<p class="ql-block">1.1《山中对酌》(唐)李白 </p><p class="ql-block"> 两人对酌山花开,一杯一杯复一杯,我醉欲眠卿且去,明朝有意抱琴来。</p> <p class="ql-block">1.2《饮湖上初啨后两首.其二》(宋)苏轼 </p><p class="ql-block">水光潋滟晴方好,山色空蒙雨亦奇,欲把西湖比西子,淡妆浓抹总相宜。</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1.3《赠汪伦》(唐) 李白 </p><p class="ql-block">李白乘舟将欲行,忽闻岸上踏歌声。桃花潭水深千尺,不及汪伦送我情。</p> <p class="ql-block">1.4《回乡偶书二首 其一》(唐)贺知章 </p><p class="ql-block">少小离家老大回,乡音无改鬓毛衰。儿童相见不相识, 笑问客从何处来。</p> <p class="ql-block">1.15《春山夜归 》(唐)于良史 </p><p class="ql-block">春山多胜事,赏玩夜忘归。掬水月在手,弄花香满衣。兴来无远近,欲去惜芳菲。南望鸣钟处,楼台深翠薇。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.6《醒世诗》(明)罗念庵 </p><p class="ql-block">急急忙忙苦追求,寒寒暧暖度春秋。朝朝暮暮营家计,昧昧昏昏白了头。是是非非何日了,烦烦恼恼几时休。明明白白一条路,万万千千不肯修。</p> <p class="ql-block">1.7《君子有三乐》 孟子 </p><p class="ql-block">父母俱存,兄弟无故,一乐也;仰不愧于天,俯不作于人,二乐也;得天下英才而教育之,三乐也。君子有三乐,而王天下不与存焉。 </p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block">1.8《送僧 》(唐)贾岛 </p><p class="ql-block">池上时时松雪落,焚香烟起见孤灯。静夜忆谁来对坐,曲江南岸寺中僧。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.9《秋夜独坐 》(明)沈 周 </p><p class="ql-block">万事萦思独坐中,炉香深处性灵空。药如效世黄金贱,年莫瞒人白发公。疏竹画窗因借月,堕樵惊屋偶乗风。且来拂簟(dian)寻高卧,梦境浮生一笑同。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.10《长相思.汴水流》(唐)白居易 </p><p class="ql-block">汴水流,泗水流,流到瓜州古渡头。吴山点点愁。 思悠悠,恨悠悠,恨到归时方始休。月明人倚楼。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.11《道德经.第四十一章》老子 </p><p class="ql-block">上士闻道,勤而行之;中士闻道,若存若亡,下士闻道,大笑之。不笑不足以为道。 </p><p class="ql-block">2022.1.11</p> <p class="ql-block">1.12《道德经.第十二章》 老子 </p><p class="ql-block">五色令人目盲,五音令人耳聋,五味令人口爽,驰骋畋(tian)猎令人心发狅,难得之货令人行妨。是以圣人为腹不为目,故去彼取此。 </p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block">1.13《礼记》 戴圣 </p><p class="ql-block">鹦鹉能言,不离飞鸟,猩猩能言,不离禽兽。今人而无礼,虽能言,不亦禽兽之心乎?夫唯禽兽无礼,故父子聚麀。是故圣人作,为礼以教人,使人以有礼,知自别于禽兽。 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.14《中庸》 人一能之,己百之,人十能之,己千之,果能此道矣,虽愚必明,虽柔必刚。</p> <p class="ql-block">1.15《合香风》 铁 军 </p><p class="ql-block">不忍神仙陷迷潭,得见真心实不难;即生不昧主人翁,喜乐忧散胜图南。仙心昧散陷迷潭,神真不忧实不难,忍见生乐主人翁,不得即喜胜图南。陷迷潭,实不难,主人翁,胜图南,自成空,烟云重,隐迹后,合香风。周遍妙用自成空,先天化境烟云重,心游万仞隐迹后,怡情全神合香风。铁军直播半年庆 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.16《大学》 </p><p class="ql-block">所谓修身在正其心者,身有所忿懥(fenzhi),则不得其正;有所恐惧,则不得其正;有所好乐,则不得其正;有所忧患,则不得其正。心不在焉,视而不见,听而不闻,食而不知其味。此谓修身在正其心。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.17《道德经.第一章》 老子 </p><p class="ql-block">道可道,非常道;名可名,非常名。无,名天地之始,有,名万物之母。故常无,欲以观其妙,常有,欲以观其缴(jia0),此两者,同出而异名,同谓之玄。