风光今又是 岁月只催人(律绝三首)

文雨•Ma

<p class="ql-block"><b> 文雨/文·图</b></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">*12月9日夜至10日,陇上普降大雪。一觉醒来,玉树琼枝,天连地接,万物裹素,瞬时清明,遂即兴而作律绝两首以记之。</span></p> <p class="ql-block"><b> 雪落金城</b></p><p class="ql-block"><b> 其一</b></p><p class="ql-block"> 长夜无声岭上白,</p><p class="ql-block"> 寒鸦玉树接楼台。</p><p class="ql-block"> 飘飘常喜晨昏落,</p><p class="ql-block"> 欲绝人间万里埃。</p> <p class="ql-block"><b> 其二</b></p><p class="ql-block"> 寒寂三冬月,冰封千里城。</p><p class="ql-block"> 山形天际没,楼影日中明。</p><p class="ql-block"> 欲掩半分浊,还求一片清。</p><p class="ql-block"> 足行深白处,时闻不平鸣。</p> <p class="ql-block"><b> 附:再题金城春雪</b></p><p class="ql-block"> 白雪覆霜晨,乾坤万里新。</p><p class="ql-block"> 琼花妆玉树,桃李畏寒春。</p><p class="ql-block"> 览照昔年景,推窗旧日尘。</p><p class="ql-block"> 风光今又是,岁月只催人。</p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">*《再题金城春雪》作于今年2月初春,因观览旧照,有感于风景不殊而时光已逝,故有“风光今又是,岁月只催人”之慨。于今窗外又现年初雪景,而时光已近年末岁首,又生“明镜悲发、朝青暮白”之怅惘,故复录此诗以自遣。</span></p>