<h1>有一些诗词,<br>前面几句或许平淡无奇,<br>司空见惯,<br>但是在结尾却让人眼前一亮,<br>令人拍手称赞。<br>这,估计就是传说中的神来之笔!<br></h1><div><br></div> <h1><font color="#167efb">临江仙·送钱穆父<br></font></h1><h1><font color="#167efb">宋·苏轼</font></h1><h1></h1><h1><br></h1><h1><font color="#167efb">一别都门三改火,天涯踏尽红尘。<br></font><font color="#167efb">依然一笑作春温。<br></font><font color="#167efb">无波真古井,有节是秋筠。</font></h1><h1></h1><h1><br></h1><font color="#167efb">惆怅孤帆连夜发,送行淡月微云。</font><br><font color="#167efb">樽前不用翠眉颦。</font><br><b><font color="#167efb">人生如逆旅,我亦是行人。</font></b><h1></h1><h1><br></h1><font color="#167efb">人人都是天地间的过客,又何必计较眼前的离别呢?旷达洒脱,才是最好的人生态度。</font><h1></h1><h1><br></h1><h1></h1><h1><br></h1><h1></h1><h1><font color="#167efb"><br></font></h1><h1></h1><h1><font color="#167efb"><br></font></h1> <h1><font color="#b04fbb">南陵别儿童入京<br></font></h1><h1><font color="#b04fbb">唐·李白</font></h1><h1></h1><h1><br></h1><font color="#b04fbb">白酒新熟山中归,黄鸡啄黍秋正肥。</font><br><font color="#b04fbb">呼童烹鸡酌白酒,儿女嬉笑牵人衣。</font><br><font color="#b04fbb">高歌取醉欲自慰,起舞落日争光辉。</font><br><font color="#b04fbb">游说万乘苦不早,著鞭跨马涉远道。</font><br><font color="#b04fbb">会稽愚妇轻买臣,余亦辞家西入秦。</font><br><font color="#b04fbb"><b>仰天大笑出门去,我辈岂是蓬蒿人</b>。</font><h1></h1><h1><br></h1><font color="#b04fbb">李白总是那么语出惊人,总是那么潇洒和自负。这是大唐的李白,这是大唐的气象。</font><h1></h1><h1><font color="#b04fbb"><br></font></h1><h1></h1><h1><font color="#b04fbb"><br></font></h1> <h1><font color="#39b54a">虞美人<br></font></h1><h1><font color="#39b54a">南唐·李煜</font></h1><h1></h1><h1><br></h1><font color="#39b54a">春花秋月何时了,往事知多少?</font><br><font color="#39b54a">小楼昨夜又东风,</font><br><font color="#39b54a">故国不堪回首月明中!</font><h1></h1><h1><br></h1><font color="#39b54a">雕栏玉砌应犹在,只是朱颜改。</font><br><font color="#39b54a"><b>问君能有几多愁?</b></font><br><font color="#39b54a"><b>恰似一江春水向东流</b>。</font><h1></h1><h1><br></h1><font color="#39b54a">作者用满江的春水来比喻满腹的愁恨,不仅显示了愁恨的悠长深远,而且显示了愁恨的汹涌翻腾,堪称“血泪之歌”!</font><h1></h1><h1><font color="#39b54a"><br></font></h1><h1></h1><h1><font color="#39b54a"><br></font></h1> <h1><font color="#167efb">越人歌</font></h1><h1></h1><h1><font color="#167efb"><br></font></h1><h1><font color="#167efb">今夕何夕兮,搴舟中流,<br>今日何日兮,得与王子同舟。<br>蒙羞被好兮,不訾诟耻。<br>心几烦而不绝兮,得知王子。<br><b>山有木兮木有枝,心悦君兮君不知。</b></font></h1><h1></h1><h1><font color="#167efb"><br></font></h1><h1><font color="#167efb">一句“心悦君兮君不知”说尽多少痴男怨女一往情深的内心。</font></h1> <h1><font color="#ff8a00">青玉案·元夕<br></font></h1><h1><font color="#ff8a00">宋·辛弃疾</font></h1><h1></h1><h1><br></h1><h1><font color="#ff8a00">东风夜放花千树,更吹落,星如雨。<br></font><font color="#ff8a00">宝马雕车香满路。