沪上日记

<p class="ql-block">夜凉如水。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">初秋的凉意从窗外透进来,草丛里传来秋虫的声音,细听,密集的虫声似交响乐,万声齐发,乱而有序。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">故土的秋虫鸣声听起来更为亲切,安抚着归乡之人的心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">暑假里,一直忙碌着,到了结束之时,松懈下来,反而病了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">连续咳了几夜,今夜仍咳醒了,吃药也似乎未见好转。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大概昨日去乡下,吹了凉风,又添了风寒。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">返乡数日,体验人情世故,处处是生动的人情课堂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">姆妈喜欢跟我讲邻里之间的人情纠葛,都是言之不尽的故事,一边听着,一边感慨,人与人之间,真有一张巨大而无形的交际网,距离近了,彼此伤害,距离远了,倒亲如手足。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">很想用文字描述出那些鲜活的灵魂,倘若成文,可以是宏篇巨著。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这些年,离乡亲、乡情远了,自是有了距离,更像是站在上帝的视角隔岸观火。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">月色朦胧,树影婆娑,已是半夜了,头难受着,渐渐困了……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">8月30日</p> <p class="ql-block">日子又恢复了往日的宁静,从热闹忙碌到冷冷清清,多少有点不适应。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">整个世界仿佛都是自己的了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一个人的时光,练琴,写字,倒不至于难熬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">习惯了独处,而置身于热闹喧嚣之中反而有些不习惯。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">九月已至,秋风起,天渐凉了,秋之于人,多少是有些凄凉的吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">蝉依旧嘶鸣,聒噪的,大概不久也听不见了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">前几日受寒,一直咳嗽,吃了药,也未痊愈,还是咳着,人也憔悴不堪。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那日清晨,坐在一个乡村等诊所的老医生,老医生的家门前有一棵高大的树,人称“母子树”,树如巨伞,蓊蓊郁郁,遮住了半个池塘。屋前,老医生的两位小孙女在院子里玩耍,天真可爱又略显孤独。我问大一点的孩子:“你上几年级了?”“二年级。”“小的呢?”大的回答:“她在上幼儿园。”“你们班有多少人呢?”“二年级十个人,一年级四人。”“那老师怎么教呢?”我在想着。乡村里的孩子都去镇上上学了,学校里的学生越来越少,可他们还在支撑着。她们的学校,也正是我的母校,当年教我的那些老师,基本上都老了,有的可能已经不在了,想着,莫名觉得有点伤感。问及父母,小女孩说:“爸爸妈妈突然吵架了,不知道妈妈怎么不要我们了。”大一点的女孩说:“奶奶叫我们不要到处乱讲的。”远处,奶奶轻咳了两声,小女孩都不敢说下去了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">她们的邻居来了一位牵着狗的客人,两位小女孩跑着逗狗去了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我坐在靠池塘的栏杆上看大树,看远处云雾缭绕的青山,看无垠的稻田,乡村,还是寂静如初。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那里承载着求学时全部的记忆,只是,景在人非,真是“物是人非事事休”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">回家一趟,亦是来去匆匆,离愁别绪,都化为了一缕轻风。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">躺着,看风拂帘儿,听秋蝉高嘶,孩童嬉闹。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何处合成愁?离人心上秋……</p><p class="ql-block">9月1日</p> <p class="ql-block">午后,闷热。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">空气安静得好像要凝固。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">练完琴,看书,不知不觉睡着了,醒来又是黄昏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">橘色的阳光照着对面的高楼,远处,还是一片屋宇,红瓦白墙,一片苍茫……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋意浓,秋蝉声渐歇。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜归之时,风拂袖,凉初透。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">半夜里,仍听得见浩瀚的秋虫声,夜晚是秋虫的天下,渐作衰音。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋之凉,是从第一场秋雨,第一片梧桐叶落开始的。热闹的街头,因一场淅淅沥沥的秋雨,也会渐显冷清。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忘记了第一场秋雨是什么时候下的了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夏日的紫薇花,到秋天,花渐少,细碎的粉色小花瓣,常常被风吹得到处都是。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黄昏,听《秋风醉》,忧伤的曲调在屋子里弥漫开去。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">又听蝉声寥落了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">9月10日</p> <p class="ql-block">昨夜不曾睡好。午后,渐困,躺着睡着了,又睡至黄昏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">醒来,全身倦怠无力,更不想起来了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">还听得见声声蝉鸣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋天的光景,多了一些萧条之气。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">总要留一些时光用来发呆发愁的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">落日将一切染成淡金色,夕阳下,有孩童在嬉戏,有犬轻吠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想起了昨日的恶犬,夜那么深了,竟然还会对人产生恶意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">恍惚着,听见了“回收旧彩电、冰箱、洗衣机、空调、电脑、热水器……”的声音,喜欢听走街串巷的那些声音,这使我知道,还是那些人间烟火气使人温暖。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好久不去超市了,不喜欢去人多的地方,就一个人静静地呆着,直至地老天荒……</p><p class="ql-block">9月17日</p> <p class="ql-block">整夜睡得头痛,醒了数次,窗帘上有点点星光。</p><p class="ql-block">秋天了,还是这么热,空调也不敢关。</p><p class="ql-block">晨醒,赏魏晋小楷,甚是朴拙可爱,忍不住写了数行。后又想起钟繇、羲之小楷,书本上钟繇小楷的页面翻烂了,早已脱落,幸好不影响对临,钟繇小楷宽而扁,别有一番趣味。</p><p class="ql-block">临完,已至九时。</p><p class="ql-block">阳光甚烈。</p><p class="ql-block">整理平时的练习纸,写了那么多,想扔又舍不得扔,不扔又占地方,真是左右为难。</p><p class="ql-block">素来喜简净,空无一物的感觉,最得吾心。</p><p class="ql-block">不喜拥挤、杂乱、堆砌,对物如此,对人亦是如此。</p><p class="ql-block">疏淡、远阔、清冷、寂静,骨子里喜欢词,每一个都意境悠远。</p><p class="ql-block">人性凉薄啊!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">9月19日</p> <p class="ql-block">秋分始至,阳光忽隐忽现。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">几日的秋雨,只有在梦中惊醒的那一刻,才能清晰听见,秋雨秋窗,秋韵不尽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">隔帘听雨也是奢侈的事儿了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">数日来,皆忙碌,微恙,心不宁。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午前习字练琴,心神依旧不宁。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大概只有静下来看书了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">记得几年前读《风雨茅庐》,那时种了一些花草,常莳花弄草,然后看看书,躺在靠窗的沙发边,让阳光照进来,房间内是古旧的气息,后来搬离了,再后来,又种了一阳台的花草,最喜在秋日里浇花,如今,偶尔经过那些住处,遥望着,恍然若梦。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">曾经的日常,竟也是那么不真实。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我曾在那里生活过么?