玄之又玄,众妙之门。 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.18《大学》 大学之道,在明明德,在亲民,在止于至善。知止而后有定,定而后能静,静而后能安,安而后能虑,虑而后能得。物有本末,事有终始,知所先后,则近道矣。</p> <p class="ql-block">1.19《庄子.田子方》 </p><p class="ql-block">伯昏无人曰:"夫至人者,上窥青天,下潜黄泉,挥斥八极,神气不变。今㳊怵(chu)然有恂(xun)目之志,尔于中也殆(dai)矣夫"。 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.20《论语.学而篇》 </p><p class="ql-block">曾子曰:"吾日三省吾身,为人谋而不忠乎?与朋友交而不信乎?传不习乎!"</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.21《道德经.第八章》 老子 上善若水,水善利万物而不争,处众人之所恶,故几于道。居善地,心善渊,与善仁,言善信,政善治,事善能,动善时。夫唯不争,故无尤。 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.22《论语.雍也篇》 </p><p class="ql-block">子曰:"中人以上,可以语上也;中人以下,不可以语上也"。 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.23《论语.公冶长篇》 </p><p class="ql-block">子谓子贡曰:"女(ru)与回也孰愈?"对曰:"赐也何敢望回?回也闻一以知十,赐也闻一以知二。"子曰:"弗如也。吾与女弗如也"。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.24《荣木》(魏晋)陶渊明 </p><p class="ql-block">荣木,念将老也,日月推迁,已复九夏,总角闻道,白首无成。采采荣木,结根于兹。晨耀其华,夕已丧之。人生若寄,憔悴有时。静言孔念,中心怅而。采采荣木,于兹托根,繁华朝起,慨暮不存。贞脆由人,祸福无门。非道曷(he)依?非善奚敦?嗟予小子,禀兹固陋。徂(cu)年既流,业不增旧。志彼不舍,安此日富。我之怀矣,怛(da)焉内疚!先将遗训,余岂之坠?四十无闻,斯不足畏。脂我名车,策我名骥,千里虽遥,孰敢不至!</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.25《论语.子罕篇》 </p><p class="ql-block">颜渊喟(kui)叹曰:"仰之弥高,钻之弥坚。瞻之在前,忽焉在后。夫子循循然善诱人,博我以文,约我以礼,欲罢不能。既竭吾才,如有所立卓尔。虽欲从之,未由也已。"</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">1.26《中论-法象》(汉)徐 干 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;"> 人性之所简也,存乎幽微,人情之所忽也,存乎孤独。夫幽微者显之原也,孤独者见之端也。胡可简也,胡可忽也!是故君子敬孤独而慎幽微。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;"></span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">1.27《中庸·第十四章》</span></p><p class="ql-block">素富贵,行乎富贵;素贫贱,行乎贫贱;</p><p class="ql-block">素夷狄,行乎夷狄;素患难,行乎患难。</p><p class="ql-block">君子无入而不自得焉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">1.28《三国志·蜀志》(西晋) 陈寿</span></p><p class="ql-block">勿以恶小而为之,勿以善小而不为。惟贤惟德,能服于人。汝父德薄,勿效之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">1.29《论语·述而篇》 </span></p><p class="ql-block">叶公问孔子于子路,子路不对。子曰:“女奚不曰:其为人也,发愤忘食,乐以忘忧,不知老之将至云尔。” 子曰:“二三子以我为隐乎?吾无隐乎尔!吾无行而不与二三子者,是丘也。”</p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">1.30《论语·述而篇》 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;"></span>互乡难与言,童子见,门人惑。子曰:“与其进也,不与其退也,唯何甚?人洁己以进,与其洁也,不保其往也。” </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">1.31《道德经.第八十一章》 </p><p class="ql-block">信言不美,美言不信。善者不辩,辩者不善。知者不博,博者不知。圣人不积:既以为人己愈有;既以与人,己愈多。