<br></font><font color="#ff8a00">凤箫声动,玉壶光转,一夜鱼龙舞。<br></font><font color="#ff8a00">蛾儿雪柳黄金缕,笑语盈盈暗香去。<br></font><b><font color="#ff8a00">众里寻他千百度,<br></font></b><b><font color="#ff8a00">蓦然回首,那人却在,灯火阑珊处。</font></b></h1><h1></h1><h1><font color="#ff8a00"><br></font></h1><h1></h1><h1><font color="#ff8a00"><br></font></h1><h1><font color="#ff8a00">灯、月、烟火、笙笛、社舞、交织成的元夕欢腾,那惹人眼花缭乱的丽人群女,原来都只是为了那一个意中之人而设,倘若无此人,那一切就无任何意义与趣味。</font></h1> <h1><font color="#010101">过零丁洋<br></font></h1><h1><font color="#010101">宋·文天祥</font></h1><h1></h1><h1><br></h1><h1><font color="#010101">辛苦遭逢起一经,干戈寥落四周星。<br></font><font color="#010101">山河破碎风飘絮,身世浮沉雨打萍。<br></font><font color="#010101">惶恐滩头说惶恐,零丁洋里叹零丁。<br></font><font color="#010101"><b>人生自古谁无死?留取丹心照汗青。</b></font></h1><h1></h1><h1><font color="#010101"><br></font></h1><h1></h1><h1><font color="#010101"><br></font></h1><h1><font color="#010101">用一“照”字,显示光芒四射,英气逼人。千秋绝唱,情调高昂,激励和感召古往今来无数志士仁人为正义事业英勇献身。</font></h1> <h1><font color="#b04fbb">浣溪沙<br></font></h1><h1><font color="#b04fbb">清·纳兰性德</font></h1><h1></h1><h1><br></h1><h1><font color="#b04fbb">谁念西风独自凉,萧萧黄叶闭疏窗,沉思往事立残阳。<br></font></h1><h1><b><font color="#b04fbb">被酒莫惊春睡重,赌书消得泼茶香,当时只道是寻常。</font></b></h1><h1></h1><h1><br></h1><font color="#b04fbb">当你沉浸在幸福中的时候,觉得平平常常,一旦物是人非之后,只留下追悔莫及。</font><h1></h1><h1><br></h1><h1></h1><h1><font color="#b04fbb"><br></font></h1> <h1><span style="color: rgb(22, 126, 251);">如梦令</span><font color="#167efb"><br></font></h1><h1><font color="#167efb">宋·李清照</font></h1><h1></h1><h1><font color="#167efb"><br></font></h1><h1><font color="#167efb">昨夜雨疏风骤,浓睡不消残酒。<br></font></h1><h1><font color="#167efb">试问卷帘人,却道海棠依旧。<br></font><font color="#167efb"><b>知否?知否?应是绿肥红瘦。</b></font></h1><h1></h1><h1><br></h1><font color="#167efb">这既是词人对侍女的反诘,也像是自言自语:你这粗心的丫头,你知道不知道,园中的海棠应该是绿叶繁茂、红花稀少才是。</font><br><font color="#167efb">这句对白写出了诗画所不能道,写出了伤春易春的闺中人复杂的神情口吻。</font><h1></h1><h1><br></h1><h1></h1><h1><font color="#167efb"><br></font></h1> <h1><font color="#39b54a">一剪梅·舟过吴江</font></h1><h1></h1><h1><span style="color: rgb(57, 181, 74);">宋·蒋捷</span><br></h1><h1><span style="color: rgb(57, 181, 74);"><br></span></h1><h1><font color="#39b54a">一片春愁待酒浇。</font><br><font color="#39b54a">江上舟摇,楼上帘招。</font><br><font color="#39b54a">秋娘渡与泰娘桥,</font><br><font color="#39b54a">风又飘飘,雨又萧萧。</font><br><font color="#39b54a">何日归家洗客袍?</font><br><font color="#39b54a">银字笙调,心字香烧。</font><br><font color="#39b54a"><b>流光容易把人抛,</b></font><br><font color="#39b54a"><b>红了樱桃,绿了芭蕉。</b></font></h1><h1><h1><br></h1><font color="#39b54a">时光如流水般把人抛弃,君不见,那红了的樱桃,绿了的芭蕉在诉说着时光的流逝,年华的流逝。