小眼睛看世界——赏雪、吟诗、听故事

快马加鞭

<p class="ql-block">  西安被迫按下了暂停键,随即,街道静了下来,校园静了下来,商场静了下来,整个城市都静了下来。</p><p class="ql-block"> 就在这静谧当中,2021年的第一场雪也悄然来临,雪花静静,漫天飞舞,如天女散花,飘飘洒洒,弥漫天空;又如朵朵芦花,无声无息,随风降落。一会儿,草地上,树叶上,已经白茫茫的。</p><p class="ql-block"> 今天,就让我们一起伴随着二年级四班小豆丁的脚步走进雪的世界,一起去感受古代文人眼中的雪之意趣。</p> 赏雪 吟诗 <p class="ql-block"> 夜雪&nbsp;</p><p class="ql-block"> 唐 ·&nbsp;白居易</p><p class="ql-block"> 已讶衾枕冷, 复见窗户明。</p><p class="ql-block"> 夜深知雪重, 时闻折竹声。</p> <p class="ql-block"> 雪后雨作</p><p class="ql-block"> 宋代,范成大</p><p class="ql-block"> 瑞叶飞来麦已青,</p><p class="ql-block"> 更烦膏雨发欣荣。</p><p class="ql-block"> 东风不是厌滕六,</p><p class="ql-block"> 却怕雪天容易晴。</p> <p class="ql-block"> 雪&nbsp;</p><p class="ql-block"> 宋 ·&nbsp;尤袤</p><p class="ql-block"> 睡觉不知雪,但惊窗户明。</p><p class="ql-block"> 飞花厚一尺,和月照三更。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"> 江雪&nbsp;</p><p class="ql-block"> 唐 ·&nbsp;柳宗元</p><p class="ql-block"> 千山鸟飞绝, 万径人踪灭。</p><p class="ql-block"> 孤舟蓑笠翁, 独钓寒江雪。</p> <p class="ql-block"> 逢雪宿芙蓉山主人&nbsp;</p><p class="ql-block"> 唐 ·&nbsp;刘长卿</p><p class="ql-block"> 日暮苍山远,天寒白屋贫。</p><p class="ql-block"> 柴门闻犬吠,风雪夜归人。</p> <p class="ql-block"> 对雪&nbsp;</p><p class="ql-block"> 唐 ·&nbsp;高骈</p><p class="ql-block"> 六出飞花入户时,</p><p class="ql-block"> 坐看青竹变琼枝。</p><p class="ql-block"> 如今好上高楼望,</p><p class="ql-block"> 盖尽人间恶路岐。</p> <p class="ql-block"> 白雪歌送武判官归京</p><p class="ql-block"> 唐 岑参</p><p class="ql-block"> 北风卷地白草折,胡天八月即飞雪。</p><p class="ql-block"> 忽如一夜春风来,千树万树梨花开。</p><p class="ql-block"> 散入珠帘湿罗幕,狐裘不暖锦衾薄。</p><p class="ql-block"> 将军角弓不得控,都护铁衣冷难着。</p><p class="ql-block"> 瀚海阑干百丈冰,愁云惨淡万里凝。</p><p class="ql-block"> 中军置酒饮归客,胡琴琵琶与羌笛。</p><p class="ql-block"> 纷纷暮雪下辕门,风掣红旗冻不翻。</p><p class="ql-block"> 轮台东门送君去,去时雪满天山路。</p><p class="ql-block"> 山回路转不见君,雪上空留马行处</p> <p class="ql-block"> 十二月十五夜&nbsp;</p><p class="ql-block"> 清 ·&nbsp;袁枚</p><p class="ql-block"> 沉沉更鼓急,渐渐人声绝。</p><p class="ql-block"> 吹灯窗更明,月照一天雪。</p> <p class="ql-block"> 雪竹</p><p class="ql-block"> 明 朱元璋&nbsp;</p><p class="ql-block"> 雪压竹枝低,虽低不着泥。</p><p class="ql-block"> 一朝红日出,依旧与天齐。</p> <p class="ql-block"> 山中雪后</p><p class="ql-block"> 清 郑燮</p><p class="ql-block"> 早起开门雪满山,</p><p class="ql-block"> 雪晴云淡日光寒。</p><p class="ql-block"> 檐流未滴梅花冻,</p><p class="ql-block"> 一种清孤不等闲。</p> 画雪 <p class="ql-block">  在大诗人的笔下,我们找到了一个又一个雪的雅称。</p> 听故事 <p class="ql-block">  有一年冬日,谢安在家为子侄辈讲诗论文。忽然,天空飘起了雪花,他便依着此时景色题了句诗:“白雪纷纷何所似?”谢朗见状很快接韵:“撒盐空中差可拟。”</p><p class="ql-block"> 谢朗“少有文名”,也是罕见的人才了,仓促之下,接续之句也并非没有可取之处,可是妹妹谢道韫就觉得这句不太好,差了那么一点韵味,便随口和了一句:“未若柳絮因风起。”想来也是,撒盐亦可,但未免太实在了;相比之下,迎风飞舞的柳絮就多了几分飘摇之态、朦胧之美。</p><p class="ql-block"> 谢安闻此大笑。自然,他也觉得侄女的文采在侄子之上。这则典故,经过刘义庆之手流传后世。</p> 做诗 <p class="ql-block">  雪花让古城西安拥有了冬的韵味,可最美的身影还是在漫天飞雪中无所畏惧的白衣天使。</p><p class="ql-block"> 孩子们敬仰他们!</p><p class="ql-block"> 孩子们更要歌颂他们!</p> <p class="ql-block">  冬夜的微凉,最终消融在孩子诗句的温暖里。</p><p class="ql-block"> 疾病的无情,最终会消失在万众一心的团结里。</p><p class="ql-block"> 西安加油!加油西安!</p>

西安

雪花

赏雪

谢朗

撒盐

飞花

柳絮

飞雪

下来

吟诗