<h3><font color="#39b54a">🌹题 记 :.</font></h3><h3><font color="#39b54a"> 秋阴不散霜飞晚 留得残荷听雨声</font></h3><h3><font color="#39b54a">夏日的莲花还在记忆中盛开,那时满塘的一片茂盛,</font></h3><h3><font color="#39b54a">经不住秋日轻轻的几阵寒风,就不见了往日的鲜丽艳红,</font></h3><h3><font color="#39b54a">觅不到晴蜓、蝴蝶前来绕茎嬉耍,连活跃的那些水鸟也隐匿似的不知了去向,这是自然之态,和世态炎凉无关。</font></h3><h3><font color="#39b54a"><br></font></h3><h3><font color="#39b54a">池塘里的荷叶已经开始败落,</font></h3><h3><font color="#39b54a">虽有几枝还竭力展示老绿,</font></h3><h3><font color="#39b54a">但挡不住叶脉间渐露渐浓的枯黄和憔悴,</font></h3><h3><font color="#39b54a"> 一个个莲蓬像似泄了气的皮球,垂头丧气。</font></h3><h3><font color="#39b54a">春日的娇嫩和夏日的灿烂,都在水面灰色的云影里慢慢荡漾而淡。</font></h3><h3><font color="#39b54a"><br></font></h3><h3><font color="#39b54a">残缺和清寥也是一种境界,</font></h3><h3><font color="#39b54a">这样的情景不会让所有的人都伤感或孤凄,</font></h3><h3><font color="#39b54a">但也能触动人的神经,引出些美的悸动和遐思来。</font></h3><h3><font color="#39b54a">残荷临水有自己的可心之处,</font></h3><h3><font color="#39b54a">唐代诗人李商隐写过:竹坞无尘水槛清……</font></h3><h3><br></h3><h3><font color="#39b54a">相思迢递隔重城,</font><br></h3><h3><font color="#39b54a">秋阴不散霜飞晚,</font></h3><h3><font color="#39b54a">留得枯荷听雨声,一诗,清爽竹水,</font></h3><h3><font color="#39b54a">遥远念,晚霜阴霾,</font></h3><h3><font color="#39b54a">残荷秋雨,一片深远的清秀而沉静情调……</font></h3><h3><font color="#39b54a"><br></font></h3><h3><br></h3><h3><br></h3><h3> 🍃 🌸 🍃 🌸 🍃 🌸 🍃 🌸 🍃 🌸 🍃 🌸 🍃 🌸 🍃 <br></h3><h3><br></h3><h3><br></h3><h3><font color="#39b54a">🌹图/古诗词/网 络</font></h3><h3><font color="#39b54a">🌹文字编辑/荷花塘</font></h3> <h3><font color="#39b54a">草木知秋,季节无情。</font></h3><h3><font color="#39b54a">用心去品味“留得残荷听雨声”“菊残犹有傲霜枝”的优美意境。</font></h3><h3><font color="#39b54a">在城市,有霓裳倩影车水马龙高楼大厦的繁华热闹;</font></h3><h3><font color="#39b54a">在乡村,有小桥流水麦浪滚滚蛙声一片的淳朴宁静。</font></h3><h3><font color="#39b54a">这就是乐观,这就是幸福。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">秋风秋雨丝丝绵绵,提防秋愁小心思念。</font></h3><h3><font color="#39b54a">雨打残荷枫叶纷飞,欣赏秋韵点缀心扉。</font></h3><h3><font color="#39b54a">衰草枯杨犹带霜痕,小心秋凉披件衣裳。</font></h3><h3><font color="#39b54a">青山绿水古庙黄昏,吟禅席坐缕缕长衫。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">寒塘鹤影思幽静,大暑天里绪飘远。</font></h3><h3><font color="#39b54a">雨打残荷滴点点,半卷古书凭花伞。</font></h3><h3><font color="#39b54a">书童捧来茶半盏,凉风徐来悲画扇。</font></h3><h3><font color="#39b54a">漂泊江湖意疏懒,每天偷得半日闲!</font></h3> <h3><font color="#39b54a">芳心入梦待明春,</font></h3><h3><font color="#39b54a">荷香依稀辨 残影已满塘 欲言复无言。