春天十种心动之美,恰遇宋词......

逍遥乐

<h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a">冰雪消融,溪水潺潺,<br>看到远山渐绿的颜色,那是春的语言;<br>草长莺飞,丝绦拂堤,<br>看到枝头重现的雀跃,那是春的呢喃;<br>向阳草木青,明媚春光暖,<br>春天有太多的面目,<br>十种心动,恰遇宋词...</font></h1><p style="text-align: center;"></h3><p style="text-align: center;"></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在花开蝶忙时的自然灵动。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《行香子》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】秦观<br></font><font color="#39b54a">树绕村庄,水满陂塘。<br></font><font color="#39b54a">倚东风、豪兴徜徉。<br></font><font color="#39b54a">小园几许,收尽春光。<br></font><font color="#39b54a">有桃花红,李花白,菜花黄。<br></font><font color="#39b54a">远远围墙,隐隐茅堂。<br></font><font color="#39b54a">飏青旗、流水桥旁。<br></font></h1><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a">偶然乘兴、步过东冈。<br></font><font color="#39b54a">正莺儿啼,燕儿舞,蝶儿忙。</font></h1><div><font color="#39b54a"><br></font></div><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">词人运用通俗、生动、朴素、清新的语言写景状物;使朴质自然的村野春光随词人轻松的脚步得到展现。全词下笔轾灵,意兴盎然,洋溢着一种由衷的快意和舒畅。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在若有似无时的点点情思。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《蝶恋花》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】苏轼<br></font><font color="#39b54a">花褪残红青杏小。<br></font><font color="#39b54a">燕子飞时,绿水人家绕。<br></font><font color="#39b54a">枝上柳绵吹又少。天涯何处无芳草。<br></font><font color="#39b54a">墙里秋千墙外道。<br></font><font color="#39b54a">墙外行人,墙里佳人笑。<br></font><font color="#39b54a">笑渐不闻声渐悄。多情却被无情恼。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">词人写了春天的景,春天的人,而后者也可以算是一种特殊的景观。词人意欲奋发有为,但终究未能如愿。全词真实地反映了词人的一段心理历程,意境朦胧,令人回味无穷。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在饱经寒霜后的春心复萌。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《蝶恋花》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】李清照<br></font><font color="#39b54a">暖雨晴风初破冻,<br></font><font color="#39b54a">柳眼梅腮,已觉春心动。<br></font><font color="#39b54a">酒意诗情谁与共?泪融残粉花钿重。<br></font><font color="#39b54a">乍试夹衫金缕缝,<br></font><font color="#39b54a">山枕斜欹,枕损钗头凤。<br></font><font color="#39b54a">独抱浓愁无好梦,夜阑犹剪灯花弄。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">暖暖的雨,暖暖的风,送走了些许冬天的寒意。柳叶长出了,梅花怒放了,春天已经来了。端庄的少妇,也被这春意撩拨起了愁怀…</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在绵绵春雨中的相思情长。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《临江仙》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】晏几道<br></font><font color="#39b54a">梦后楼台高锁,酒醒帘幕低垂。<br></font><font color="#39b54a">去年春恨却来时。<br></font><font color="#39b54a">落花人独立,微雨燕双飞。<br></font><font color="#39b54a">记得小苹初见,两重心字罗衣。<br></font><font color="#39b54a">琵琶弦上说相思。<br></font><font color="#39b54a">当时明月在,曾照彩云归。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">“落花人独立,微雨燕双飞”,词人套用前人诗句,将早春刻画成了一副绝美凄艳的画。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在无处不在的尽情写意。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《好事近》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】秦观<br></font><font color="#39b54a">春路雨添花,花动一山春色。<br></font><font color="#39b54a">行到小溪深处,有黄鹂千百。<br></font><font color="#39b54a">飞云当面化龙蛇,夭矫转空碧。<br></font><font color="#39b54a">醉卧古藤阴下,了不知南北。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">这是词作者采用白描的手法写活了一整个春天。一场春雨滋润了万物,促使含苞的山花绽开,山花开得迅速,词人在不知不觉中突然感受到雨露的滋润、春天的美好,喜悦之情溢于言表。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在繁花盛景中的沁凉润透。