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">或许,此之寓所,亦不过是短暂停留。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人生天地间,忽如远行客,再也回不去了……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">9月25日</p> <p class="ql-block">晨四时醒了,梦里一直是未完的工作,急着急着就急醒了,想想,还有好多没有做好的事情,又急,越急越难以入睡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋天的夜里,是一片秋虫的唧唧声,浩瀚的,像海一样的,充斥着耳膜,又静,又缥缈,大自然的声韵,安抚着焦躁的心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">听着听着,终于睡着了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">醒来七时半,头胀痛着起来。煮了黑芝麻汤圆,昨日汤圆煮成了一锅粥,今日还是把皮煮化了,又成一锅粥,不好吃也罢了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨夜口腔溃疡还痛得厉害,今日已渐好转,大概,总要一个星期才好吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天气还是闷热,潮潮的,像回南天。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">练习弹奏《追梦》,没有好的伴奏,音色单调,练练便没有兴致了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看书,一段话倒极喜欢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“秋雨中醒来,看到第一片法国梧桐叶,腌制的杏子酒已经有了琥珀色。‘为了遇见你,我几乎用光了今生所有运气,可是,那么值得。’细雨在下,微风在吹,绿叶弥漫在竹帘上,我舍不得告诉你有多美,很多美需要独自品味、珍藏。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">是的,很多美需要独自品味、珍藏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋天,总是慵懒的,像一只猫,慵懒地躺着,看书,听音乐,消磨片刻的光阴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">9月27日</p> <p class="ql-block">放假两日,哪里也不曾去,与书法厮磨,与古筝厮磨,然后就是发呆,看被高楼挡住了的天空,目之所及,皆空洞虚幻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日还能闻见桂花香,淡淡的,甜甜的香味,若有若无。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">桂花开了,心中的惊喜不亚于见到初春的梅花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">桂花不艳,其香味却是极诱人的,花香数里,远远可闻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">光是闻着那香味也就够了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">前日,下了一阵桂花雨,雨中混杂着桂花香,连雨也是甜腻的,浪漫的,雨中骑车,倒不怨那突如其来的骤雨了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋深易感,不言不语亦能呆上一整天,心静若水。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋凉,且暮气沉沉。本已近日暮,再多一点暮色又何尝不可。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">9月30日</p> <p class="ql-block">秋夜,凉极。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">浑浑噩噩过了一日,无甚收获。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">心浮气躁,看书亦是如此。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">中秋之后,天气便如走下坡路,越来越凉了,凉更好,只是感觉更多了一些凄凉、悲凉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">假期亦是冷清的,不喜欢去凑那些热闹,宅在家里两三日,写写字,练练琴,不至于那么无聊,只是觉得,慢生活的节奏,人也变懒散了,白白虚度了光阴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">虽不曾远游,昨日亦去了上海之鱼,心在大自然中,渐渐被治愈。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上海之鱼是每年必去的地方,或是春天,或是秋天。喜欢在春天去看上海之鱼的梅花,梅未被剪枝,长成自然的模样,清疏幽远,幽幽的香,在寒风中冷艳又孤绝,却自有一番风骨。每次赏梅,我都喜欢将被风吹落的梅花一一拾起来,放在口袋里,带回来,置于书桌,书写时,闻着暗香,梅之疏影横斜,似在眼前飘拂。春天太寒冷,风又大,赏梅之人亦稀少,一个人,在小山坡上慢慢散步,闻梅香,从这一棵花树到那一棵花树,几疑此乃虚幻之境。确也虚幻,梅绽不过数十日便销声匿迹,再无踪可寻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天,再暖和一点,上海之鱼的樱花、菊花桃开得极绚烂,车在樱花大道开过去,一路的樱花,唯美又浪漫,美极!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">至于秋天,最喜爱的便是那里的粉黛乱子草了,以前不知道还有这样一种草,粉红如霞,成片成片的粉,如云似烟,粉絮一般,对素来爱粉色的自己,完全无法抗拒。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这几年,每到粉黛草盛开之际,必定前去观赏,哪怕只是看几眼,走几圈,在那一片粉色的浪漫里,做一个粉色的梦,心,还是孩子的心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日在粉黛草中骑着车,想起曾经看过的一帧电影里的画面,影片中的女孩骑着自行车,在田野里穿行,辽阔的田野将画面拉得清新又悠远,纯真而美好,没有什么比人与大自然融为一体更美的画面了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上海之鱼较之于别的景区,更空旷辽阔,特别喜欢沿河慢慢散步,缓缓流淌的河水,让人想起“子在川上曰,逝者如水夫”,逝者如水,就像古希腊哲学家赫拉克利特所说,人不能两次踏进同一条河流,亦如时光流水,不可再回。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">仁者乐山,智者乐水,无论山水,皆见仁见智,品山水之乐,世间凡俗,逝于无形。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日出行之时,携了一本书,午后,躺于草地上,看书,看蓝天白云,天作被来地为席,凉风吹来,甚是惬意。倘若夜晚,卧看满天星空,浩瀚宇宙,无穷无尽,方知天地之大,人之渺小,而宇宙之大,充斥于心,过往云烟,皆不可说,不可说,什么也不必说了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">卧看星空的经历,唯有一次,在老家三楼的楼顶,听松风阵阵,看了半夜的星空。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大自然是治愈一切的良药,疲惫时,出去走走,哪怕是看看野花野草,看筑巢的蚂蚁,看水边的鱼虾……亦是够了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋夜,草丛间仍有秋虫的喁喁私语。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">残月,也该升起来了吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">10月2日</p><p class="ql-block">​</p> <p class="ql-block">疫情之后,很少去图书馆了,加上离图书馆越来越远,去一趟不容易,偶尔冒出的念头又因为各种主观客观原因而拖延了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后,下定了决心,一定要去图书馆。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">骑车是最好的出行方式。想到多年来一直害怕骑车,种种不便,不必赘述。而终于学会了骑车,方知骑车如此简单。从此,做了一个像风一样的女子,享受在风里骑行的自由。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">常常穿着旗袍骑车,倒也不影响丝毫,只是踩坏了一条裙摆,多少有点惋惜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后阳光渐微,微阴,微凉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">决定选择最近的一条路,那条路,是很多年前常常走过的路,有些旧建筑还在,有些却早已面目全非了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">重回旧地,物非人非,无限感慨,却又无语。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此一时,彼一时,时光交错,物是人非事事休。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一边骑车,一边感叹周遭的变化,惟有阵阵桂花清香,挟裹着秋风袭来,只有那香,依旧如故。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">骑车半小时多,到图书馆,图书馆恢宏气象,仍如往昔。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">图书馆有画展,遂去观画,书画同源,对于绘画,与书法是同样喜欢,奈何只是外行,只能看热闹罢了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">画厅冷清,“门庭冷落鞍马稀”,毕竟受众群体少,冷落在所难免。艺术本来是孤独的,喧闹的人终究还是看热闹,懂得的人看的才是门道,看墨色浓淡,看调色,看布白,看作画技巧,甚至是看作画者创作时的孤独与执着,每多懂一分,看到的东西会更多。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我不太懂画,也只是走马观花,匆匆一瞥,而那些绘画者在通过笔墨处理而呈现的意境之美,一样轻叩心灵。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">或许有一天,我也会拿起画笔,如热爱书法般去热爱。