阿梁

柘面闲人

<p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">庚子冬月初一,西北寒流飘然而至,天候突变转冷,上班候等公交,偶遇阿梁。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">阿梁,真名未知,昔前至邻下耍牌,人称阿梁,余亦随此呼,久之顺口。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">时虽寒冬,然其着衣单,内穿薄长袖衣,外披灰旧西装,肩坎尘土斑印,脚着草绿解放鞋,胶边沾新湿泞泥,当为远路徒行。寒风阵起,搓直竖围领,双手紧束裹衣,惟见裤管簌簌颤抖。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">车未至,余询近况,梁长叹息诉:“初夏往闽东修坝三月,余资千元工头不付,更有甚电话关机玩失联,心恶恨之。”</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">话语间,掏老机复试拨工头,闻嘟声有响,顿喜形于色,然数声乃转忙音,责斥工头无良,辛苦血汗薪资,竟置于不顾,余茫怜之,规劝以正道寻助求薪资。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">梁闻之,以为是道,执余手言谢。半刻东站下,渐消人群中。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">余远望削瘦之背影,脑现昔日所见场景。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">时值甲午年秋,梁于南院或洲岭徙罗阳,家有妻女三人,偶有零工为生,劳闲牌娱,多为晚后至邻而耍。初有妻同随,后因其不喜言语而嫌之,弗让其随。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">牌闲之余,梁话语有颇,为工作趣闻,多口若高悬,周边闻者常以不就高低戏语之。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">余有感其辛劳,常劝语:“劳辛,少入而耍。盈不见多利,去之一日白费。”</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">梁笑答:“吾有节肯,非滥赌。再言家有子女嗷养,何敢造次!”</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">余闻其而言,不再作答,心默念:皆为贫家农人出身,犹感知人间疾苦,惟一切遂愿安好!</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">翌年九月,余搬离,偶有逢见梁,其言告曰:“新住交洋,牌娱已戒,勤恳持劳养家。”</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size: 20px;">其后数年未见阿梁。</b></p>