窗外李花放

鸥鹭(风光画意摄影+歌者)

<p class="ql-block">入春的李花飘飘洒洒、翩然起舞,如白色的绒花般轻轻的飘下,伴着清晨的阳光,一地纯白,纷纷娆娆,美轮美奂。</p> <p class="ql-block">我想起“李花怒放一树白”这句诗,就会想起唐代大诗人李白。查阅了相关资料,古诗人为李花写的诗还是不少,我也算是长了见识……</p> <p class="ql-block">春风送暖百花开,迎春绽金它先来。火烧杏林红霞落,李花怒放一树白。其中“李花怒放一树白”是李白准备上学时父母为其起名字,七岁的李白脱口而出的一句诗。</p> <p class="ql-block">为李花而作的古诗也不少:</p><p class="ql-block">《李花》</p><p class="ql-block">唐代: 李商隐</p><p class="ql-block">李径独来数,愁情相与悬。自明无月夜,强笑欲风天。</p><p class="ql-block">减粉与园箨,分香沾渚莲。徐妃久已嫁,犹自玉为钿。</p> <p class="ql-block">《李花》</p><p class="ql-block">宋代: 王安石</p><p class="ql-block">朝摘桃花红破萼,莫摘李花繁满枝,客心浩荡东风急,把酒看花能几时。</p> <p class="ql-block">《惜栯李花》</p><p class="ql-block">唐代: 白居易</p><p class="ql-block">树小花鲜妍,香繁条软弱。</p><p class="ql-block">高低二三尺,重叠千万萼。</p><p class="ql-block">朝艳蔼霏霏,夕凋纷漠漠。</p><p class="ql-block">辞枝朱粉细,覆地红绡薄。</p><p class="ql-block">由来好颜色,尝苦易销铄。</p><p class="ql-block">不见茛荡花,狂风吹不落。</p> <p class="ql-block">《李花二首》</p><p class="ql-block">唐代: 韩愈</p><p class="ql-block">平旦入西园,梨花数株若矜夸。旁有一株李,</p><p class="ql-block">颜色惨惨似含嗟。问之不肯道所以,独绕百匝至日斜。</p> <p class="ql-block">忽忆前时经此树,正见芳意初萌牙。奈何趁酒不省录,</p><p class="ql-block">不见玉枝攒霜葩。泫然为汝下雨泪,无由反旆羲和车。</p><p class="ql-block">东风来吹不解颜,苍茫夜气生相遮。冰盘夏荐碧实脆,</p><p class="ql-block">斥去不御惭其花。</p><p class="ql-block">当春天地争奢华,洛阳园苑尤纷拏。谁将平地万堆雪,</p><p class="ql-block">剪刻作此连天花。日光赤色照未好,明月暂入都交加。</p><p class="ql-block">夜领张彻投卢仝,乘云共至玉皇家。长姬香御四罗列,</p><p class="ql-block">缟裙练帨无等差。静濯明妆有所奉,顾我未肯置齿牙。</p><p class="ql-block">清寒莹骨肝胆醒,一生思虑无由邪。</p> <p class="ql-block">《李花赠张十一署》</p><p class="ql-block">唐朝·韩愈</p><p class="ql-block">江陵城西二月尾,花不见桃惟见李。 风揉雨练雪羞比,波涛翻空杳无涘。 君知此处花何似? 白花倒烛天夜明,群鸡惊鸣官吏起。 金乌海底初飞来,朱辉散射青霞开。</p> <p class="ql-block">《望人家桃李花》</p><p class="ql-block">(唐) 贺知章</p><p class="ql-block">桃花红兮李花白,</p><p class="ql-block">照灼城隅复南陌。</p><p class="ql-block">千年万年不凋落,</p><p class="ql-block">还将桃李更相宜。</p> <p class="ql-block">《李》</p><p class="ql-block">东坡先生</p><p class="ql-block">不得梨英软,</p><p class="ql-block">应惭梅萼红。</p><p class="ql-block">西园有千竹,</p><p class="ql-block">淡伫更纤秾。</p> <p class="ql-block">《李花》</p><p class="ql-block">朝代:宋·李复</p><p class="ql-block">桃花争红色空深,李花浅白开自好。</p><p class="ql-block">立日含青意涩缩,今晨碎玉乱高杪。</p><p class="ql-block">暖风借助开更多,余阴郁芘花还少。</p><p class="ql-block">天晴不愁不烂漫,后花开时先已老。</p> <p class="ql-block">《李花》</p><p class="ql-block">宋 司马光</p><p class="ql-block">嘉李繁相倚,园林澹泊春。</p><p class="ql-block">齐纨剪衣薄,吴伫下机新。</p><p class="ql-block">色与晴光乱,香和露气匀。