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">相较于油画,我更偏爱国画,淡淡水墨,勾画出无限丘壑、山川、河流……江流天地外,山色有无中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">观完画展,上二楼借书,除却散文与人物传记,好像没有令自己称心的书了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">书海浩瀚,亦有取有舍,纯依个人喜好。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">借来书共六本,开卷有益,留着慢慢读了……</p><p class="ql-block">10.03</p> <p class="ql-block">晨醒,头痛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好像有一大堆的事情,又好像没有什么事情,心是乱的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">闲散了几日,神经又绷紧了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日借来书数本,便以书为伴了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">文如烟所著《水净香似烟》,极喜作者的文字,好像看到了另一个自己。或许这世间真有那么多似曾相识的灵魂,单看文字,便像是熟悉了多年的好友。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">作者喜静、喜孤独、爱花、爱旗袍、爱文字、爱音乐……灵魂自带香气。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">唯美而清新淡雅的文风,让我认识了一个别样的女子,不矫情,不特立独行,不冷傲,不伤不怜不隐,却又温婉优雅。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">世上的女子千千万万,独具个性的万万千千,万花丛中,总有一枝别具风情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">似兰若梅如荷,幽幽暗音,自在风雅别致。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在凉凉的清秋,身着旗袍,读这样一本好书,再泡一杯新摘的桂花茶,亦是美哉!</p><p class="ql-block">10.04</p> <p class="ql-block">日子真的太仓促了,才睁开眼睛一会,就到中午了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">什么也没有做。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">炒了一小盘辣椒虾米,再煮一点挂面,吃下去,依然食之无味。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天突然凉了,凉飕飕的,还要加一件白色毛线衣,细长的绒毛摸起来极柔软,像动物的毛发,一只温驯的小猫或小狗。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冷得蜷缩成一团。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">躺着看书,看张爱玲写苏青的“身世之感”:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我想道:“这是乱世。”晚烟里,上海的边疆微微起伏,虽没有山也像是层峦叠嶂。我想到许多人的命运,连我在内的;有一种郁郁苍苍的身世之感。“身世之感”,普通总是自伤、自怜的意思罢,但我想是可以有更广大的解释的。将来的平安,来到的时候已经不是我们的了,我们只能各人就近求得自己的平安。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 一一张爱玲《我看苏青》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">10.11</p> <p class="ql-block">一边吃饭,一边看书,这是小时候印象中老爸的习惯,现在也成了我的习惯。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">还有一边煮菜,一边练古筝写字。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">时光是不能用来浪费的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋日是深沉的、多愁的、寂静的、微凉的、寂寥的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其实喜欢寂寥一词,冷冷的,孤独却不孤单,内心充盈,万物尽在眼底,在心里,不必言说。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋多晴日,倒更喜欢凄清的雨天,冷而寂,万物静美。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">前几日下过一场秋雨,落了几片秋叶,也带走了桂花的清香。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">晴朗的日子,每一日都是一样的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">或许这也是人生中不可多得的光阴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">许多年后去回忆,大概就是剩模糊的印象了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看关于民国时期的书,就是这样的心情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">写赵萝蕤,“倘若林黛玉结了婚,也不得不面对一个可怕的怪兽:家务”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“一早起来蓬头散发就得上厨房。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“终究是个读书人。我在烧柴锅时,腿上放着一本狄更斯。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">写林徽因,“我是女人,当然立刻变成纯净的“糟糠”的典型,租到两间屋子烹调,课子,洗衣,铺床,每日如在走马灯中过去。中间来几次空袭警报,生活也就饱满到万分。文艺,理想,都像在北海五龙亭看虹那么样是过去中一种偶然的遭遇,现实只有一堆矛盾的现实抓在手里。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">回味过来,又是烟火味里的诗意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">时光永远都是仓促的,在仓促中偷闲看书写字练古筝,同样还得洗衣做饭拖地整理物品。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">还好有书,一半诗意,一半烟火。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">笔下的文字,也全是躺着完成的,这是最舒服最慵懒的时刻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这样的时刻多么珍贵!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天忽暗了下来,午后出门前的心情,总是挣扎、不情愿、沮丧、惆怅的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">从一种生活的状态切换到另一种生活的状态,永远不适应,永远……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">10.12</p> <p class="ql-block">《从前的优雅》差不多已经看完。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好多篇章,基本上是在练完古筝的间隙,或是写字疲倦的状态下看完的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有时,坐餐桌上,一边吃饭,一边看书,也不至于食之无味了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">向来读书不求甚解,囫囵吞枣,风吹哪页读哪页,一直是这样的状态。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">只是感叹,能看书的时间太少了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看书时,需完全静下来,连音乐声也要停止,让心灵与文字对话,与之共鸣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《从前的优雅》,无论是“从前的”,还是“优雅”二字,都吸引眼球,喜欢那种怀旧之风,最好是远一点,再远一点,或者不远不近。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“民国的文人与文化”是我最喜欢的系列,包括民国的服饰,比如旗袍,也一直是极喜欢的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">从前的大师是大师,从前的文人是文人,从前的大家闺秀是大家闺秀……不喧嚣、不浮躁,总是惊艳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">南唐北陆、林徽因、梁思成、胡适、邵洵美、项美丽、袁克文、木心、赵萝蕤、陈梦家……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">每一位都是特别的存在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">从前的日子很慢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">生活不论贫富贵贱都有一种天长地久的从容。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">10.19</p> <p class="ql-block">“余秋雨热”好像已经不热了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看到有关于余秋雨的文章,还是喜欢的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《文化苦旅》、《山民笔记》、《霜冷长河》、《千年一叹》、《借我一生》……是很多年前的阅读记忆,那种掩卷沉思,那种读后的惊叹仍在,文字,却记不住多少了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">图书馆有《余秋雨评传》,书页早已泛黄,是十几年前的图书,想必是“余秋雨热”衍生下的作品。