<p><span style="font-size: 15px;">一缕茶香染流年,读书品茶,倚楼听雨,本就是人生寻常,只是我们总是步履太匆忙。</span></p> <p><span style="font-size: 15px;">唐代诗人卢仝诗曰:碧云引风吹不断,白花浮光凝碗面。一碗喉吻润,两碗破孤闷。三碗搜枯肠,唯有文字五千卷。四碗发轻汗,平生不平事,尽向毛孔散,五碗肌骨清,六碗通仙灵。七碗吃不得也,唯觉两腋习习清风生。</span></p> <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">南宋大诗人陆游,到临安,也就是现在的杭州去觐见皇帝时,住在西湖边的客栈中等候召见,写下一首传诵至今的品茶名诗《临安春雨初霁》。</span></p><p><br></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">世味年来薄似纱,谁令骑马客京华。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">小楼一夜听春雨,深巷明朝卖杏花。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">矮纸斜行闲作草,晴窗细乳戏分茶。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">素衣莫起风尘叹,犹及清明可到家。</span></p><p><br></p> <p><span style="font-size: 15px;">宋代杜耒诗:寒夜客来茶当酒,竹炉汤沸火初红。寻常一样窗前月,才有梅花便不同。</span></p> <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">诗仙李白在咏茶名作《赠玉泉仙人掌茶》中写道:</span></p><p><br></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">茗生此中石,玉泉流不歇。根柯洒芳津,采服润肌骨。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">丛老卷绿叶,枝枝相接连。曝成仙人掌,似拍洪崖肩</span></p><p><br></p> <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">晚唐诗人司空图,曾在诗作中如此写道:</span></p><p><br></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">景物诗人见即夸,岂怜高韵说红茶。牡丹枉用三春力,开得方知不是花。</span></p><p><br></p> <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">竹下忘言对紫茶,全胜羽客醉流霞。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">尘心洗尽兴难尽,一树蝉声片影斜。</span></p><p><br></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">唐代诗人钱起的《茶宴》诗,描绘了一幅令人神往的竹林雅境的品茗图,以茶代酒,聚友畅谈,洗净尘心</span></p><p><br></p> <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">兀兀寄形群动内,陶陶任性一生间。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">自抛官后春多醉,不读书来老更闲。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">琴里知闻唯渌水,茶中故旧是蒙山。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">穷通行止长相伴,谁道吾今无往还。</span></p><p><br></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">此诗乃唐代诗人白居易辞官后,赋闲在家所作的《琴茶》诗。表面写自己归隐后的洒脱生活,实际以茶表明自己超然的思想。</span></p><p><br></p> <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">春未老,风细柳斜斜。试上超然台上看,半壕春水一城花。烟雨暗千家。</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">寒食后,酒醒却咨嗟。休对故人思故国,且将新火试新茶。诗酒趁年华。</span></p><p><br></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: 15px;">这是北宋文学家苏轼的词作《望江南·超然台作》。借诗酒茶,表达豁达超脱的人生态度。</span></p><p><br></p>