天之道,利而不害;人之道,为而弗争。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.1《初心》 铁军</p><p class="ql-block">一人与一人饮得荡气回肠,可谓知己。一人与一人骂得憨态可掬,可谓知己。一人与一人斗得皆大欢喜,可谓知己。一人与一人闲得辜负春光,可谓知己。一人与一人得心声契合,可谓知己。一人与一人的感同身受,可谓知已。一人与一人的嬉笑怒骂,可谓知己。一人与一人的不离不弃,可谓知己。觅得人心,己者知也!觅得人心,知者已也!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.2《论语.学而篇》</p><p class="ql-block">子曰:“不患人之不己知,患不知人也。”</p><p class="ql-block">《静心篇》铁军</p><p class="ql-block">林下、泉边、敷足,宴坐、方外、初心,修性以保神,安心以全身。爱憎不栖于情,忧喜不留于意。泊然无感,冬过春临,而气和平!</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.3《庄子.外篇.天道》</p><p class="ql-block">水静犹明,而况精神!圣人之心静乎!天地之鉴也,万物之镜也。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.4《孟子.尽心章句上.第二十章》</p><p class="ql-block">孟子曰:君子有三乐,而王天下不与存焉。父母俱存,兄弟无故,一乐也。仰不愧于天,俯不怍于人,二乐也。得天下英才而教育之,三乐也。君子有三乐,而王天下不与存焉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.5《论语.里仁篇》</p><p class="ql-block">子曰:“富与贵,是人之所欲也;不以其道得之,不处也。贫与贱,是人之所恶也;不以其道得之,不去也。君子去仁,恶乎成名?君子无终食之间违仁,造次必于是,颠沛必于是。” </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.6《论语》</p><p class="ql-block">颜回曰:“吾无以进矣,敢问其方。”仲尼曰:“斋,吾将语若。有心而为之,其易邪?易之者,皞天不宜。”颜回曰:“回之家贫,唯不饮酒不茹荤者数月矣。如此则可以为斋乎?”曰:“是祭祀之斋,非心斋也。” 回曰:“敢问心斋。”仲尼曰:“若一志,无听之以耳而听之以心;无听之以心而听之以气。听止于耳,心止于符。气也者,虚而待物者也。唯道集虚。虚者,心斋也” </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.7《半半歌》[ 清 ] 李密庵</p><p class="ql-block">半水半山半竹林,半俗半雅半红尘。</p><p class="ql-block">半师半友半知己,半慕半尊半倾心。</p><p class="ql-block">半醒半迷半率直,半痴半醉半天真。</p><p class="ql-block">半虹半露半晴雨,半皎半弯半月轮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">2.8《论语·季氏篇》</span></p><p class="ql-block">陈亢问于伯鱼曰:“子亦有异闻乎?”对曰:“未也。尝独立,鲤趋而过庭。曰:‘学《诗》乎?’对曰:‘未也。’‘不学《诗》,无以言。’鲤退而学《诗》。他日,又独立,鲤趋而过庭,曰:‘学《礼》乎?’对曰:‘未也。’‘不学《礼》,无以立。’鲤退而学《礼》。闻斯二者。”陈亢退而喜曰:“问一得三,闻《诗》,闻《礼》,又闻君子之远其子也。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">2.9《论语·季氏篇》</span></p><p class="ql-block">孔子曰:“君子有三戒:少之时,血气未定,戒之在色;及其壮也,血气方刚,戒之在斗;及其老也,血气既衰,戒之在得。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.10<span style="font-size: 18px;"> 《人物志·序》三国·魏时期 刘劭</span></p><p class="ql-block">夫圣贤之所美,莫美乎明;聪明之所贵,莫贵乎知人。知人诚智,则众材得其序,而庶绩之业兴矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.11《论语 颜渊篇》</p><p class="ql-block"> 颜渊问仁,子曰:“克己复礼为仁。一日克己复礼,天下归仁焉。为仁由己,而由人乎哉?”颜渊曰:“请问其目?”子曰:“非礼勿视,非礼勿听,非礼勿言,非礼勿动。”颜渊曰:“回虽不敏,请事斯语矣。” </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.12《和晋陵陆丞早春游望》[ 唐 ]杜审言</p><p class="ql-block">独有宦游人,偏惊物候新。云霞出海曙,梅柳渡江春。淑气催黄鸟,晴光转绿蘋。</p><p class="ql-block">忽闻歌古调,归思欲沾巾。