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冷静客观地看待一位作者的人品与文品,这样的书评很多,每个人都有自己的观点看法与角度,亦所谓“仁者见仁,智者见智”,这一本书,算是“余秋雨热”后的冷静思考吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">从某些角度,不得不佩服作者独到的眼光,让自己在读余秋雨文字时更多一份审慎与思考,不会人云亦云,而产生偏颇。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">客观冷静地分析作者作品,确实要从宏观的角度,不尖锐,不激进,心平气和,美丑好坏自有公论。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">作者谈其文字缺少蕴藉、典雅,很多辩护之论,想来,当时读之时,确实觉得余先生文字主观意愿上的观点太多,有故作玄虚之论,亦有反应过激之论,或许是“枪打出天鸟”,“人怕出名猪怕壮”,盛名之下,妒忌者多之,为自己辩护,亦是情理之中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其实,文字大可以交给岁月,让岁月去评判,让时光流水去冲刷,孰真孰伪,历史自有公论。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">平时看书,喜欢看原作者原文,亦喜欢看评传,从别人的角度,又多了一个审视作品的眼光。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">书非借不能读也,开卷终是有益!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">10.19</p> <p class="ql-block">零点了,睡意仍无。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">心里乱乱的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好久没静下心来了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黑夜里,听见了犬吠声。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想起回来的路上,看见了一弯新月。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">最喜赏月,却无心赏月。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">很多计划,完全搁浅。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也许因为太追求完美,而世事并不完美,最后只是自己在折腾自己,自己让自己不好过。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一直渴望远行,去看山川湖泊,去看大自然最本来的面貌,想想,也只能是一种奢望。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">今年的文字,少得可怜,大概进入了瓶颈期,再难突破。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大概只有文字,才是自己的最爱。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人的灵感,要靠大自然之万事万物滋养,惟有山光水色给人灵性,笔底才能文思如泉涌。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这些时日,一直忙碌,不想让自己闲着,人只有不断地学习,才不会让时间白白浪费。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人生短暂,生之长短有限,而生之深度广度则可以无限延伸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">以前一直有静夜思考的习惯,这种思考,是反思与自省,亦是让心情复归平静,回归到生命的本真。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想起苏轼一词,“夜饮东坡醒复醉,归来仿佛三更。家童鼻息已雷鸣。敲门都不应,倚杖听江声。长恨此身非我有何时忘却营营。夜阑风静縠纹平。小舟从此逝,江海寄余生。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">苏轼数度遭贬,无疑是痛苦的,同时也是冷静的、清醒的。仕途浮沉,造就了一位伟大的词人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此刻,夫鼾声如雷,颇有“家童鼻息已雷鸣”一句之妙,东坡先生尚可以倚杖听江声,倘若有江声可听,我也愿意多听一会。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">据说,夜晚是作家最易灵感迸发的时期,自己只是一个普通人,成不了所谓的家,而这妨碍不了夜晚的独思,每一个都是一个有独立思想的个体,不可轻易被人左右。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋夜,凉,好像还能听见草丛间的秋虫声。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">该睡了吧!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">10.25</p> <p class="ql-block">月儿西沉了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">月色映在窗帘上,一点点的亮光。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜,深沉,无边的黑喑,像一只巨兽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“冷月葬花魂”,这几日,每晚回来,都能看见那深邃幽冷的月色。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">与月亮共进退!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">头痛的夜晚,抬头望见的,总是那淡淡的月辉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想念那故土的山月了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜晚,松风阵阵下,有犬吠,有山月,有星空,有无边的宇宙。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">群山沉默!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">日出而作,日入而息!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想有一个有柴门的小院,养花种草,弹琴画画,看书品茗,听雨赏花,看云观月……不问俗世悲喜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">守着一缸老莲,静静老去。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">终是凡人!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">终是俗人!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">久在樊笼,难返自然!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">11.03</p> <p class="ql-block">热得难受。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一直在等风,风终于来了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">烦闷的心终于有了一凉意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上午上完两节课,午后,不忙了,也终于有了属于自己的时光,一个人的时光,淡淡的……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">睡了一个长长的午觉,直至黄昏,什么也不想做,只想懒着,让时光慢下来。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日累到崩溃,直至眼泪不争气地流下来,之后,便是心平气和了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人生总会有许多难熬的时刻,苦笑着挥挥手,就当是翻篇了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">至暗时刻已经过了,还有什么不能放下的呢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黄昏时拾起画笔,开始画画,却画不出成形的作品,好像那份热情已过,再画总是不满意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黑夜来临,躺着看文如烟的书,《水净香自远》,好像是同类型的女子,爱寂静,爱独处,爱音乐,爱花草,爱美文,爱旗袍……世界上总有那么多相似的人,不必言说,自是懂得。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜,练习古筝,不娴熟,一个人自娱自乐,倒是自在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">借了一大堆的书,该好好看看了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">11.06</p> <p class="ql-block">气温才降低,天又放晴了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">高远、碧蓝的晴空,温暖的底色,将窗台上的宣纸晒得发亮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">开始尝试画国画了,一直喜欢国画,却迟迟没有行动起来,收藏着两盒国画颜料,一直收藏着,想着,某一天也许能派上用场。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这一拖,便是六七年。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">终于迈出了第一步,看似简单,真正落于笔端,却不是想象中那么容易。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">知道了调色、配色、墨色浓淡,也知道了许多颜料的名字,花青、石绿、胭脂、酞青蓝、曙红、藤黄、硃磦、赭石、酞白……每一种颜料,在画者的笔下,都可以妥当地、恰到好处地安放。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">素爱花鸟、山水画,热爱世间草木,亦爱水墨丹青,万物与画笔颜料宣纸的碰撞,产生出别样的美,不能畅游天地,居一室,亦能感知山水、花木,人在天地间,画在纸上留。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">初作画,杂乱无章法,亦不知如何构图调色,又有些气馁了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">窗台上都是画后的废纸,沉静的酞青蓝,惊艳的胭脂红,还有花青……每一种色彩,杂而乱,甚至有些颓废。