<h1 style="text-align: center;"> <b> 序 言</b></h1><div> 庭前老树挂果丰,不见当年偷果童。时不复郎不返,再见已是两鬓霜。吾辈之后,村中再无剑客!那一天,千军万马过独木桥"头悬梁锥刺骨"奋尽全力。那一月,一个自认才华横溢、不甘平庸的少年,既受不了前人的唠叨,又看不清未来的方向,只是心中碎碎念着自由,畅想着诗和远方,背起行囊离开家乡。那一年的少年江湖梦,立志三千里,谁不曾年少轻狂、血气方刚;谁不曾克己复发、胸怀激荡;谁不曾鲜衣怒马、气宇轩昂?直到千帆过尽,方知柴米油盐非易事;青丝渐白,才懂匆匆岁月不饶人,饱尝世事冷暖,才明白江湖问路不问心,经历人情事故终恍然,木剑劈不开荆棘。再回首,欲买桂花同载酒,终不似 少年游。别失落,纵使青春从此落寞,然则记忆永垂不朽。无论悲喜,哪怕荆棘,都是为了成就一个更完美的自己。东方欲晓,莫道君行早,踏遍青山人未老,风景这边独好。只要人生有诗意,我们永远是少年。最后,愿大家心中有阳光,脚下有力量,不负年华,逆风飞翔!</div><div> 编辑:壹见秋风</div> <h1 style="text-align: center;"><b>诗</b></h1><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">作者:壹见秋风</div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">七绝•人生</div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">回眸已过半生涯,</div><div style="text-align: center;">雪雨风霜与露霞。</div><div style="text-align: center;">多少人间恩怨事,</div><div style="text-align: center;">随波一去付西斜。</div> <h1 style="text-align: center;"><b>短文/何为执念</b></h1> 何为执念?“爱而不得、放而不舍、求而不能、失之不甘”是为执念。读了佛经千百遍,但佛却没有告诉我“放下”二字究竟该如何落笔。<br> 人生就是个不断得到与失去的过程,没有永恒的生命,也没有不老的青春。时间到了,该老的会老,该走的会走,我们终不过是时间的过客,既为过客,“客”又何必执着?<br> 但是所有人似乎都长了两颗心,一颗是贪心,一颗是不甘心,所以要怎么放下?<br> 可以去听,春听风声,夏听蝉声,秋听虫声,冬听雪声,白昼听虫声,秋下听虫声。山中听松风声,水际听皑乃声。<br> 去看看壮阔昂扬可见长河落日、大漠飞燕的敦煌,去看看丹青水墨般秀丽的江南,去看看被白雪覆盖洁白如雨的长白山,去看众生,去找自己。<br> 菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。 <h1 style="text-align: center;"><b>短文/怎解相思苦</b></h1> 怎样解相思之苦?有这样一副药,可医相思之苦。 九叶重楼二两,冬至蝉蛹一钱,煎入隔年雪。 可医世人相思疾苦。 可我疑惑,重楼七叶一枝花,冬至何来蛹?怎能采取隔年雪。 相思怎可解。 后来方知,夏枯即为九重楼,挖地三尺寒蝉现。除夕子时雪。 落地已隔年"。 原来"过了离别时。 相思亦可解"。 可若非相思入骨,又何以药来解?此药不比相思苦,怎能解得相思毒呢?世人总是一叶障目,失去是互相的,可思念却是用来困住自己的。是这样吗? 直到千帆过尽,才恍然大悟,夏枯难得九重叶,三尺蝉蛹非寒蝉,唯有落雪似可觅,可三味缺其二,原来相思本无解。既知相思了无益,又何必惆怅恃清狂呢?赏重楼,听蝉鸣,待瑞雪,岂不快哉! 相思停止日,便是重生时。最后爱自有天意,此事古难全。愿大家不再在记忆中刻舟求剑。 <div><h1 style="text-align: center;"><b>诗</b></h1><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">作者:王恩建<br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">七绝• 柿子</div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">谁家柿子赛灯笼,</div></div><div><div style="text-align: center;">犹挂枝头向晚风。</div><div style="text-align: center;">迎面秋霜羞涩后,</div></div><div style="text-align: center;">而今与我共腮红。<br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div><div style="text-align: center;">五律• 秋</div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">万里秋风冷,孤蓬逐碧天。</div><div style="text-align: center;">浮云随雁影,落日绕炊烟。</div><div style="text-align: center;">心暖乡音切,梦回故宅前。</div><div style="text-align: center;">归途犹未忘,往事数流年。</div></div><div><br></div><h1 style="text-align: center;"><b>词</b></h1><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">烛影摇红 • 秋</div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">作者:王恩建</div> 萧瑟西风,劲吹难折桥边草。却看残叶漫长天,秋满长安道。 回望故乡杳渺。叹人生、韶华易老。前途莽莽,背影苍苍,黄昏晚照。<div><br></div>