</p><p class="ql-block">《夏日南亭怀辛大》[ 唐 ] 孟浩然</p><p class="ql-block">山光忽西落,池月渐东上。散发乘夕凉,开轩卧闲敞。荷风送香气,竹露滴清响。</p><p class="ql-block">欲取鸣琴弹,恨无知音赏。感此怀故人,中宵劳梦想。</p><p class="ql-block">《月夜忆舍弟》[ 唐 ] 杜甫</p><p class="ql-block">戍鼓断人行,边秋一雁声。露从今夜白,月是故乡明。有弟皆分散,无家问死生。</p><p class="ql-block">寄书长不达,况乃未休兵。</p><p class="ql-block">《终南望余雪》[ 唐 ] 祖咏</p><p class="ql-block">终南阴岭秀,积雪浮云端。林表明霁色,城中增暮寒。</p> <p class="ql-block">2.13<span style="font-size: 18px;">《论语·雍也篇》</span></p><p class="ql-block">子曰:“知之者不如好之者,好之者不如乐之者。” 【参考译文】孔子说:“知道学习的人比不上爱好学习的人;爱好学习的人比不上以学习为乐趣的人。” </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.14 <span style="font-size: 18px;">宋·范仲淹 《岳阳楼记 》</span></p><p class="ql-block">予尝求古仁人之心,或异二者之为,何哉?不以物喜,不以己悲,居庙堂之高则忧其民,处江湖之远则忧其君。是进亦忧,退亦忧。然则何时而乐耶?其必曰“先天下之忧而忧,后天下之乐而乐”乎!噫!微斯人,吾谁与归?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.15《六羡歌》 [ 唐 ] 陆羽</p><p class="ql-block">不羡黄金罍,不羡白玉杯。不羡朝入省,不羡暮登台。千羡万羡西江水,曾向竟陵城下来。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.16《闻香》 [ 明 ] 文征明</p><p class="ql-block">银叶荧荧宿火明,碧烟不动水沉清。</p><p class="ql-block">纸屏竹榻澄怀地,细雨轻寒燕寝情。</p><p class="ql-block">妙境可能先鼻观,俗缘都尽洗心兵。</p><p class="ql-block">日长自展南华读,转觉逍遥道味生。</p> <p class="ql-block">2.17《列子.天瑞篇》</p><p class="ql-block">孔子游于太山,见荣启期行乎郕之野,鹿裘带索,鼓琴而歌。孔子问曰:“先生所以乐,何也?”对曰:“吾乐甚多。天生万物,唯人为贵。而吾得为人,是一乐也。男女之别,男尊女卑,故以男为贵,吾既得为男矣,是二乐也。人生有不见日月,不免襁褓者,吾既已行年九十矣,是三乐也。贫者士之常也,死者人之终也,处常得终,当何忧哉?”孔子曰:“善乎!能自宽者也。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.18《行香子》 [ 宋 ] 苏轼</p><p class="ql-block">清夜无尘,月色如银,酒斟时须满十分;</p><p class="ql-block">浮名浮利、休去劳神!似隙中驹、石中火、梦中身,虽抱文章,开口谁亲?且陶陶乐取天真。几时归去做个闲人,背一张琴、一壶酒、一溪云。</p> <p class="ql-block">2.19<span style="font-size: 18px;">《列子·宥坐》</span></p><p class="ql-block">孔子曰:“聪明圣知,守之以愚;功被天下,守之以让;勇力抚世,守之以怯,富有四海,守之以谦:此所谓挹而损之之道也。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.20 《定风波·莫听穿林打叶声 》[ 宋 ]苏轼</p><p class="ql-block">三月七日,沙湖道中遇雨。雨具先去,同行皆狼狈,余独不觉。已而遂晴,故作此词。莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。料峭春风吹酒醒,微冷,山头斜照却相迎。回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.21《望江南·超然台作》[ 宋 ] 苏轼</p><p class="ql-block">春未老,风细柳斜斜。试上超然台上望,半壕春水一城花。烟雨暗千家。</p><p class="ql-block">寒食后,酒醒却咨嗟。休对故人思故国,且将新火试新茶。诗酒趁年华。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.22<span style="font-size: 18px;">《论语·学而篇》</span></p><p class="ql-block">子曰:“君子食无求饱,居无求安,敏于事而慎于言,就有道而正焉,可谓好学也已。” 子贡曰:“贫而无谄,富而无骄!何如?”子曰:“可也。未若贫而乐,富而好礼者也。”子贡曰:“《诗》云:‘如切如磋,如琢如磨’,其斯之谓与?”