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">幸好是秋天,这颓废也减了许多。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">树开始大量落叶了。上次捡了一大把叶子准备拿回来做书签,叶子搁置两天,干枯了,也不能写字了,只好扔了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">银杏树叶也该落了吧,到时去捡捡银杏叶也好。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋日静美,何况还有阳光……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">11.07</p> <p class="ql-block">立冬了,天阴沉下来了,有了冬天的寒意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这些日子,依然过得有些浑浑噩噩,弹琴、写字、画画,皆不能达到最好的状态。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">或许是我对自己的要求太高了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">时光不一定全是充实的,也可以是用来浪费的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">图书馆借来的书,没有很多的时间去看,最多只是睡着翻翻,躺下看几页,餐桌上看几行字。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">借到的书翻几页,大概内容都早已经知道,陈芝麻烂谷子的民国往事,早已看过了,却没有翻出新意,喜欢还是喜欢,不过因为熟悉,便没有继续看下去的意义了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">前段时间一直是大好晴日,阳光灿烂得连心也跟着灿烂了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">阴沉的天,心也便阴郁了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">虽已立冬,却还是深秋,往年皆喜去古华园看红叶,如今,住得远了,也不想前往了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">害怕冬天的寒冷,冬天,总是会来的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">还是看一会书吧。</p><p class="ql-block">11.09</p> <p class="ql-block">累到虚脱的两天终于结束了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">黄昏,躺着整整睡了两小时,梦里仍然焦虑,头痛着醒来,早已是万家灯火时分。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一个人在家,也不用做什么吃的,一个大饼就够了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬天忽至,厚厚的棉衣又拿出来了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">晨,小雨,雨里狂奔,手冻得刺骨。落叶拂在脸上,万物萧索,有了冬之寒意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一面骑行,一面感慨。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想到了古人的浪漫,“晚来天欲雪,能饮一杯无?”北方早已是大雪纷飞,围炉而坐,品茗赏雪,该是多么诗情画意!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">又想到了明人张岱《湖心亭看雪》,“莫说相公痴,更有痴似相公者”,痴人痴赏雪,如何不是张岱困顿生活里最顶级的浪漫?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">倘有闲情逸致,居茅庐,饮清泉,又何尝不可!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">世人碌碌,躯壳早为世情所累。什么时候,我才能去赏一赏山间的溪月,听潺潺的流水声,揽清风明月入怀,一书、一炉、一茶、一琴、一人……足矣!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">11.12</p> <p class="ql-block">立冬后,气温骤降。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午前,练琴一小会,索然无味。画画亦要调色,写毛笔还要洗笔,皆麻烦至极。无事可做,想到借的书快要还了,遂准备来图书馆。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一路骑行,腿简直要废了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">已经立冬,江南还是深秋的景象。草木凋敝,多少有点萧条、萧瑟的味道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">路旁的粉黛乱子草已经一片焦黄,不再粉颜如玉了。狗尾巴草一片枯黄,让人想起田间、山野里的那些枯草。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋冬的江南,干燥,草木后凋,连白露也少见,只有残荷,在池中零落。很想“残荷听雨”,江南的冬雨也是少的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">路过曾经居住过的住所,小区门前的那些店铺仍在,什么都没有改变,只是,再也没有进去的理由了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">图书馆依旧如新,干净、气派、安静,书韵流动。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">喜欢坐在安静的环境里,置身书海,心也便如大海浩瀚。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">书是挑着读的,季羡林《清华园日记》倒合自己脾胃,向来喜欢读作者的私人札记,随意,却是性情流露。季老的日记,散淡,像读书法帖一让耐人寻味。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《文化江南札记》则记录了明清江南的诸多名人逸事,颇具江南文化底蕴。《西湖的鹃声雨梦》记录了才女柳如是居西湖横山别墅书致汪然明《尺牍》:“鹃声雨梦,遂若与先生为隔世游矣……秋间之约,尚怀渺渺,所望于先生维持之矣。”读来,倒更喜欢“鹃声雨梦”四字,烟水绿杨深处,听晚春莺啼,西湖旧梦,氤氲在湖水里,分不清孰真孰假,孰实熟虚。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看书,向来由着心迹读,抑或是杂史、野史亦是情趣盎然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然心性散淡,散淡之文风更适合自己。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午前的光阴,偷得浮生半日闲,看看书,亦是好的。</p><p class="ql-block">11.15</p> <p class="ql-block">晨,七时半醒,头痛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雾霾重,是晚秋的景象。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">前日游古华园,拾得银杏叶数十片,又在上面写了几个小字。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">每年都有拾银杏叶的习惯,夹在书中作书签,甚是风雅!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古筝倍高音6一直不准,昨日调了音,音终于准了,更换了胶带,多练了几首曲子,兴趣盎然,然时间不足,只得罢了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">练古筝毕,倒墨,写了几行小楷,皆不满意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">已至午时,煮饭,炒了三个菜,费时四十分钟。不愿做饭,皆因太费时。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一边吃饭,一边看季老的书,看书的时间太少,多是在睡前或餐桌上看几页。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">季老游杭州一段文字极美,其余为琐屑小事,读来也极为有趣,倒比读一些名篇巨著有味道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后即将忙碌,看书只能作罢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">11.23</p> <p class="ql-block">半夜里,做了一个人长长的梦,惊醒了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">窗外一地月华。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清冷的月儿洒下冷冷的光辉,一切沉寂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">初冬的夜,寒冷彻骨。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">头痛,口腔溃疡痛,身体诸多不适。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">或许是一直以来的劳累所致。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">静静躺着,再也无法入睡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忽然想到了很多关于生死的话题。想到了故土的那座山,埋着无数先辈的青山。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山不高,斜对一座高高的白石峰,地势雄浑开阔,绵延数里。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小时候,常常被山里的一种神秘气息所笼罩。那里有许多刻着石碑的坟头,依稀能辩认到民国xx年的字样。坟头的苍松翠柏更添肃静萧索之感。幼时不懂,常常坐在坟头的石碑上,有时爬来爬去,甚觉好玩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山头是寂寞的,冷清的,千百年来,大概皆是如此。