宋词精选(五): 田园风光

风胡

<h5>不知何时,归园田居成了士大夫的精神归宿。</h5><div><br></div><div><h5>宁愿安于清贫,不肯苟且偷安。回归山林,感受山野间的宁静,融入自然,领悟悲喜人生。</h5></div><div><br></div><div><h5 style="text-align: center;"><font color="#ed2308">【浣溪沙 · 软草平莎过雨新】</font></h5><div><font color="#ed2308"><br></font></div><h5 style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b">苏 轼</font></h5><div><br></div><h5 style="text-align: left;"><font color="#9b9b9b">软草平莎过雨新,轻沙走马路无尘。何时收拾耦耕身?</font></h5></div><div><br><h5 style="text-align: left;"><font color="#9b9b9b">日暖桑麻光似泼,风来蒿艾气如薰。使君元是此中人。</font></h5></div> <h5>仲夏时节,午后的阳光,雨后的桑麻,艾蒿的熏香,一幅浓馥的田园山水画画卷。</h5><div><br></div><div><h5>没有残花飘零的风景依然令人着迷。</h5><div><br></div><h5>这首浣溪沙是苏轼四十三岁任徐州知州时所作。</h5></div><div><br></div><h5>当时他的仕途还算平顺,自然有此闲情逸致欣赏身边的美景,当他被贬黄州时,看到的又是什么样的景象呢?</h5><div><br></div><div><h5 style="text-align: center;"><font color="#ed2308">【浣溪沙 · 山下兰芽短浸溪】</font></h5><div><font color="#ed2308"><br></font></div><h5 style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b">苏 轼</font></h5></div><div><br><h5 style="text-align: left;"><font color="#9b9b9b">山下兰芽短浸溪,松间沙路净无泥,萧萧暮雨子规啼。</font></h5><div style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b"><br></font></div><h5 style="text-align: left;"><font color="#9b9b9b">谁道人生无再少?门前流水尚能西!休将白发唱黄鸡。</font></h5></div><div><font color="#9b9b9b"><br></font></div><h5>苏轼被贬黄州期间,物质生活是比较艰苦的,但他的人生态度依然乐观。</h5><div><br></div><h5>常说,时光匆匆如流水,可东坡不以为然,细水长流,青春常在,这不就是我们所期望的吗?</h5><div><br></div><div><h5 style="text-align: center;"><font color="#ed2308">【西江月 · 照野弥弥浅浪】</font></h5><div><font color="#ed2308"><br></font></div><h5 style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b">苏 轼</font></h5></div><div><br><h5 style="text-align: left;"><font color="#9b9b9b">照野弥弥浅浪,横空隐隐层霄。障泥未解玉骢骄,我欲醉眠芳草。</font></h5></div><div style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b"><br></font></div><h5 style="text-align: left;"><font color="#9b9b9b">可惜一溪风月,莫教踏碎琼瑶。解鞍欹枕绿杨桥,杜宇一声春晓。</font></h5><div><br></div> <h5></h5><h5>镜中花,水中月,本是虚幻之物,可人世间哪有不被毁坏的东西呢,更何况是芳草边的一溪风月。</h5><div><br></div><h5>若是风平浪静,踏碎的琼瑶仍能破镜重圆。</h5><div><br></div><h5>有形之物,一旦破碎,就难再复原。</h5><div><br><h5>现实总会令人遗憾,与其隔空哀叹,不如醉眠芳草,这就是苏轼的豁达。</h5></div><div><br></div><div><h5 style="text-align: center;"><font color="#ed2308">【西江月 · 夜行黄沙道中】</font></h5><div><font color="#ed2308"><br></font></div><h5 style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b">辛弃疾</font></h5></div><div><br><h5 style="text-align: left;"><span style="color: rgb(155, 155, 155);">明月别枝惊鹊,清风半夜鸣蝉。稻花香里说丰年,听取蛙声一片。 </span></h5></div><div><div style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b"><br></font></div><font color="#9b9b9b"><h5 style="text-align: left;">七八个星天外,两三点雨山前。旧时茅店社林边,路转溪桥忽见。</h5></font></div> <h5 style="text-align: left;">星夜随风潜入夜,斜枝秋蝉伴鹊鸣。</h5><h5><div style="text-align: center;"><br></div></h5><h5 style="text-align: left;">门前路转西桥现,窗外十里稻花香。</h5><br><h5>除了慷慨激昂的壮语,辛弃疾的田园诗也别有一番风味。</h5><h5><br></h5><h5>与苏轼相比,节奏更为清新明快,意境不同凡响。</h5><div><br></div><div><h5 style="text-align: center;"><font color="#ed2308">【清平乐 · 村居】</font></h5><div style="text-align: center;"><font color="#ed2308"><br></font></div><h5 style="text-align: center;"><font color="#9b9b9b">辛弃疾</font></h5></div><div><br><h5 style="text-align: left;"><font color="#9b9b9b">茅檐低小,溪上青青草。醉里吴音相媚好,白发谁家翁媪? </font></h5></div><div><br><h5 style="text-align: left;"><span style="color: rgb(155, 155, 155);">大儿锄豆溪东,中儿正织鸡笼。最喜小儿亡赖,溪头卧剥莲蓬。</span></h5></div> <h5>秀美的山水,富饶的村落,自在的生活。</h5><div><br></div><h5>归园田居是一种生活态度,更是对人生的领悟。</h5><div><br></div><h5>比起官场上的勾心斗角要安逸的多。舍得,有舍才有得,执迷眼前,必然忘却了身后的风景。</h5><div><br></div><h5>小儿的率性自然,其实是作者内心纯真的真实写照。</h5>