<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>人月圆·雪中游虎丘</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px;">元·张可久</span></p><p class="ql-block">梅花浑似真真面,留我倚阑杆。</p><p class="ql-block">雪晴天气,松腰玉瘦,泉眼冰寒。</p><p class="ql-block">兴亡遗恨,一丘黄土,千古青山。</p><p class="ql-block">老僧同醉,残碑休打,宝剑羞看。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">虎丘,江南名胜,相传春秋时吴王夫差葬其父阖闾于此,三天后有老虎蹲踞其上,故名“虎丘”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">张可久雪后游览虎丘,雪后的梅花,就像美人真真的面容,娇媚动人,又好像在挽留自己欣赏美景。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">雪后初晴,天空如洗,苍松在雪的映衬下,亭亭玉立,婀娜清瘦。山泉的泉口因寒冷已经结冰,透露着一股清冷的气息。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">虎丘承载了多少人世沧桑与兴亡遗恨,与之有关的历史人物,都变成一丘黄土,只有青山常在,千古不变。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">联想到自己一生仕途失意,沉抑下僚,不如借酒消愁,不必拓下残存的碑文去诵读,也羞于观赏有名的剑池,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">这首散曲,表达了作者对历代先贤的追思,对兴亡遗恨的痛楚以及自己壮志难酬的悲愤。</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px;">红绣鞋·雪</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px;">徐再思</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">白鹭交飞溪脚,玉龙横卧山腰。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">满乾坤无处不琼瑶。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">因风吹柳絮,和月点梅梢。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">想孤山鹤睡了。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">雪花纷纷扬扬的飘落下来,像是一群白鹭在溪边翩翩飞舞。连绵的山峦上白雪皑皑,像是一条银色的巨龙,静静地横卧在山腰,远远望去,大地一派银装素裹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">寒风吹过,雪花像柳絮般随风起舞,夜晚时分,清冷的月光洒在梅花枝头,与梅梢的雪花相互映衬,梅花更显娇艳动人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">想那孤山上林逋饲养的白鹤,此刻也应该睡着了吧。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">此曲中的“白鹭”、“玉龙”、“琼瑶”、“柳絮”,都用来比喻雪,作者运用丰富的想象力,将雪后的世界刻画得如诗如画,为冷寂的大地赋予了生机与灵气。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>天净沙·冬</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px;">元·白朴</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一声画角谯门,半庭新月黄昏,</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雪里山前水滨。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">竹篱茅舍,淡烟衰草孤村。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">一个寒冷而又寂静的冬日黄昏,城门上的号角声在空中回荡,悠远而哀婉。夜幕降临,一轮新月冉冉升起,月光斜照着半个庭院。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">山上白雪皑皑,更显巍峨神秘,山前的溪水蜿蜒流淌,柔美灵动。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">水边的孤村中,竹篱环绕着茅舍,淡淡的炊烟在衰草暮霭中,一片安详与和谐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">这首小令字字写景,通过月亮、黄昏、雪山、水滨、茅舍、淡烟、衰草、孤村等自然景物的描写,勾勒出一幅幅冬日黄昏清寒凄迷的乡村图景,也传达一种悲凉、孤寂而又充满诗意的氛围。</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>踏莎行·雪中看梅花</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px;">元·王 旭</span></p><p class="ql-block">两种风流,一家制作。</p><p class="ql-block">雪花全似梅花萼。</p><p class="ql-block">细看不是雪无香,天风吹得香零落。</p><p class="ql-block">虽是一般,惟高一着。</p><p class="ql-block">雪花不似梅花薄。</p><p class="ql-block">梅花散彩向空山,雪花随意穿帘幕。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">雪花和梅花,形态、性质各异,是两种不同的风格,这其实都是大自然的杰作。雪花洁白无瑕,看起来好像梅花的花瓣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">如果你仔细观察的话,就会发现,并不是雪花没有香气,它的香气被狂风吹得四处飘散。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">梅花与雪花,虽然色彩一样,形状相似,但梅花在淡泊的品格上却更胜一筹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">梅花在寂静的空山中独自绽放,用生命的色彩装点萧索枯寂的雪山,而雪花则善解人意地在人家的帘幕下悠然地飘飞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">“雪似梅花,梅花似雪。似和不似都奇绝。”雪和梅,刚柔并济,各自美好,又彼此交相辉映。</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>寿阳曲·江天暮雪</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px;">元·马致远</span></p><p class="ql-block">天将暮,雪乱舞,半梅花半飘柳絮。</p><p class="ql-block">江上晚来堪画处,钓鱼人一蓑归去。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">马致远以北宋山水画家宋迪的《潇湘八景》为题材,创作了“潇湘八景”组曲,这是其中一首。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">黄昏时分,天空突然下起了大雪,雪花在空中肆意飞舞。抬眼望去,洁白无瑕的雪花,既像绽放的朵朵梅花,又像随风翻飞的柳絮。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">夜幕降临,江面的晚景美得就像是一幅画。在雪花飞舞的江面上,一位披着蓑衣的渔翁,正划着一叶扁舟缓缓归去,他的身影在白茫茫的江面上,显得格外孤独而坚韧。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">马致远一生仕途多舛,晚年选择辞官归隐,这首散曲描绘了黄昏时分风雪交加的壮观景象,寄托了作者超脱尘世、归隐自然的情怀,令人回味无穷。</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>水仙子·咏雪</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px;">乔 吉</span></p><p class="ql-block">冷无香柳絮扑将来,冻成片梨花拂不开,大灰泥漫了三千界。</p><p class="ql-block">银棱了东大海,探梅的心噤难挨。</p><p class="ql-block">面瓮儿里袁安舍,盐罐儿里党尉宅,粉缸儿里舞榭歌台。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">冰冷的雪花像是没有香气的柳絮,铺天盖地而来。雪花冻结成片,像是一片片梨花扑面而来,拂也拂不开,鹅毛大雪如同白灰弥漫了整个世界。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">雪花不仅覆盖了陆地,连滔滔东海也被装点得银装素裹,即使有人想要踏雪寻梅,也会因为怕冷,心生畏惧。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">纷飞的大雪中,袁安的房子像是被埋在一个白面缸里,党太尉的深宅大院就像一个大盐罐,所有的舞榭歌台也好像掉进了脂粉缸里。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">这首小令通篇咏雪,却不着一个“雪”字,巧妙地将典故与俗语结合在一起,生动形象,雅俗共赏。</span></p> <p class="ql-block">吴靖东:</p><p class="ql-block">中国楹联学会会员</p><p class="ql-block">中国硬笔书法协会第六届隶书专业委员会委员</p><p class="ql-block">湖北省书法家协会隶书专业委员会副主任</p><p class="ql-block">湖北省书画研究会副会长</p><p class="ql-block">湖北省汉上书画院副院长</p><p class="ql-block">武汉书法家协会副主席</p><p class="ql-block">武汉书画研究会副会长、秘书长</p><p class="ql-block">武汉市群众艺术馆(副研究馆员)</p>