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">偶有热闹的时候,有同宗族的爷爷或奶奶辈们归了西,敲敲打打。幼时不懂,混在丧葬的队伍里,觉得好久没那么热闹了,极为有趣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">待所有人散去,还是有一种沉垂悲痛的力量感染到每一个人,甚至是幼小的孩童。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">童年是孤寂的,曰复一日,年复一年。不知道那些苍苍莽莽的大山外,还有多么精彩的世界。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大山依旧神秘、深沉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">草木荣枯,一年又一年。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">常常去山坳边看日出,一轮红日,从山头冉冉升起。黄昏时候,日落到另一片绵延数百里的平原之外,晚霞烧红了半边天,最后渐渐消失在地平线。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">日升日落,亘古不变。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">幼时,还是喜欢去那片神秘的祖山上去玩,捡最漂亮的石英石,拿石子当玩具抛来抛去,从不知生死为何物。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">终于走出了大山,故土的人,却在一茬一茬地老去,如同山上的草木。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">去年冬天,九十多高龄的奶奶也归西了,素来怕死的奶奶年年烧香,庇佑膝下儿孙平安喜乐。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">奶奶葬于那座青山,山河呜咽,天地变色,那日一直下着绵绵冬雨,待葬之时,云开雾散,众人皆以为奇迹。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">奶奶有洁癖,估计不愿带一身污浊入土。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">众人散去,凄凄山头,又寂静如初。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">生与死,好像不过是再平淡不了的事情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">或许几十年之后,我亦化为其中的一柸黄土。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">与青山同眠,与日月同辉,与天地同寿……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">12.04</p> <p class="ql-block">今日大雪。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">阳光明媚,丝毫不见冬之寒意,倒像是深秋,江南的秋,比别处总来得晚些吧。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">阳光与雾霾满城。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这几日,路上的落叶明显较往昔多了些。街头巷尾,到处都是梧桐落叶,很快又被环卫工人扫走了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">喜欢落叶满地的公路,骑车或是步行,听着沙沙的声音,像行走在森林里,感受大自然的气息。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">银杏叶也黄了。每年,我喜欢拾一些银杏叶回来,用小楷毛笔写上自己喜欢的几个小字,雅致,别有一番韵味。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日风大,亦拾了好几片银杏叶。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬日,总是这样灰蒙蒙的,落叶纷飞,满目萧条。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好像一直都是这样晴好的日子。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">每次下楼,总能看见阳光下,有几位老人在晒太阳,打着瞌睡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想想冬日的乡村,人们将萝卜干、白菜叶、红薯干晾晒在阳光下,老人在阳光下织毛线,打瞌睡,旁边卧着一两条小黄狗,该是多么温馨的画面!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">艳阳高照,阴冷处还是寒意袭人,将椅子移到了阳光下,在阳光下看书,写字。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">窗台上散乱着书、宣纸、字帖,还有未完的作品……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人生,能有多少这样安稳的日子呢?</p><p class="ql-block">12.07</p> <p class="ql-block">久晴,终于下雨了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">独爱雨天。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">只因心中总有一份诗意的情怀。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨日黄昏,开着会,就好像听见了窗外淅淅沥沥的雨声,高楼上听雨,又是一种别样的心情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">散会之后,发现果然下雨了。雾蒙蒙的天,毛毛雨,像雾似的。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雨不大,心底在一瞬间变得柔软起来。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">许多银杏树叶掉落到了地上,被雨淋湿了,凄凄楚楚的,静默着,像一幅画。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">以往看到银杏叶皆会拾几片树叶,打湿了的落叶便不忍再捡,等车来接,只是呆呆地望着落叶,它们静静地陪着我。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">每天两点一线,好久不曾出去了。昨日,看街头秋色绚烂,几树金黄,几树火红,醉染了小城。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">路过二严寺,看见里面有一株巨大的银杏树,大概几百年树龄了吧,满树金黄,在古寺中,更添了几分禅意、肃静。红尘闹市中,有一个这样的佛门清静之地,远离红尘,远离喧嚣,实是难得。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">-直不曾进去过,只在外面,远远地望着,黄色的院落,雕檐画栋。寺中的钟声,是否也会如寒山寺的钟声,一声声地传过来?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雨天,真的可以什么事也不做,听听雨就好了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也可以看看书,在书中感受雨的诗意与浪漫。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬日的雨,无声无息,带着寒意。一年远去了,新年近了,羁旅的人儿,更思乡了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">寒山、瘦水、远方……在梦里,故土近了……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">12.11</p> <p class="ql-block">冬雨凄迷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">岁末之冬,凋蔽、枯败,江南也有了冬意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冷,不想动,索性缩在被子里听雨,看书。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《山林日记》一直放在枕畔,闲静之时,翻看几页,好像也进入了那片湘西的山林之中,有初春的雪、清明时节的山花灼灼、夏日的蝉鸣、秋日的落叶纷飞、冬日的围炉夜话。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">童年的一年四季,一直是这么过来的,却浑然不知,如今思来,却是异常亲切。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一直喜爱这本书,好像它戳中了生命的那份密码,烦闷之时,翻看几页,积郁便在作者叮叮咚咚的山泉水中渐渐化开。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">生命本该如此简单。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬日里,不可不读王维诗,《倚风自笑觅禅音》借来也已多时,偶尔翻上一两页,没有细看,书中却夹了几张发霉的银杏树叶,本来是拾来写小字的,却没了兴致。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">诗人中我最爱王维,山水、田园、闲居,一直是自己的理想,因为不能实现的理想,便只有自渡了,王维的诗空灵、蕴藉,充满禅意,“木末芙蓉花,山中发红萼。涧户寂无人,纷纷开且落。”诗中的芙蓉花即为辛夷花,也称玉兰花,更喜欢辛夷花这个称呼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">记得李子柒的短视频中便记录了漫山遍野的辛夷花,子柒如坠入凡间的仙子,骑马在辛夷花中缓缓驰行,那一种美,胜于世间任何语言。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">辛夷花在上海称为玉兰花,在白玉兰、粉玉兰,当春日归来,玉兰花在小区或庭院里怒放之时,独爱古华园的那一株斜逸的玉兰花,或许它本应呆于山林,“纷纷开且落”,或立于古典园林,与幽梅争芳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">诗人王维也许亦为漫山遍野的辛夷花所惊呆,他并未重点描述花之美态,而是将目光放到了生命的常态。“涧户寂无人,纷纷开且落”,寂静无人的山路,花开花落,只是一种自然规律罢了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">诗人赏花,更是在赏内心的平静,在空灵的山谷,体会生命的哲理。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">寒冷的冬日,读几本书,赏几阕诗词,亦是赏心乐事!