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《渔家傲》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】朱服<br></font><font color="#39b54a">小雨纤纤风细细,万家杨柳青烟里。<br></font><font color="#39b54a">恋树湿花飞不起,<br></font><font color="#39b54a">愁无比,和春付与东流水。<br></font><font color="#39b54a">九十光阴能有几?金龟解尽留无计。<br></font><font color="#39b54a">寄语东阳沽酒市,<br></font><font color="#39b54a">拼一醉,而今乐事他年泪。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春来临,好风吹,细雨润,满城杨柳,</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">郁郁葱葱,万家屋舍,掩映杨柳的青烟绿雾之中。这首词袭用传统作词法:上片写景,下片写情。结句“而今乐事他年泪”,一意化两,示遣愁不尽,无限感伤。作者亦自以“而今”句为得意之笔。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在悲伤别离中透出的暖人心脾。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《卜算子》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】王观<br></font><font color="#39b54a">水是眼波横,山是眉峰聚。<br></font><font color="#39b54a">欲问行人去那边?眉眼盈盈处。<br></font><font color="#39b54a">才始送春归,又送君归去。<br></font><font color="#39b54a">若到江南赶上春,千万和春住。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">水像美人流动的眼波,山如美人蹙起的眉毛。想问行人去哪里?到山水交汇的地方。刚送走了春天,又要送你回去。假如你到江南,还能赶上春天的话,千万要把春天的景色留住。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在稍瞬即逝后的珍爱怜惜。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《玉楼春》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】宋祁<br></font><font color="#39b54a">东城渐觉风光好。<br></font><font color="#39b54a">縠皱波纹迎客棹。<br></font><font color="#39b54a">绿杨烟外晓寒轻,红杏枝头春意闹。<br></font><font color="#39b54a">浮生长恨欢娱少。<br></font><font color="#39b54a">肯爱千金轻一笑。<br></font><font color="#39b54a">为君持酒劝斜阳,且向花间留晚照。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">早春郊游,地在东城,以东城先得春光。风和日丽,水波不兴。春日载阳,天气渐暖。以“红杏”表春,诗词习见。词人的独得,皆在一个“闹”字。把无声的姿态说成有声的波动,仿佛在视觉里获得听觉的感受。不但使人觉得那杏花红得热烈,甚至还可使人联想到花上蜂蝶飞舞,春鸟和鸣,从而感受到春天带来的活泼生机。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在忘却凡尘时的洒脱恣意。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《采桑子》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】欧阳修<br></font><font color="#39b54a">春深雨过西湖好,百卉争妍。<br></font><font color="#39b54a">蝶乱蜂喧。晴日催花暖欲然。<br></font><font color="#39b54a">兰桡画舸悠悠去,疑是神仙。<br></font><font color="#39b54a">返照波间。水阔风高扬管弦。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">在深春时节百花的争艳那种生命最勃发的时刻,作者却可以让“兰桡画舸悠悠去 ”,享受热闹,却不迎合热闹,“不以物喜,不以己悲 ”,在“疑是神仙”的悠然中,获得了身心最大的愉悦。</font></h3> <p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">春,美在春风十里的柔情款款。</font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><h1 style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><b>《八六子·倚危亭》</b><br></font><font color="#39b54a">【宋】秦观<br></font><font color="#39b54a">倚危亭,恨如芳草,<br></font><font color="#39b54a">萋萋刬尽还生。<br></font><font color="#39b54a">念柳外青骢别后,水边红袂分时,<br></font><font color="#39b54a">怆然暗惊。</font><font color="#39b54a"><br></font><font color="#39b54a">无端天与娉婷,夜月一帘幽梦,<br></font><font color="#39b54a">春风十里柔情。<br></font><font color="#39b54a">怎奈向、欢娱渐随流水,<br></font><font color="#39b54a">素弦声断,翠绡香减,<br></font><font color="#39b54a">那堪片片飞花弄晚,蒙蒙残雨笼晴。<br></font><font color="#39b54a">正销凝,黄鹂又啼数声。</font></h1><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a"><br></font></h3><p style="text-align: center;"><font color="#39b54a">此词为一首怀人之作,适时秦观三十二岁。此词表达作者与他曾经爱恋的一位歌女之间的离别相思之情。全词由情切入,突兀而起,其间绘景叙事,或回溯别前之欢,或追忆离后之苦,或感叹现实之悲,委婉曲折,道尽心中一个“恨”字。</font></h3>