子曰:“赐也,始可与言《诗》已矣,告诸往而知来者。” 子曰:“不患人之不己知,患不知人也。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.23《论语 为政篇》</p><p class="ql-block">子曰:“为政以德,譬如北辰,居其所而众星共之。” 子曰:“《诗》三百,一言以蔽之,曰:‘思无邪’。” 子曰:“道之以政,齐之以刑,民免而无耻。道之以德,齐之以礼,有耻且格。” 子曰:“吾十有五而志于学,三十而立,四十而不惑,五十而知天命,六十而耳顺,七十而从心所欲,不逾矩。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.24<span style="font-size: 18px;">《论语·为政篇》</span></p><p class="ql-block">孟懿子问孝,子曰:“无违。”樊迟御,子告之曰:“孟孙问孝于我,我对曰‘无违’。”樊迟曰:“何谓也?”子曰:“生,事之以礼;死,葬之以礼,祭之以礼。” 孟武伯问孝。子曰:“父母唯其疾之忧。” 子游问孝。子曰:“今之孝者,是谓能养。至于犬马,皆能有养;不敬,何以别乎?” 子夏问孝。子曰:“色难。有事,弟子服其劳;有酒食,先生馔,曾是以为孝乎?” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.25《论语.为政篇》</p><p class="ql-block">子曰:“吾与回言终日,不违,如愚。退而省其私,亦足以发,回也不愚。” 子曰:“视其所以,观其所由,察其所安,人焉廋哉?人焉廋哉?” 子曰:“温故而知新,可以为师矣。” 子曰:“君子不器。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.26《观潮》苏轼 〔宋代〕</p><p class="ql-block">庐山烟雨浙江潮,未至千般恨不消。</p><p class="ql-block">到得还来别无事,庐山烟雨浙江潮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">2.28《中庸.第一章》</p><p class="ql-block">喜、怒、哀、乐之未发,谓之中。发而皆中节,谓之和。中也者,天下之大本也。</p><p class="ql-block">和也者,天下之达道也。 </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.01<span style="font-size: 18px;">《中庸·第二十章》</span></p><p class="ql-block">故君子,不可以不修身。思修身,不可以不事亲。思事亲,不可以不知人。思知人,不可以不知天。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.02 <span style="font-size: 18px;">《道德经·第七十七章》</span></p><p class="ql-block">天之道,其犹张弓欤?高者抑之,下者举之;有余者损之,不足者补之。天之道,损有余而补不足。人之道,则不然,损不足以奉有余。孰能有余以奉天下,唯有道者。是以圣人为而不恃,功成而不处,其不欲见贤邪。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.3<span style="font-size: 18px;">《论语·述而篇》</span></p><p class="ql-block">叶公问孔子于子路,子路不对。子曰:“女奚不曰:其为人也,发愤忘食,乐以忘忧,不知老之将至云尔。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.04《冬至吟 》[ 宋 ] 邵雍</p><p class="ql-block">冬至子之半,天心无改移。</p><p class="ql-block">一阳初动处,万物未生时。</p><p class="ql-block">玄酒味方淡,大音声正希。</p><p class="ql-block">此方如不信,更请问庖牺。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.05 <span style="font-size: 18px;">清·刘熙载《书概》</span></p><p class="ql-block">书,如也。如其学,如其才,如其志,总之曰如其人而已。贤哲之书温醇,俊雄之书沈毅,畸士之书历落,才子之书秀颖。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.06《题都城南庄》[ 唐 ] 崔护</p><p class="ql-block">去年今日此门中,人面桃花相映红。</p><p class="ql-block">人面不知何处去,桃花依旧笑春风。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.07<span style="font-size: 18px;">《论语·卫灵公》</span></p><p class="ql-block">子曰:“可与言而不与之言,失人;不可与言而与之言,失言。