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">12.19</p> <p class="ql-block">一</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬日,昼短夜长,天一暗,夜晚就来到了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天寒地冻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">街上的银杏叶早已掉光,梧桐树只剩下稀疏的几片叶子,在寒风中孤零零的,随时都要掉落下来。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">去乡下,看见了几丛翠竹,修长挺拔,疏朗有致。还有一棵小枣树,光秃秃的枝干,在风中显得那么凛然,决绝。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看到枣树,总会让我想起老家菜地边的几棵大枣树。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋天的时候,满树的红枣,馋得我们忍不住拿钩子钩下来吃个饱,最大最甜的枣子常常被鸟啄了,地上还有一地的红枣。大枣树旁长了两棵小枣树,今年结得特别多,暑假的时候,老妈让我从家里带来了一大袋红枣,来不及吃,就一直放着。有时,打开柜子,全是红枣的香味,那是家乡的味道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬日,鸟兽绝迹,故乡的那些枣树大概也只剩光秃秃的枝干,只有明月能读懂它们的孤独。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">二</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬夜,极寒,极冷,月色更孤冷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">前几日夜静之时回家,已能见到半轮皓月,今夜,大概,月已将圆。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有月亮的晚上,总易使人起愁思,何况是寒冬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">岁将近,年将至。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一年又一年。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">去年之境,犹历历在目,今年,又将一切重历一遍。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">静夜里,常常这样沉思着,感叹着。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小区里忽听到几声犬吠,又像是在故乡了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">……</p><p class="ql-block">12.24</p> <p class="ql-block">坐在阳光下读白落梅的《苏东坡传》,落梅的文字,极具治愈性,唯美、通透,像她这般隐逸又才华横溢的女子甚少。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这些年,买了她的很多书,没有逐字逐句看完,却时常会被她的几段文字打动。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">她的文字极具共情性,又极美,从她的字里行间,仿佛能看到一位古典、温婉、秀丽的女子在吟诗作赋,更像是宋代的女子,有清照遗风。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">看过很多名作家的散文,像她这般安静书写、隐逸淡泊的人极少。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">像雪小禅的散文,接地气,热热闹闹,全是人间烟火气,白落梅不是,她就像梅花,宁愿忍受寒冬、孤独,也要那般孤傲地挺立着,外界的热闹纷扰与她无关。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">让我想起张爱玲,她亦如此,只是太冷漠了,似乎让人感觉不到一丝温情,她的骨子里或许是在寻找温暖吧,只是不可得,穷其一生,亦不可得,最后孤独客死他乡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">所谓天才,大概总是孤独的吧,他们比常人更多几分敏感的触角。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">平时看书,一直是风吹哪页读哪页。真正的好文字不是写作文,一定是由心而发的,亦不是寻章摘句,用大量华美的词藻去堆砌。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">愈简单的文字,愈耐品味。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">12.28</p> <p class="ql-block">夜,读《江南文化札记》,有许多是关于柳如是的篇章,柳如是,作为“秦淮八艳”之首,让人难以忘怀的除却诗名或画名,更多的是其气节。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一代歌妓,早已作古,在历史的烟云里影影绰绰,终究还是留下了许多印迹。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">文化的江南,少不了这些才子佳人的故事,其诗作、画作,其传奇的故事,给江南的文化添了浓墨重彩的一笔。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">作者对于江南文化的深究和挖掘,更多一些学术的色彩,专业性强,是学术性的散文,其书知识涵盖量极大,须细读、细品。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一直对江南的文化深深着迷,其中江南文化最有代表性的两个城市是苏州和杭州。在我的字典里,我更喜欢称苏州为姑苏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这些年,去过姑苏,也去过杭州,却始终停留在表面。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">要真正了解江南,须背着行囊,去探访隐藏在这两座城市的每一个人文与历史故事,从那些小巷、古镇、园林去听雨、观花、赏月。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《江南文化札记》是深度解读江南文化的密码,或是,在秦淮河的灯影桨声里,去听那更悠远的故事……</p><p class="ql-block">1.01</p> <p class="ql-block">忙了一天,也不知道忙了些什么。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜,吃撑了,回来沉沉入睡,睡至十一时,胃难受,醒了,再也无法入睡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">新的一年就这样静悄悄地来了,每逢辞旧迎新之际,心中总充满了许多复杂的感受,虽不及春节过新年那么怅惘,然而看到新的年历,心还是微微一振。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昨夜亦被烟花鞭炮声惊醒,寂静中听着,多少有些隔世之感。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在几千年历史的长河里,只是又多了这样的一瞬,恰巧,我活在了这个历史的脉搏里,只是短暂的一瞬,几十年而已。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">数千年前无我,数千年之后亦无我。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">2024,也会成为一个历史的符号。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一百多年前,恰是民国时期,亦不知今日境况,一百多年后呢,世界又将如何?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">历史的烟云间,朝代更替,此兴彼亡,几百年即为一瞬,人亦如浩淼烟波中一小舟,倾刻即覆,而在宇宙中呢?地球尚且为尘埃,人类更渺小如蝼蚁,一切,又算得了什么呢?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">宇宙无垠,永远空洞、辽阔、寂静。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">生命来自于偶然,亦来自于必然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">承载这一切的,只是无限的宇宙空间,有即为无,无即为有。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">生命,或许仅仅是一场虚无与空幻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">呼吸尚在,一切皆可感知,当生命消逝,一切又皆无意义。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜,有时会叩问这些关于生命的意义,没有答案,时间就是一切最好的答案。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">当黑夜隐去,朝阳初升,一切又是全新的一天,哪怕日复一日,年复一年,周而复始……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1.02</p> <p class="ql-block">冬日的午后,有暖暖的阳光。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雾霾重,江南的暖冬,城市里亦未见多少萧条,树枝上仍有稀疏的黄叶,分割着天空。也许,在乡村里,冬天的冬意更浓一些。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在城市蛰居久了,感觉不到物候的变化。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一直忙碌着,更难以静下心来。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后,终于静下来了,在窗台边看书。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想起午前参加作协年会,一群有着文学爱好的人聚在了一起,各种思想的碰撞与交流,亦是一场盛事。如今,喜爱文学,喜爱阅读的人不多了,取而代之的是手机,是各种短视频,是无数碎片化的文化,看似热闹,实则肤浅,“文以载道”,古代的文学从诸子百家,先秦文学、到楚辞汉赋、唐诗宋词元曲,明清小说,直至白话文、现代文,文学达到过一座又一座顶峰。当代文学,更是包罗万象,然而,大浪淘沙,经典的作品永不过时,我们仍应读一些经典的文学作品,以启智、开悟。