<p class="ql-block">宋初诗人梅尧臣笔下的梅花是玲珑的小家碧玉:“家住寒溪曲,梅花杂暖春,学妆如小女,聚笑发丹唇。”</p> <p class="ql-block">也有诗人将梅花描绘成一个冰肌雪肤、玉骨霜心的仙子:“皎皎仙姿脉脉情,绛罗仙萼裹瑶英。</p> <p class="ql-block">“且当醉倒此花前,犹胜相思寄愁绝。</p> <p class="ql-block">有时朦朦胧也是一种美!</p> <p class="ql-block">闻道梅花圻晓风, 雪堆遍满四山中。 何方可化身千亿, 一树梅花一放翁。</p> <p class="ql-block">谢燮 迎春故早发,独自不疑寒。 畏落众花后,无人别意看。</p> <p class="ql-block">江梅 唐·杜甫 梅蕊腊前破,梅花年后多。 绝知春意好,最奈客愁何? 雪树元同色,江风亦自波。</p> <p class="ql-block">前村深雪里,昨夜一枝开。 风递幽香出,禽窥素艳来。</p> <p class="ql-block">忆梅 唐·李商隐 定定住天涯,依依向物华。 寒梅最堪恨,长作去年花。</p> <p class="ql-block">梅花 唐·崔道融 数萼初含雪,孤标画本难。 香中别有韵,清极不知寒。</p> <p class="ql-block">横笛和愁听,斜技依病看。 逆风如解意,容易莫摧残。</p> <p class="ql-block">挥毫落纸墨痕新,几点梅花最可人。 愿借天风吹得远,家家门巷尽成春!</p> <p class="ql-block">一朵忽先发,百花皆后春。 欲传春信息,不怕雪埋藏。</p> <p class="ql-block">愁怯年年柳,伤心处处梅。 绿蔬挑甲短,红蜡点花开。</p> <p class="ql-block">梅雪争春未肯降,骚人搁笔费评章。 梅须逊雪三分白,雪却输梅一段香!</p> <p class="ql-block">正是梅开正艳的时候,顺便也学习一下前人咏梅的诗词、拿来配图,也算相得益彰~ 眸动 ~</p>