</p><p class="ql-block">望中皆玉树,环堵不为贫。</p> <p class="ql-block">《李花已尽再用前韵末章专属蒙景明资一笑也》</p><p class="ql-block">宋 冯时行</p><p class="ql-block">向来风前见桃李,今日纷纷落风尾。</p><p class="ql-block">老人於花亦何有,不用天公事嗔喜。</p><p class="ql-block">漫天高跨风力长,更飞急雨湔余香。</p><p class="ql-block">雪儿歌底踏舞马,燕子泥边随滥觞。</p><p class="ql-block">明妆皎皎争前列,触手还羞疑不洁。</p><p class="ql-block">芳菲已断阳台梦,只有消烦嚼冰雪。</p><p class="ql-block">明年祢应花更奇,岂无方略留春辉。</p><p class="ql-block">欲作短章凭阿素,只待西邻之子归。</p> <p class="ql-block">《上元后一日往山庄访子仁,中涂望见庄里李花二首》</p><p class="ql-block">宋 杨万里</p><p class="ql-block">其一</p><p class="ql-block">庄里李花何似生,</p><p class="ql-block">山头转处最分明。</p><p class="ql-block">轿中举首聊东望,</p><p class="ql-block">不见花枝见雪城。</p> <p class="ql-block">其二</p><p class="ql-block">李花十里纵长围,</p><p class="ql-block">漏出桃花片子儿。</p><p class="ql-block">千丈越罗初水冻,</p><p class="ql-block">中间一点涴燕脂。</p> <p class="ql-block">《吴门晚泊寄句曲道友》</p><p class="ql-block">年代: 唐 作者: 罗隐</p><p class="ql-block">采香径在人不留,采香径下停叶舟。桃花李花斗红白,</p><p class="ql-block">山鸟水鸟自献酬。十万梅鋗空寸土,三分孙策竟荒丘。</p><p class="ql-block">未知到了关身否,笑杀雷平许远游。</p> <p class="ql-block">《寒食日出游》</p><p class="ql-block">年代: 唐 作者: 韩愈</p><p class="ql-block">李花初发君始病,我往看君花转盛。走马城西惆怅归,</p><p class="ql-block">不忍千株雪相映。迩来又见桃与梨,交开红白如争竞。</p><p class="ql-block">可怜物色阻携手,空展霜缣吟九咏。纷纷落尽泥与尘,</p><p class="ql-block">不共新妆比端正。桐华最晚今已繁,君不强起时难更。</p><p class="ql-block">关山远别固其理,寸步难见始知命。忆昔与君同贬官,</p><p class="ql-block">夜渡洞庭看斗柄。岂料生还得一处,引袖拭泪悲且庆。</p> <p class="ql-block">各言生死两追随,直置心亲无貌敬。念君又署南荒吏,</p><p class="ql-block">路指鬼门幽且夐。三公尽是知音人,曷不荐贤陛下圣。</p><p class="ql-block">囊空甑倒谁救之,我今一食日还并。自然忧气损天和,</p><p class="ql-block">安得康强保天性。断鹤两翅鸣何哀,絷骥四足气空横。</p><p class="ql-block">今朝寒食行野外,绿杨匝岸蒲生迸。宋玉庭边不见人,</p><p class="ql-block">轻浪参差鱼动镜。自嗟孤贱足瑕疵,特见放纵荷宽政。</p><p class="ql-block">饮酒宁嫌盏底深,题诗尚倚笔锋劲。明宵故欲相就醉,</p><p class="ql-block">有月莫愁当火令。</p> <p class="ql-block">《渔家傲·二月江南山水路》</p><p class="ql-block">年代: 唐 作者: 吕岩</p><p class="ql-block">二月江南山水路。李花零落春无主。</p><p class="ql-block">一个鱼儿无觅处。风和雨。玉龙生甲归天去。</p> <p class="ql-block">《李花》</p><p class="ql-block">唐 李白</p><p class="ql-block">春国送暖百花开,</p><p class="ql-block">迎春绽金它先来。</p><p class="ql-block">火烧叶林红霞落,</p><p class="ql-block">李花怒放一树白。</p> <p class="ql-block">《过萧尚书故居见李花,感而成咏》</p><p class="ql-block">唐朝·刘长卿</p><p class="ql-block">手植已芳菲,心伤故径微。往年啼鸟至,今日主人非。 满地谁当扫,随风岂复归。空怜旧阴在,门客共沾衣。</p> <p class="ql-block">怪不得李花代表纯洁。俗话说:“桃李不言,下自成蹊”,从汉代开始,李花便与桃花齐名,深受人们的喜爱。</p>