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想想,书海浩瀚,自己读过书完全不够,还应静下心来好好地看书,从书中汲取更多的营养。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">文学之旅,亦是一个爬山踄水的过程,生活中的每一个小细节,皆可成诗,重在发掘。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“天地如逆旅,人生如过客”,即便如此,能在生命的旅途中留下一点点痕迹,也足够了!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1.07</p> <p class="ql-block">半夜里,又醒了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">常常在半夜里醒来。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬夜,较往昔更寂静。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜静之时,思路仿佛更加清晰,这个时候,才能做回真正的自己。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一直是多思、多感、多愁之人,非“为赋新词强说愁”,对万物之感,似乎较常人更深沉一些。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也常常会想起三毛,那个敏感孤独的作者,她写出了最美的文字,却没能拯救自己。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">很多年不读三毛的作品了,她的作品,早已深深地印在了脑海里。三毛浪漫、放逐,永远追逐着自己的内心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">听过她的录音,声音极其温柔,像一位孩子,也见过她与我最喜爱的一代天后邓丽君同台的一段视频,她依然那么温柔,两位温柔的女子,一位在歌坛,一位在文坛,都达到了人生的顶峰。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">三毛的书伴我度过了最迷茫的时期,她写撒哈拉沙漠的种种奇遇,以及她在加纳利群岛的烟火岁月,那时,她的文字,一度让我极度痴迷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">原来,生活可以过得如此诗意;原来,文字可以让生活如此美好。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">她写:“写喜剧的人,往往深尝悲剧。”她写:“人生永远柳暗花明,开不完春在春柳满画园。”喜欢她悲天悯人的情怀,她将生活过得如此诗意,即便生活粗砺,有种种的不如意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">生活来是一半烟火,一半诗意。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夜静,有时总会想起她,那个叫陈平的,从二毛蜕交为三毛的女子,那个喜欢穿着长裙,走起路来步步生风的奇女子。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">三毛,是一个时代的终结。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">喜爱三毛的人,估计也年华老去。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">没有赶上三毛风靡一时的时代,却有幸读到了她的书。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">厚厚的《三毛全集》,放在老家的书橱里,书页早已泛黄。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也许有一天,我还会再去读读。</p><p class="ql-block">1.08</p> <p class="ql-block">又来图书馆了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">距离上一次来图书馆已经两个月了,在浩瀚书海中,静得只能听见灵魂的交流。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好几本还没有看完,只得续借。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">最好的看书状态是坐在自家的阳台上,捧着喜爱的书,旁边有几盆花草、有一只小猫、有一张琴、有一盏茶、有沉香、有笔墨纸砚,有一阳台的阳光……</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想想真是奢侈。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其实,有一本书也足够了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">书是枕边物,向来无书不能成眠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">读书的时候,神经衰弱严重,无法入眠,枕边便摆几本书,很神奇地,居然能睡着了。也有怎么也无法入睡的时候,索性拿书当枕头,硬梆梆的,不甚舒服,竟然也能入睡了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">紧张的时候,焦虑的时候,无所适从的时候,看上几页书,心瞬间静了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">书犹药也!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想起每次闲下来,或是坐火车的时候,必须带着几本书,不然,心里空落落的,好像总缺了点什么。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也喜欢坐在图书馆里看书,一个人,坐在偌大的空间里,除了书,周遭的一切不复存在。就像这样的冬日,有玻璃天窗洒下来的暖暖的阳光,有数盆鲜花,有窗外四季常青的玉兰树。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">琐事繁多,不能常来图书馆,只能在书架上随机挑几本书,借阅之后,静静地走了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">来图书馆,有时不仅仅只是看书,只是为了感受这种阅读的氛围,感受书中无数思想的碰撞,感受灵魂的共鸣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这样温暖的冬日,想去一片枯黄的草地上看书,书只有与天地万物、与自然融合在一起,才会真正达到“天人合一”的境界。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山茶花开得如火如荼,要不要拾几片花瓣夹在书中呢?</p><p class="ql-block">1.09</p> <p class="ql-block">微冷,雾霾重。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好久不下雨了,期待一场雨的到来,凄风冷雨,这样更像冬天。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">骑车经过南奉公路,看到两旁的树,叶落了,只剩枝干,枝干上还挂着果实,带果的枯枝更像画,枯而瘦,像饱经风霜的老人,却风骨犹存。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">亦经过“沈家花园”,门是开着的,进去的人却很少。据说是民国时期的楼房了,想去探访那些民国的旧居,却一直没有进去过,那里面,到底藏着多少故事呢?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">通往古华园的那一条街,两旁是高大的梧桐树,虽不及金陵的梧桐树多,却也风情摇曳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬天的街道,因着这雾霾天,灰扑扑的,像老电影里的场景。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">午后,回来的路上,一条街在翻修,泥沙堆积,一条老黄狗,蜷缩着身体,在一棵小树下睡着了,令人生怜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">骑车跟在一位骑三轮车的老人身后,车上的笼子里载着几只待卖的鸡,车一颠一颠的,鸡一路惊恐着,完全没有在草地上欢蹦乱跳的模样,车行远了,我还在想着那几只鸡的命运。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬日里,总有几位老人在向阳的高楼下晒太阳,厚厚的棉服包裹着他们臃肿的身体,显得更臃肿了。一位孩童在老人的搀扶下,跌跌撞撞地学走路。从垂髫到黄发,宛若黄梁一梦。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">更喜欢看那些怒放的山茶花,还有腊梅,腊梅快开放了么?</p><p class="ql-block">1.11</p> <p class="ql-block">网络上,迟子建的文章卖得很火。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">没有读过她的文章,自然想一览其作,了解其极火的原因。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">她的作品,果然没有令人失望。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">晚饭后,缩在被窝里看书,读她的散文。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">读着读着,读到她写她爱人因车祸离世的那一篇,愈觉悲伤。有些痛,或许只亲历之人才会懂,而隔着文字,能感受到她的悲伤,只是不能真正感同身受。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">有时想,关于生死,到底是什么?没有答案,只是看着故土的人渐渐地老去,来于尘土,又归于尘土,如世间的任何一株草木,自在荣枯。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想及,外婆离开我们已三年有余,奶奶的离去也正好整整一年,她们的坟茔上,或许早已野草丛生了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春节之时,去山上祭拜,群山沉默,只听见北风呜咽的声音。山河不改其颜,而人换了一茬又一茬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">苏轼忆亡妻,“十年生死两茫茫,千里孤坟,无处话凄凉……料得年年断肠处,明月夜,短松冈”,写时何其情深,如今,千年已去,诗人也早已作古,诗魂犹在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何为生死?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何为永恒?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1.14</p>