知者不失人亦不失言。” </p><p class="ql-block">参考译文</p><p class="ql-block">孔子说:“可以同他交谈却没有谈,这就是错失了人才;不可以同他交谈却要与他交谈,这就是说错了话。有智慧的人既不失去朋友,又不说错话。”</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.08 <span style="font-size: 18px;">明·罗贯中《三国演义·定三分亮出茅庐》</span></p><p class="ql-block">大梦谁先觉?平生我自知。草堂春睡足,窗外日迟迟。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.10 清·曾国藩《冰鉴》</p><p class="ql-block">语云:“脱谷为糠,其髓斯存。”神之谓也。“山骞不崩,唯石为镇。”骨之谓也。</p><p class="ql-block">一身精神,具乎两目;一身骨相,具乎面部。他家兼论形骸,文人先观神骨。开门见山,此为第一。</p> <p class="ql-block">3.11<span style="font-size: 18px;">《素问·脏气法时论》</span></p><p class="ql-block">毒药攻邪,五谷为养,五果为助,五畜为益,五菜为充,气味合而服之,以补精益气。此五者,有辛酸甘苦咸,各有所利,或散或收,或缓或急,或坚或耎,四时五脏,病随五味所宜也。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.12《读书》陆九渊 〔宋代〕</p><p class="ql-block">读书切戒在慌忙,涵泳工夫兴味长。</p><p class="ql-block">未晓不妨权放过,切身须要急思量。</p><p class="ql-block">【参考译文】</p><p class="ql-block">读书一定要戒除慌慌忙忙的习惯,潜心体会就会感到兴味无穷。有些不懂的地方不妨暂且放过,一旦自己有了切身体会的时候立即结合所学,认真思考。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.13<span style="font-size: 18px;">《论语·季氏篇》</span></p><p class="ql-block">孔子曰:“君子有九思:视思明,听思聪,色思温,貌思恭,言思忠,事思敬,疑思问,忿思难,见得思义。” </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.14 <span style="font-size: 18px;">南宋·陆九渊《陆九渊集》</span></p><p class="ql-block">四方上下曰宇,往古来今曰宙。宇宙便是吾心,吾心便是宇宙。千万世之前有圣人出焉,同此心同此理也。千万世之后有圣人出焉,同此心同此理也。东南西北海有圣人出焉,同此心同此理也。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.15《颂古五十七首.其一》宋 · 释道昌</p><p class="ql-block">高高山顶立,深深海底行。新松趁岭种,芳草绕池生。手不攀枝,脚不踏树。口里衔得,当头蹉路。问著西来对不对,罚钱依旧有人悔。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.16《虞美人·听雨》[ 宋 ] 蒋捷</p><p class="ql-block">少年听雨歌楼上。红烛昏罗帐。壮年听雨客舟中。江阔云低、断雁叫西风。而今听雨僧庐下。鬓已星星也。悲欢离合总无情。一任阶前、点滴到天明。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.17<span style="font-size: 18px;">《礼记·中庸》</span></p><p class="ql-block">天命之谓性,率性之谓道,修道之谓教。道也者,不可须臾离也;可离非道也。是故君子戒慎乎其所不睹,恐惧乎其所不闻。莫见乎隐,莫显乎微,故君子慎其独也。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.18《思帝乡·春日游》[ 唐 ]韦庄</p><p class="ql-block">春日游,杏花吹满头。</p><p class="ql-block">陌上谁家年少,足风流?</p><p class="ql-block">妾拟将身嫁与,一生休。</p><p class="ql-block">纵被无情弃,不能羞。</p> <p class="ql-block">3.19《鸟鸣涧》[ 唐 ] 王维</p><p class="ql-block">人闲桂花落,夜静春山空。</p><p class="ql-block">月出惊山鸟,时鸣春涧中。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.20<span style="font-size: 18px;">《论语·述而》</span></p><p class="ql-block">子谓颜渊曰:“用之则行,舍之则藏,惟我与尔有是夫! ”</p><p class="ql-block">参考译文:</p><p class="ql-block">孔子对颜渊说:“被任用就推行自己的主张,不被任用就收起自己的主张,只有我和你能做到这样!”