<p><b style="font-size: 20px;"> </b></p><p><b style="font-size: 20px;"> 静</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;"> 文/孙晓先</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;"> 此美篇第一幅照片是我最喜欢的艺术品,它来自网络,作者不详,但拍摄者把生命中的灵魂真实的再现,让我久久不能释怀。</b></p><p><b style="font-size: 20px;"> 这是繁华落尽后的安静,它经历过什么,欣赏人都会在心里找到答案,不必重复,因为生命是相通的,无论是自然还是人生。</b></p><p><b style="font-size: 20px;"> 几年前为此图写了几句现代诗,今天读了作家史铁生散文《二姥姥》,让我又想起了这幅照片,随即写下这首醉太平,所有的感慨都在文字中,特做此美篇。</b></p><p><b style="font-size: 20px;"> ——2020年12月23日</b></p><p><br></p> <p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">醉太平.一池旧芳</b></p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">文/孙晓先</b></p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">初冬淡妆,孤云白霜。</b></p><p style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">随风漫步村塘,见荷枯叶殇。</b></p><p style="text-align: center;"><br></p><p style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">春迟夏忙,红羞绿扬。</b></p><p style="text-align: center;"><b style="font-size: 20px;">几番秋雨徜徉, 剩一池旧芳。</b></p><p><br></p> <p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">这一季</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">文/孙晓先</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">雪 纷纷在空中嘻戏,</b></p><p><b style="font-size: 20px;">瓣蕊轻轻打开自己。</b></p><p><b style="font-size: 20px;">落在凡尘的瞬间,</b></p><p><b style="font-size: 20px;">似云似雾悄无声息。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">细瘦的腰肢透出了倦意,</b></p><p><b style="font-size: 20px;">一簇温柔被慢慢托起。</b></p><p><b style="font-size: 20px;">远去了枯萎的哀愁,</b></p><p><b style="font-size: 20px;">映衬的是风骨和刚毅。</b></p><p><br></p><p><b style="font-size: 20px;">阳光 总会照到这里,</b></p><p><b style="font-size: 20px;">雪 已零落成泥。</b></p><p><b style="font-size: 20px;">看到一塘碧水了吗?</b></p><p><b style="font-size: 20px;">这一季 凝重美丽。</b></p><p><br></p>