</font> </h3><h3><font color="#39b54a">诸相皆虚妄 秋塘风顿静,柳莠败荷黄,</font></h3><h3><font color="#39b54a">枯叶残梗菡萏香销翠叶残,西风愁起绿波间。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《普天乐·翠荷残》元代:滕宾 原文:翠荷残,苍梧坠。</font></h3><h3><font color="#39b54a">千山应瘦,万木皆稀,蜗角名,蝇头利。</font></h3><h3><font color="#39b54a">输与渊明陶陶醉,尽黄菊围绕东篱。</font></h3><h3><font color="#39b54a">良田数顷,黄牛二只,归去来兮。</font></h3><h3><font color="#39b54a">译文:翠荷凋残,苍梧叶落;山也憔悴消瘦,树林稀疏枯残,</font></h3><h3><font color="#39b54a">俗世的虚名小利皆是过眼云烟。</font></h3><h3><font color="#39b54a">在识时知机,进退行藏的认识上,自己怎能与陶渊明相较。</font></h3><h3><font color="#39b54a">一想到归隐后满目黄菊绕东篱,自耕良田数顷、黄牛一只,就无比向往啊!</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《宿骆氏亭寄怀崔雍崔衮》唐代:李商隐 原文:</font></h3><h3><font color="#39b54a">竹坞无尘水槛清,相思迢递隔重城。</font></h3><h3><font color="#39b54a">秋阴不散霜飞晚,留得枯荷听雨声。</font></h3><h3><font color="#39b54a">译文:竹丛里船坞深静无尘,临水的亭榭分外幽清。</font></h3><h3><font color="#39b54a">相思之情啊飞向远方,可却隔着重重的高城。</font></h3><h3><font color="#39b54a">秋空上阴云连日不散,霜飞的时节也来迟了。</font></h3><h3><font color="#39b54a">留得满地枯残的荷叶,好听深夜萧瑟的雨声。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《赠荷花》唐代:李商隐 </font></h3><h3><font color="#39b54a">原文:世间花叶不相伦,花入金盆叶作尘。</font></h3><h3><font color="#39b54a">惟有绿荷红菡萏,卷舒开合任天真。</font></h3><h3><font color="#39b54a">此花此叶常相映,翠减红衰愁杀人。</font></h3><h3><font color="#39b54a">译文:世上人们对花和叶的说法不同,把花栽在美观的金盆中,</font></h3><h3><font color="#39b54a">却不管花叶让它落在土里变为尘土。</font></h3><h3><font color="#39b54a">只有荷花是红花绿叶相配,荷叶有卷有舒,</font></h3><h3><font color="#39b54a">荷花有开有合,衬托得那样完美自然。</font></h3><h3><font color="#39b54a">荷花与荷叶长期互相交映,当荷叶掉落,荷花凋谢之时,是多么令人惋惜啊。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">曲池荷 唐代:卢照邻 浮香绕曲岸,圆影覆华池。</font></h3><h3><font color="#39b54a">常恐秋风早,飘零君不知。</font></h3><h3><font color="#39b54a">译文 :轻幽的芳香朗绕在弯曲的池岸,圆实的花叶覆盖着美丽的水池。</font></h3><h3><font color="#39b54a">常常担心萧瑟的秋风来得太早,使你来不及饱赏荷花就调落了。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《摊破浣溪沙·菡萏香销翠叶残》五代:李璟 原文:菡萏香销翠叶残,</font></h3><h3><font color="#39b54a">西风愁起绿波间。</font></h3><h3><font color="#39b54a">还与韶光共憔悴,不堪看。</font></h3><h3><font color="#39b54a">细雨梦回鸡塞远,小楼吹彻玉笙寒。</font></h3><h3><font color="#39b54a">多少泪珠何限恨,倚栏干。</font></h3><h3><font color="#39b54a">译文:荷花落尽,香气消散,荷叶凋零,深秋的西风拂动绿水,</font></h3><h3><font color="#39b54a">使人愁绪满怀。