映日荷花别样红

徐徐

<p class="ql-block"><b>  七月的荷塘,莲花盛开,或粉红或洁白,亭亭玉立于水中,芳香四溢。风吹莲摆,高低起伏,姿态万千,犹如水宫仙子,在碧绿之中翩跹起舞,成为夏日里一抹美丽的风景。</b></p> <p class="ql-block"><b>  荷花是中国的十大名花之一,其别称多达十余种,在《诗经》中被称为“菡萏”,《尔雅》中有“芙蕖”之称,《离骚》中称之为“芙蓉”,《本草纲目》里则称作“莲花”。除此,还有水芙蓉、藕花、水芝、泽芝等等。</b></p> <p class="ql-block"><b>   荷花的叶柄叫“茄”,叶子叫“蕸”,泥中细小的根茎叫“蔤”,泥中粗大的根茎叫“藕”,花叫“菡萏”,果实叫“莲”,种子叫“菂”(即莲子),莲子中的青嫩胚芽叫“薏”(即莲心)。而菡萏、藕花、莲花等称呼,则是以其花、根、果实来代称。</b></p> <p class="ql-block"><b>  荷花全身都是宝,莲子、藕、花、叶等均可食用,《本草纲目》中记载说莲子、莲衣、莲房、莲须、莲子心、荷叶、荷梗、藕节等均可药用。此外,荷花出淤泥而不染,濯清涟而不妖的品格,是人们心目中真善美的化身,千百年来,一直深受人们的喜爱。</b></p> <p class="ql-block"><b> 《采莲曲》 </b></p><p class="ql-block"> 唐.王昌龄 </p><p class="ql-block"><b> 荷叶罗裙一色裁,</b></p><p class="ql-block"><b> 芙蓉向脸两边开。</b></p><p class="ql-block"><b> 乱入池中看不见,</b></p><p class="ql-block"><b> 闻歌始觉有人来。</b></p> <p class="ql-block"><b> 《为农》</b></p><p class="ql-block"> 唐.杜甫</p><p class="ql-block"><b> 锦里烟尘外,江村八九家。</b></p><p class="ql-block"><b> 圆荷浮小叶,细麦落轻花。</b></p><p class="ql-block"><b> 卜宅从兹老,为农去国赊。</b></p><p class="ql-block"><b> 远惭勾漏令,不得问丹砂。</b></p> <p class="ql-block"><b> 《爱莲说》</b></p><p class="ql-block"> 北宋.周敦颐 </p><p class="ql-block"><b> 水陆草木之花,可爱者甚蕃。晋陶渊明独爱菊。自李唐来,世人甚爱牡丹。予独爱莲之出淤泥而不染,濯清涟而不妖,中通外直,不蔓不枝,香远益清,亭亭净植,可远观而不可亵玩焉。</b></p> <p class="ql-block"><b> 《画莲》</b></p><p class="ql-block"> 北宋.周敦颐 </p><p class="ql-block"><b> 朱颜碧墨放池畔,</b></p><p class="ql-block"><b> 舞袖挥毫对玉莲,</b></p><p class="ql-block"><b> 尽态极妍宛若生,</b></p><p class="ql-block"><b> 一脉幽香把君难。</b></p> <p class="ql-block"><b>  《晓出净慈寺送林子方》</b></p><p class="ql-block"> 南宋.杨万里 </p><p class="ql-block"><b> 毕竟西湖六月中,</b></p><p class="ql-block"><b> 风光不与四时同。</b></p><p class="ql-block"><b> 接天莲叶无穷碧,</b></p><p class="ql-block"><b> 映日荷花别样红。</b></p><p class="ql-block"><b></b></p> <p class="ql-block"><b> 《小池》</b></p><p class="ql-block"> 南宋.杨万里</p><p class="ql-block"><b> 泉眼无声惜细流,</b></p><p class="ql-block"><b> 树阴照水爱晴柔。</b></p><p class="ql-block"><b> 小荷才露尖尖角,</b></p><p class="ql-block"><b> 早有蜻蜓立上头。</b></p> <p class="ql-block"><b> 《荷花》</b></p><p class="ql-block"> 南宋.宋伯仁 </p><p class="ql-block"><b> 绿盖半篙新雨,</b></p><p class="ql-block"><b> 红香一点清风。</b></p><p class="ql-block"><b> 天赋本根如玉,</b></p><p class="ql-block"><b> 濂溪以道心同。</b></p> <p class="ql-block"><b> 《荷花》</b></p><p class="ql-block"> 元.何中 </p><p class="ql-block"><b> 曲沼芙蓉映竹嘉,</b></p><p class="ql-block"><b> 绿红相倚拥云霞。</b></p><p class="ql-block"><b> 生来不得东风力,</b></p><p class="ql-block"><b> 终作薰风第一花。</b></p> <p class="ql-block"><b> 《竹枝词》</b></p><p class="ql-block"> 元.丁鹤年 </p><p class="ql-block"><b> 水上摘莲青滴滴,</b></p><p class="ql-block"><b> 泥中采藕白纤纤。</b></p><p class="ql-block"><b> 却笑同根不同味,</b></p><p class="ql-block"><b> 莲心清苦藕芽甜。</b></p> <p class="ql-block"><b>  莲花是佛教的教花,是清净、圣洁、吉祥的象征,如大乘经典《妙法莲华经》以莲花为譬喻和形象,象征教义的纯洁高尚。与佛教有关的地方,常常能看到莲台、莲座、莲花手势、莲灯等各式各样的莲花形象。佛教在很多地方都是以莲为代表,从《法华经》的譬喻理解,莲即是佛,佛即是莲。佛教有“花开见佛”之说,这里的花即指莲花,也就是莲的智慧和境界。人有了莲的心境,就出现了佛性。</b></p><p class="ql-block"><b> 一花一世界,一叶一菩提。</b></p><p class="ql-block"><b> 一念心清净,处处莲花开。</b></p> <p class="ql-block"><b> 一湖碧绿红芊芊,</b></p><p class="ql-block"><b> 菡萏朵朵荷田田;</b></p><p class="ql-block"><b> 莲香幽幽花洁鲜,</b></p><p class="ql-block"><b> 芙蓉出水展清妍。</b></p> <p class="ql-block"><b>   二0二二年七月观荷记</b></p><p class="ql-block"><b> </b></p>