醉牡丹

不霁何虹

<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">洛阳牡丹甲天下</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">又是一年牡丹花开的季节,洛阳牡丹更是深受大家的喜爱,白居易有诗云“花开花落二十日,一城之人皆若狂”。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">“唯有牡丹真国色,花开时节动京城”,刘禹锡这句诗用“国色”来形容牡丹的超凡脱俗之美,“花开时节动京城”则展现了牡丹盛开时的盛况和人们对它的热爱。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">人间最美四月天,牡丹已然盛放,黄色、绿色、红色、白色等,它芳香浓郁、富丽堂皇、花中之王、国色天香。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">曹植在《洛神赋》中赞洛神,“远而望之,皎若太阳升朝霞;迫而察之,灼若芙蕖出渌波。”</span></p> <p class="ql-block">何人不爱牡丹花,占断城中好物华。</p><p class="ql-block">疑是洛川神女作,千娇万态破朝霞。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐徐凝《牡丹》</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">而徐凝眼中的牡丹,国色天香是仙子下凡,更比洛神还要美上几分。</span></p> <p class="ql-block">白牡丹</p><p class="ql-block">唐·韦庄</p><p class="ql-block">闺中莫妒新妆妇,陌上须惭傅粉郎。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">昨夜月明浑似水,入门唯觉一庭香。</span></p> <p class="ql-block">锦帏初卷卫夫人,绣被犹堆越鄂君。</p><p class="ql-block">垂手乱翻雕玉佩,折腰争舞郁金裙。</p><p class="ql-block">石家蜡烛何曾剪,荀令香炉可待熏。</p><p class="ql-block">我是梦中传彩笔,欲书花叶寄朝云。</p><p class="ql-block">——唐代李商隐《牡丹》</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">这首诗华丽浓稠,烙着浓浓的李商隐特色,是他22岁时在崔戎府上做幕僚所作,极富青春气息,带着年轻人的自负和自信,</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">李商隐笔下的牡丹,美的不可方物,是美的象征,也是爱的象征,更是他内心理想的象征,那是一个唯美的与神共通的世界。</span></p> <p class="ql-block">庭前芍药妖无格,池上芙蕖净少情。</p><p class="ql-block">唯有牡丹真国色,花开时节动京城。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代刘禹锡《赏牡丹》</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">刘禹锡的眼中,牡丹花的美盛过百花,天姿神韵,艳冠群芳,倾国倾城,引得全城轰动,只为一睹它的芳容。他在另一首诗中也高赞牡丹的美,“有此倾城好颜色,天教晚发赛诸花。”</span></p> <p class="ql-block">闲花眼底千千种,此种人间擅最奇。</p><p class="ql-block">国色天香人咏尽,丹心独抱更谁知。</p><p class="ql-block">——明代俞大猷的《咏牡丹》</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">俞大猷的眼中,牡丹的美不止是它的外在,更在于它孤心自守,一片丹心。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">牡丹倾城,一朵价值千金,人们大多钟情颜色艳丽深色系的牡丹,今天看到满栏的白牡丹如白雪一般盛放,还真是辜负了看花人的心啊!</span></p> <p class="ql-block">牡丹一朵值千金,将谓从来色最深。</p><p class="ql-block">今日满栏开似雪,一生辜负看花心。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代张又新《牡丹》</span></p> <p class="ql-block">落尽残红始吐芳,佳名唤作百花王。</p><p class="ql-block">竞夸天下无双艳,独立人间第一香。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代皮日休《牡丹》</span></p> <p class="ql-block">百花凋谢之后牡丹才开始吐露芳华,被人们唤作百花之王。它的美艳绝代无双,它的花香自是人间第一香,独步天下。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">皮日休眼中的牡丹带着几许清高,于百花之后一枝绽放于春色中,傲然独立,雍容大气,举世无双。</span></p> <p class="ql-block">惆怅阶前红牡丹,晚来唯有两枝残。</p><p class="ql-block">明朝风起应吹尽,夜惜衰红把火看。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代白居易《惜牡丹》</span></p> <p class="ql-block">桃李花开人不窥,花时须是牡丹时。</p><p class="ql-block">牡丹花发酒增价,夜半游人犹未归。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——宋代邵雍《洛阳春吟》</span></p> <p class="ql-block">似共东风别有因,绛罗高卷不胜春。</p><p class="ql-block">若教解语应倾国,任是无情亦动人。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代罗隐《牡丹花》节选</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">罗隐笔下的牡丹,端庄美丽,群芳之冠,即使不自作风流,看似无情高冷,但也引世人为之神魂颠倒。</span></p>