</font></h3><h3><font color="#39b54a">美好的人生年华不断消逝。</font></h3><h3><font color="#39b54a">与韶光一同憔悴的人,自然不忍去看。</font></h3><h3><font color="#39b54a">细雨绵绵,梦境中塞外风物缈远。</font></h3><h3><font color="#39b54a">醒来寒笙呜咽之声回荡在小楼中。</font></h3><h3><font color="#39b54a">她含泪倚栏,怀抱无穷幽怨。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">白莲 唐代:陆龟蒙 素蘤多蒙别艳欺,此花真合在瑶池。</font></h3><h3><font color="#39b54a">(真合 一作:端合) 无情有恨何人觉?月晓风清欲堕时。</font></h3><h3><font color="#39b54a">译文: 素雅之花常常要被艳花欺,白莲花总应生长在瑶池里。</font></h3><h3><font color="#39b54a">月儿明风儿清花儿要凋谢,只有恨却无情谁人了解你?...</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《虞美人·扁舟三日秋塘路》宋代:陈与义 原文:扁舟三日秋塘路,</font></h3><h3><font color="#39b54a">平度荷花去。</font></h3><h3><font color="#39b54a">病夫因病得来游,更值满川微雨洗新秋。</font></h3><h3><font color="#39b54a">去年长恨拏舟晚,空见残荷满。</font></h3><h3><font color="#39b54a">今年何以报君恩,一路繁花相送过青墩。</font></h3><h3><font color="#39b54a">译文:</font><span style="color: rgb(57, 181, 74);">划着小舟在荷塘上行驶了三天,小舟在水面上平稳地行进着,两岸的荷花纷纷向后退去。</span></h3><h3><font color="#39b54a">我因为托病假才有机会来此一游,又恰好遇上满川雨后新秋的美丽景色。</font></h3><h3><font color="#39b54a">后悔去年乘船时候太晚,只见得满塘残败的荷花。</font></h3><h3><font color="#39b54a">今年我拿什么来报君的恩情。</font></h3><h3><font color="#39b54a">只好乘船相送,一路繁花到青墩。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《蝶恋花_闺怨夜月楼》元代:曾瑞残荷飐荒凉池畔,</font></h3><h3><font color="#39b54a">衰柳拂斜阳楼观。残而美、而优、而雅,生命的轮回不屈不挠,</font></h3><h3><font color="#39b54a">何俱狂风暴雨,天寒地冻!残荷之美无关红艳,而是凄美中的风骨和坚韧、</font></h3><h3><font color="#39b54a">引领来年万紫千红的季节,抒发鸟语花香的向往,积蓄沉淀生命绽放的力量!</font></h3><h3><br></h3> <h3><font color="#39b54a">《集贤宾_宫词闷登楼》元代:</font></h3><h3><font color="#39b54a">曾瑞闷登楼倚阑干看暮景,天阔水云平。</font></h3><h3><font color="#39b54a">浸池面楼台倒影,书去笺雁字斜横。</font></h3><h3><font color="#39b54a">衰柳拂月户云窗,残荷临水阁凉亭。</font></h3><h3><font color="#39b54a">景凄凉助人愁越逞,下妆楼步月空庭。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《潘妃曲》元代:</font></h3><h3><font color="#39b54a">商挺败柳残荷金风荡,寒雁声嘹亮。</font></h3><h3><font color="#39b54a">闲盼望,红叶皆因昨夜霜。</font></h3><h3><font color="#39b54a">菊金黄,堪画在帏屏上。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《蝶恋花(癸卯信丰赋芙蓉)》宋代:赵师侠</font></h3><h3><font color="#39b54a">剪剪西风催碧树。</font></h3><h3><font color="#39b54a">乱菊残荷,节物惊秋暮。</font></h3><h3><br></h3> <h3><font color="#39b54a">《踏莎行》宋代:晁端礼衰柳残荷,长山远水。扁舟荡漾烟波里。</font></h3><h3><font color="#39b54a">《有令赋残荷遂口占》年代: 作者: 陈昂</font></h3><h3><font color="#39b54a">万木方零落,荷先叶自伤。