</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.22《怨郎诗》[ 汉 ] 卓文君</p><p class="ql-block">一朝别后,二地相悬。只说是三四月,又谁知五六年?七弦琴无心弹,八行书无可传。九连环从中折断,十里长亭望眼欲穿。百思想,千系念,万般无奈把郎怨。</p><p class="ql-block">万语千言说不完,百无聊赖,十依栏杆。</p><p class="ql-block">重九登高看孤雁,八月仲秋月圆人不圆。</p><p class="ql-block">七月半,秉烛烧香问苍天。六月三伏天,人人摇扇我心寒。五月石榴红似火,偏遇阵阵冷雨浇花端。四月枇杷未黄,我欲对镜心意乱。忽匆匆,三月桃花随水转。飘零零,二月风筝线儿断。噫,郎呀郎,巴不得下一世,你为女来我做男。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.23《江雪》[ 唐 ] 柳宗元</p><p class="ql-block">千山鸟飞绝,万径人踪灭。</p><p class="ql-block">孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.24《满庭芳·静夜思》辛弃疾 〔宋代〕</p><p class="ql-block">云母屏开,珍珠帘闭,防风吹散沉香。离情抑郁,金缕织硫黄。柏影桂枝交映,从容起,弄水银堂。连翘首,惊过半夏,凉透薄荷裳。</p><p class="ql-block">一钩藤上月,寻常山夜,梦宿沙场。早已轻粉黛,独活空房。欲续断弦未得,乌头白,最苦参商。当归也!茱萸熟,地老菊花黄。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.25《礼记·中庸》</p><p class="ql-block">故君子尊德性而道问学;致广大而尽精微;极高明而道中庸;温故而知新,敦厚以崇礼。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.26 明代王阳明 《传习录·黄修易录》</p><p class="ql-block">诸君只要常常怀个‘遁世无闷,不见是而无闷’之心,依此良知忍耐做去,不管人非笑,不管人毁谤,不管人荣辱,任他功夫有进有退,我只是这致良知的主宰不息,久久自然有得力处,一切外事亦自能不动。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.27<span style="font-size: 18px;">老子《道德经·第三十三章》</span></p><p class="ql-block">知人者智,自知者明。胜人者有力,自胜者强。知足者富,强行者有志。不失其所者久。死而不亡者寿。</p><p class="ql-block">【参考译文】</p><p class="ql-block">能知人,是智慧的。能自知,是高明的。</p><p class="ql-block">能胜别人,是有力量的。能自胜,是坚强的。能知足,是富有的。能自强,是有志气的。能不失其根本,能得长久。死后精神不死,才是真正的长寿</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.29《冬夜寄温飞卿》[ 唐 ] 鱼玄机</p><p class="ql-block">苦思搜诗灯下吟,不眠长夜怕寒衾。</p><p class="ql-block">满庭木叶愁风起,透幌纱窗惜月沈。</p><p class="ql-block">疏散未闲终遂愿,盛衰空见本来心。</p><p class="ql-block">幽栖莫定梧桐处,暮雀啾啾空绕林。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.30<span style="font-size: 18px;">《庄子·大宗师》</span></p><p class="ql-block">仲尼蹴然曰:“何谓坐忘?”颜回曰:“堕肢体,黜聪明,离形去智,同于大通,此谓坐忘。”仲尼曰:“同则无好也,化则无常也。而果其贤乎!丘也请从而后也。” </p><p class="ql-block">【参考译文】</p><p class="ql-block">孔子惊奇而变容地说:“什么叫做静坐而忘掉一切呢?”颜回说:“毁废形体,泯灭见闻,抛弃形智,与大道浑然一体,这就叫做静坐而忘掉一切。”孔子说:“与大道浑同则无偏好,顺应大道的变化就不会滞守常理。你果真成为贤人了啊!那我孔丘也要修道而步你后尘了。” </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">3.31<span style="font-size: 18px;">《中庸·第一章》</span></p><p class="ql-block">道也者,不可须臾离也,可离非道也。</p><p class="ql-block"><span style="font-size: 18px;">《庄子·内篇·养生主》</span></p><p class="ql-block">吾生也有涯,而知也无涯。以有涯随无涯,殆已。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>