《山村行》

把酒弄琴

<p class="ql-block">小路,</p><p class="ql-block">蜿蜒、曲折、</p><p class="ql-block">崎岖、陡峭……</p><p class="ql-block">挖空心思,</p><p class="ql-block">绞尽脑汁,</p><p class="ql-block">回忆所学,</p><p class="ql-block">想找一个词,</p><p class="ql-block">来形容这条路,</p><p class="ql-block">好像又都不贴切!</p> <p class="ql-block">这条路很长很远,</p><p class="ql-block">曲曲弯弯的,</p><p class="ql-block">一直通向山顶,</p><p class="ql-block">哪里稀稀拉拉的,</p><p class="ql-block">坐落着几户人家,</p><p class="ql-block">偶尔有几声,</p><p class="ql-block">零零散散的,</p><p class="ql-block">鸡鸣狗吠声。</p> <p class="ql-block">有点破败的茅草房,</p><p class="ql-block">一扇半开着的材扉,</p><p class="ql-block">院子里坐着,</p><p class="ql-block">一位朴实的老者,</p><p class="ql-block">身边卧着一只大黄狗,</p><p class="ql-block">面前是一张,</p><p class="ql-block">饱经沧桑的小桌,</p><p class="ql-block">桌上有一壶茶水。</p> <p class="ql-block">老者的脸上,</p><p class="ql-block">皱纹深刻的,</p><p class="ql-block">像是岁月的雕琢,</p><p class="ql-block">手上的老茧,</p><p class="ql-block">像极了一根根,</p><p class="ql-block">历经岁月的老榆枝。</p> <p class="ql-block">碗里的茶,</p><p class="ql-block">绿的有点发黑,</p><p class="ql-block">显然不是什么,</p><p class="ql-block">龙井、铁观音,</p><p class="ql-block">更不是大红袍,</p><p class="ql-block">或者雀舌毛尖,</p><p class="ql-block">那是一碗,</p><p class="ql-block">熬透了人生的苦茶。</p> <p class="ql-block">生活有点简陋,</p><p class="ql-block">也可以说是贫寒,</p><p class="ql-block">桌上的茶很苦,</p><p class="ql-block">或许有点难以下咽,</p><p class="ql-block">但是老人脸上笑容,</p><p class="ql-block">很甜、充满了满足感。</p> <p class="ql-block">作者简介:</p><p class="ql-block">杜浩:笔名,把酒弄琴,1986年10月,甘肃陇南宕昌人。一个胡思乱想的家伙,一个狂妄自大的小人物,自小在家乡的白龙江水里泡大。酷爱诗歌文学,尤其钟爱唐诗宋词。闲暇之余总爱翻翻诗词歌赋类书籍,偶尔也会写几篇自我感觉良好的拙作。因为,搞不懂什么平平仄仄,分不清怎么前后押韵。所以,拙作既不是什么五言五律,更算不上七绝七律。兴起之时,信笔拈来,不为名利,仅供自娱。</p>