> 愿君多采撷,此物最相思。</b></p> <p class="ql-block"><b>15.《鹿柴》(</b>lù zhài)</p><p class="ql-block"> 唐代:王维</p><p class="ql-block"><b> 空山不见人,但闻人语响。</b></p><p class="ql-block"><b> 返景入深林,复照青苔上。</b></p><p class="ql-block">幽静的山谷里看不见人,只听到人说话的声音。落日的影晕映入了深林,又照在幽暗处的青苔上。</p><p class="ql-block">这首诗描绘的是鹿柴附近的空山深林在傍晚时分的幽静景色。诗的绝妙处在于以动衬静,以局部衬全局,清新自然,毫不做作。</p> <p class="ql-block"><b>16.《宿建德江》</b></p><p class="ql-block"> 唐代:孟浩然</p><p class="ql-block"><b> 移舟泊烟渚,日暮客愁新。</b></p><p class="ql-block"><b> 野旷天低树,江清月近人。</b></p><p class="ql-block">把船停靠在烟雾迷蒙的小洲上,日暮时分,新的愁绪又涌上了客子的心头。旷野无边无际,远天比树还低沉,江水那清澈,月亮和人相亲相近。</p><p class="ql-block">羁旅夜泊,日暮添愁,宇宙广袤宁静,明月伴人更亲。这首小诗具有风韵天成、淡中有味、含而不露的艺术美。</p> <p class="ql-block"><b>17.《送灵澈上人》</b></p><p class="ql-block"> 唐·刘长卿</p><p class="ql-block"><b> 苍苍竹林寺,杳杳钟声晚。</b></p><p class="ql-block"><b> 荷笠带斜阳,青山独归远。</b></p><p class="ql-block">苍翠的丛林掩映着竹林寺,远远传来黄昏的钟鸣声。身背着斗笠在夕阳的映照下,正独自沿着青山走向远方。</p><p class="ql-block">精美如画,是这首诗的明显特点。但这帧画不仅以画面上的山水、人物动人,而且以画外的诗人自我形象,令人回味不尽。</p>