</font></h1><h1></h1><h1><font color="#39b54a"><br></font></h1> <h1><font color="#010101">贫女<br>唐·秦韬玉</font></h1><h1></h1><h1><font color="#010101"><br></font></h1><font color="#010101">蓬门未识绮罗香,拟托良媒益自伤。<br>谁爱风流高格调,共怜时世俭梳妆。<br>敢将十指夸针巧,不把双眉斗画长。<br><b>苦恨年年压金线,为他人作嫁衣裳。</b></font><h1></h1><h1><font color="#010101"><br></font></h1><font color="#010101">贫女心灵手巧,为何而贫?原来,终是为他人作嫁衣裳。</font> <h1><font color="#010101">遣悲怀三首·其二<br></font><font color="#010101">唐·元稹</font></h1><h1><h1><font color="#010101"><br></font></h1><font color="#010101">昔日戏言身后意,今朝都到眼前来。<br></font><font color="#010101">衣裳已施行看尽,针线犹存未忍开。<br></font><font color="#010101">尚想旧情怜婢仆,也曾因梦送钱财。<br></font><b><font color="#010101">诚知此恨人人有,贫贱夫妻百事哀。</font></b></h1><h1><h1><font color="#010101"><br></font></h1><font color="#010101">末一句将这种共过患难夫妻的死别的这种悲伤,推向最高潮 。</font></h1> <h1><font color="#b04fbb">青玉案<br></font><font color="#b04fbb">宋·贺铸</font></h1><h1></h1><h1><font color="#b04fbb"><br></font></h1><font color="#b04fbb">凌波不过横塘路,但目送、芳尘去。<br></font><font color="#b04fbb">锦瑟华年谁与度?<br></font><font color="#b04fbb">月桥花院,琐窗朱户,只有春知处。</font><font color="#b04fbb"><br></font><font color="#b04fbb">飞云冉冉蘅皋暮,彩笔新题断肠句。<br></font><font color="#b04fbb">试问闲情都几许?<br></font><b><font color="#b04fbb">一川烟草,满城风絮,梅子黄时雨。</font></b><h1></h1><h1><font color="#b04fbb"><br></font></h1><font color="#b04fbb">“一川烟草,满城风絮,梅子黄时雨”,将无形变有形,将抽象变形象,变无可捉摸为有形有质,显示了超人的艺术才华和高超的艺术表现力,不仅新奇,而且意味深长。</font> <h1><font color="#ff8a00">《唐多令》<br>宋·刘过</font></h1><h1><h1><font color="#ff8a00"><br></font></h1><font color="#ff8a00">芦叶满汀洲,寒沙带浅流。<br>二十年重过南楼。<br>柳下系船犹未稳,能几日,又中秋。<br>黄鹤断矶头,故人今在否?<br>旧江山浑是新愁。<br><b>欲买桂花同载酒,终不似,少年游。</b></font></h1><h1><h1><font color="#ff8a00"><br></font></h1><font color="#ff8a00">所有关于时光的追忆,都在最后一句“终不似,少年游”将悲伤推到极致,令人哀婉动容。</font></h1> <h1><font color="#ed2308">醉花阴<br>宋·李清照</font></h1><h1><h1><font color="#ed2308"><br></font></h1><font color="#ed2308">薄雾浓云愁永昼,瑞脑消金兽。<br>佳节又重阳,玉枕纱厨,半夜凉初透。</font></h1><h1><h1><font color="#ed2308"><br></font></h1><font color="#ed2308">东篱把酒黄昏后,有暗香盈袖。<br>莫道不销魂,<br><b>帘卷西风,人比黄花瘦。</b></font></h1><h1><h1><font color="#ed2308"><br></font></h1><font color="#ed2308">以黄花喻人瘦,太形象的比喻,让这句诗成为了千古名句。</font></h1> <h1>蝶恋花·伫倚危楼风细细<br>宋·柳永</h1><h1></h1><h1><br></h1>伫倚危楼风细细,<br>望极春愁,黯黯生天际。<br>草色烟光残照里,无言谁会凭阑意。<h1></h1><h1><br></h1>拟把疏狂图一醉,<br>对酒当歌,强乐还无味。<br><b>衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。</b><h1></h1><h1><br></h1>每每读起“衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴”,眼前都会浮现一个痴情而消瘦的女子形象,可见这句诗影响之深。