七绝 四首 九九话重阳

踏雪咏梅

<h3>七绝&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 九九又重阳</h3><h3><br></h3><h3>凉云冷叶追秋影,</h3><h3>菊紫茱萸醉暮霞。</h3><h3>莫道颜衰人渐老,</h3><h3>儿孙膝绕话桑麻。</h3> <h3>七绝&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 重 阳</h3><h3><br></h3><h3>青竹曲悠篱菊黄,</h3><h3>冷雨斜风又重阳。</h3><h3>难令天意知人老,</h3><h3>悲叹青丝染白霜。</h3> <h3>七绝&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 重 阳</h3><h3><br></h3><h3>萧瑟秋雨雁两行, </h3><h3>一缕菊香满目黄。</h3><h3>把盏倚栏放眼眺,</h3><h3> 青山依旧又重阳。</h3> <h3>七绝&nbsp;&nbsp;&nbsp; 重阳郊游</h3><h3><br></h3><h3>水秀山明草木寒,</h3><h3>重阳聚首尽欢颜。</h3><h3>流霞红雾清歌醉,</h3><h3>莫道年苍更自宽。</h3>