</font></h3><h3><font color="#39b54a">既圆应有破,久翠渐多黄。</font></h3><h3><font color="#39b54a">盖或随波荡,茎犹惹露香。</font></h3><h3><font color="#39b54a">蓐收无赖日,恼杀两鸳鸯。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">苏幕遮·燎沉香 宋代:周邦彦</font></h3><h3><font color="#39b54a"> 燎沉香,消溽暑。</font></h3><h3><font color="#39b54a">鸟雀呼晴,侵晓窥檐语。</font></h3><h3><font color="#39b54a">叶上初阳干宿雨、水面清圆,一一风荷举。</font></h3><h3><font color="#39b54a">故乡遥,何日去。</font></h3><h3><font color="#39b54a">家住吴门,久作长安旅。</font></h3><h3><font color="#39b54a">五月渔郎相忆否。</font></h3><h3><font color="#39b54a">小楫轻舟,梦入芙蓉浦。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《踏莎行·衰柳残荷》年代: 宋 作者: 晁端礼</font></h3><h3><font color="#39b54a">衰柳残荷,长山远水。</font></h3><h3><font color="#39b54a">扁舟荡漾烟波里。</font></h3><h3><font color="#39b54a">离杯莫厌百分斟,船头转便三千里。</font></h3><h3><font color="#39b54a">红日初斜,西风渐起。</font></h3><h3><font color="#39b54a">琵琶休洒青衫泪。</font></h3><h3><font color="#39b54a">区区游宦亦何为,林泉早作归来计。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">《有令赋残荷遂口占》年代: 作者: 陈昂</font></h3><h3><font color="#39b54a">万木方零落,荷先叶自伤。</font></h3><h3><font color="#39b54a">既圆应有破,久翠渐多黄。</font></h3><h3><font color="#39b54a">盖或随波荡,茎犹惹露香。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">子夜吴歌·夏歌 唐代:李白 </font></h3><h3><font color="#39b54a">镜湖三百里,菡萏发荷花。</font></h3><h3><font color="#39b54a">五月西施采,人看隘若耶。</font></h3><h3><font color="#39b54a">回舟不待月,归去越王家。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">虽然“目阅残蓬怜瘦影”,</font></h3><h3><font color="#39b54a">但却有了刚毅的张力和不卑不亢,老而弥坚的傲骨。</font></h3><h3><font color="#39b54a">虽然“凌乱寒塘谁与顾”,但衰败的荷茎,依旧固执的在寒潭里坚守着,</font></h3><h3><font color="#39b54a">这就是生命的力量。</font></h3><h3><font color="#39b54a">领悟这维纳斯女神一样的残缺之美,甚至超出了所谓的完美无缺!</font></h3> <h3><font color="#39b54a">荷,曾轰轰烈烈地盛开,</font></h3><h3><font color="#39b54a">开尽了 生命里所有的光华,直至那花收冠。</font></h3><h3><font color="#39b54a">深秋,剩下一株纤细的身姿在寒风中轻轻摇曳。</font></h3><h3><font color="#39b54a">纤细的身姿高举莲蓬,是来年生命的希望!</font></h3> <h3><font color="#39b54a">只有荷花是红花绿叶相配,荷叶有卷有舒,</font></h3><h3><font color="#39b54a">荷花有开有合,衬托得那样完美自然。</font></h3><h3><font color="#39b54a">荷花与荷叶长期互相交映,当荷叶掉落,</font></h3><h3><font color="#39b54a">荷花凋谢之时,多似一幅令人爱仱的画卷!</font></h3> <h3><font color="#39b54a">晴夜花著锦相对摇烛影,庭前瑟瑟树影移一桃复一李。