白露

郝子奇

<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">白露</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">郝子奇</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 这世界,有热度需要凉下来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 一颗果实的成熟,大于一切主义的观望。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 我们,己经浪费了太多的阳光。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 葵花长出了思想,懂得注目大地的冷暖。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 准备好翅膀的大雁,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 才能放下苍茫的北方。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 云淡之后,天空一高再高。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 迷失的小鸟,已经听不到母亲的呼喊。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 这时候,风,一次次染过曾经蓬勃的山河。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 红黄次第。落叶始飞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;"> 每一颗野草,都有着自已的努力。它们在大风中弯下身子,丢</span></p><p class="ql-block">下今生的所有。来生,仍然在山坡上主人般站着。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 一次次把历史磨成薄霜的手,已经苍老。</p><p class="ql-block"> 它抚摸的大地,在冷热中阵痛。</p><p class="ql-block"> 从指缝里漏出的小小野花,是勇敢的,在枯黄中举起自己的绽放,</p><p class="ql-block"> 这,不是我关注的美好。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 今夜露重。霜白的大地上,那些匆忙的虫子,是否藏有冬天的米粒,</p><p class="ql-block"> 是一个时代的话题。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 现在。欲望喧嚣。都市迷离。</p><p class="ql-block"> 奔波的人多过星辰。</p><p class="ql-block"> 燥热在心里。</p><p class="ql-block"> 台风刮在远处。但,雨就要落下。</p><p class="ql-block"> 仿佛,所有的沉重都要漫过一盏盏不眠的灯火。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 2024.9.7农历白露深夜</p><p class="ql-block"><br></p>