<p class="ql-block">无题</p><p class="ql-block">许久不在朋友圈写东西,近日朋友询问,写几句,冒个泡。</p><p class="ql-block">(平水韵)</p><p class="ql-block">一别江湖落拓身,</p><p class="ql-block">平生意气洗轻尘。</p><p class="ql-block">诸般寂寞愁追月,</p><p class="ql-block">凡事可怜酒入神。</p><p class="ql-block">落笔无华知舍得,</p><p class="ql-block">扪胸有痛觉酸辛。</p><p class="ql-block">欲看大梦谁先觉,</p><p class="ql-block">都是槐安未醒人。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">有感与写《生态建设史》过程</p><p class="ql-block">(词林正韵)</p><p class="ql-block">何曾倚马赋妍词,</p><p class="ql-block">检点平生总自知</p><p class="ql-block">为事为人多碌碌,</p><p class="ql-block">鬻文鬻血两凄凄。</p><p class="ql-block">红尘终老依刘客,</p><p class="ql-block">玄圃谁为百世师。</p><p class="ql-block">千古河山谁铸胆,</p><p class="ql-block">浮云过尽鬓成丝。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">曾云:谁道卖文如卖血,我闻磨墨似磨人。</p><p class="ql-block">倚马,南朝·宋·刘义庆《世说新语·文学》:桓宣武北征,袁虎时从,被责免官。会须露布文,唤袁倚马前令作。手不辍笔,俄得七纸,殊可观。</p><p class="ql-block">妍词,唐 黄滔 《汉宫人诵<洞箫赋>赋》:“丽藻上闻於天子,妍词遍诵於宫人。” 宋 陆游 《齐天乐·左绵道中》词:“倚瑟妍词,调铅妙笔,那写柔情芳艷。” 罗惇曧 《文学源流》:“苟抽秘思,骋妍词,斯焉採摭,靡能尽者,抑亦文章之灵囿已。</p><p class="ql-block">依刘客,唐 许浑 《郊居春日有怀府中诸公并柬王兵曹》诗:“花前更谢依 刘 客,雪后空怀访 戴 人。” 宋 张孝祥 《水调歌头·送刘恭父趋朝》词:“应记依 刘 客,曾此奉离觴。”柳亚子诗句:开天辟地君真健,说项依刘我大难。</p><p class="ql-block">玄圃又称县圃、平圃、元圃,是神话传说中的"黄帝之园",昆仑山顶的神仙居处、黄帝之下都。玄圃之下有清凉山,四季都刮著清爽的凉风。凡人一旦登上了此山,即可马上成仙而长生不死。</p><p class="ql-block">语出《孟子·尽心下》:“圣人,百世之师也。</p>