</font></h3><h3><font color="#39b54a">你灯下裁衣覆一生记忆,去时花满枝垂地归来雨满襟,</font></h3><h3><font color="#39b54a">我一生无题心事难题,落款名隐留残荷听雨。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">残荷,是生命轮回的起点,</font></h3><h3><font color="#39b54a">虽然现在“昔日娇姿何处现”到了明年依然会纵藏情愫水云间。</font></h3><h3><font color="#39b54a">在盛开与衰败之间,何必苦求留韵?行将老去的生命!</font></h3> <h3><font color="#39b54a">残荷,并不可悲,一切天物的存与亡都有它自然的规律。</font></h3><h3><font color="#39b54a">花自飘零,水自流淌,叶自残枯,这些都是大自然的本色。</font></h3><h3><font color="#39b54a">荷叶虽败,莲籽入水,玉藕蕴泥,</font></h3><h3><font color="#39b54a">来年还是一个蓬蓬勃勃的春天,何悲之有?</font></h3> <h3><font color="#39b54a">残荷,凄美中的风骨和坚韧、</font></h3><h3><font color="#39b54a">积蓄生命绽放的力量一池残荷,颓枝败叶,余辉残蓬,</font></h3><h3><font color="#39b54a">不堕污泥,清风透骨,生命尽头呈现的是美和精致,与哀伤无关。</font></h3><h3><font color="#39b54a">残荷是生命的记录,如诗如画……</font></h3> <h3><font color="#39b54a">残荷,绝不会在乎人们是否赞美,</font></h3><h3><font color="#39b54a">毕竟时过境迁,风光不再,一切从另一种姿态开始。残荷无言,意韵犹在。</font></h3><h3><font color="#39b54a">我想说对残荷欣赏的目光,她并不逊色于盛开的荷花。</font></h3><h3><font color="#39b54a">“雨洗铅华不染尘”,虽然退去了鲜活的光泽、亮丽的身姿,</font></h3><h3><font color="#39b54a">但换来的却是玉壶冰魄,“冰封雪掩护娇魂”。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">残荷,并不是生命的终结,</font></h3><h3><font color="#39b54a">而是正承载着生命的重负,孕育着下一个新的开始。</font></h3><h3><font color="#39b54a">“芳心入梦待明春”,到了来年依然会开出高贵美艳的花。</font></h3><h3><font color="#39b54a">独立池塘不自哀,到了来年依然会昂首向天,</font></h3><h3><font color="#39b54a">虽然现在“昔日娇姿何处现”到了明年依然会纵藏情愫水云间。</font></h3> <h3><font color="#39b54a">你看,残荷虽然现在把美丽收藏,</font></h3><h3><font color="#39b54a">没有了落霞孤鹫的高远,却将“芳心入梦待明春”;</font></h3><h3><font color="#39b54a">没有了“风含翠篠娟娟净,雨裛红蕖冉冉香”,却有了“风侵霜染锁清魂”;</font></h3><h3><font color="#39b54a">没有了秋水共长天的辽阔,却有了“寂寞相怜志更纯”;没有了“镜湖三百里,</font></h3><h3><font color="#39b54a">菡萏发荷花”,却有了“卓然独立挚情真”。你能不感叹她的生命顽强?</font></h3> <h3><font color="#39b54a">荷叶生时春恨生 荷叶枯时秋恨成。<br>深知身在情长在 怅望江头江水声 。</font></h3><h3><font color="#39b54a">爱上春光明媚的人无论有多少,</font><br></h3><h3><font color="#39b54a">爱上你风卷残荷的,一人足矣。</font></h3><h3><font color="#39b54a"><br></font></h3><h3><font color="#39b54a">相比盛荷,我想很少会有人钟情于咏残荷,也很少有人会愿意画残荷,</font></h3><h3><font color="#39b54a">因为她毕竟芬芳吐尽逍遥去,所以,大都是“精工玉笔画香魂”。</font></h3><h3><font color="#39b54a">残荷虽然没有尽显盛荷的光彩夺目,</font></h3><h3><font color="#39b54a">却道出了残荷的美、残荷的韵、残荷的神、残荷的梦。</font></h3><h3><font color="#39b54a">残荷,是一种风骨,是另外一种形式的高雅,是一种深入骨髓的大美!</font></h3>